အခန်း ၄၃၉ ။ အိပ်မောကျခြင်း၏ အကြောင်းရင်း
"ဒါဆို ဆရာက... ဘယ်လိုလုပ် လက်ထောက်ဖြစ်လာတာလဲ" ယိချင်းက ဆက်မေးတယ်။
"စွမ်းအား အပြည့်အဝ မရခင် ငါက ရင်အာ့ကို မျက်နှာပြင်တွေ ဖြတ်တာလိုမျိုး လုပ်ခွင့်မပေးနိုင်ဘူးလေ၊ ဒါကြောင့် ငါ နောက်နည်းလမ်းတစ်ခု စဉ်းစားခဲ့တယ်၊ သူ ငါးနှစ်အရွယ်မှာ တီကောင်မျိုးစုရဲ့ မိခင်ဂြိုဟ်မှာ ထားခဲ့တယ်၊ အဲနေရာက မျက်နှာပြင်အစွန်းနဲ့နီးပြီး မျက်နှာပြင်စွမ်းအင် အကြွင်းအကျန်တချို့ ရှိတယ်၊ တီကောင်မျိုးနွယ်ရဲ့ မြင့်မားတဲ့တိုက်ခိုက်မှုအစွမ်းတွေနဲ့ ပေါင်းလိုက်တော့ တစ်နည်းအားဖြင့် သူ့ရဲ့ အကောင်းဆုံးလေ့ကျင့်ရေးကွင်းတွေဖြစ်လာတာပေါ့"
"ရင်အာက ငါ့ကိုစိတ်မပျက်စေခဲ့ဘူး၊ ၅နှစ်အတွင်း သူက ငါသူ့ဆီမှာ ချန်ထားခဲ့တဲ့ စီမံထိန်းသိမ်းသူ စွမ်းအားတစ်ဝက်ကို အပြည့်အ၀ ကျွမ်းကျင်သွားခဲ့ပြီ၊ ပြီးတော့ ၁၅နှစ်မှာ မျက်နှာပြင်ရဲ့ လက်ထောက်အစစ် ဖြစ်လာတယ်၊ မျက်နှာပြင်ကိစ္စအများစုကို သူပဲစီမံခဲ့တာ၊ စီမံထိန်းသိမ်းသူအဆင့် ကျူးကျော်သူ မရှိရင် များသောအားဖြင့် ငါဝင်ပါစရာမလိုခဲ့ဘူး"
ဂုဏ်ယူစရာတစ်ခုခုကို သတိရသွားသလိုမျိုး အပြုံးရိပ်တစ်ခုက ရှန်းကျင်းနှုတ်ခမ်းထောင့်မှာ ပေါ်လာတယ်။
"အဲတည်းက ကျူးကျော်သူတွေက ရင်အာ တဖြည်းဖြည်း သန်မာလာတာကို အာရုံခံမိလို့ထင် ငါတို့ မျက်နှာပြင်ဆီ လာရဲတာ နည်းသွားကြတယ်၊ သူ့စွမ်းရည်တွေကို လေ့ကျင့်ဖို့ အခွင့်အရေးလည်း နည်းသွားတာပေါ့၊ သူ့စွမ်းရည်တွေက အဲကျူးကျော်သူတွေကို ရိုက်နှက်ရင်းက အများဆုံး ကြီးထွားလာတာလေ"
ရင်လေး ၂၅နှစ် ရောက်တည်းက မျက်နှာပြင်မှာ ကျူးကျော်သူက မရှိတော့သလောက်ပဲ။ ရင်လေးက ပိုသန်မာလာလေ သာမန်ကျူးကျော်သူတွေ သူမကို ထိခိုက်အောင် မလုပ်နိုင်ဘူးလို့ ထင်လာလေပဲ။ အထူးသဖြင့် ခိုင်ထျန်း ပေါ်လာပြီးတဲ့နောက် ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ အဲငပျင်းအပြုအမူတွေကို သင်ယူပြီး စအလေလိုက်တော့တယ်။ ဟုတ်တာပေါ့ ဒါတွေကိုတော့ ဒီအရိုင်းအစိုင်းတွေဆီ အားလုံး ပြောပြဖို့မလိုဘူး။
