အခန်း ၄၅၀ ။ အသိတရားရှိသော ဖက်တီး
ဟွေ့ကျယ်ရဲ့ ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်တဲ့အသံက အခုအခြေအနေမှာ သူတို့မြန်မြန်ထွက်သွားသင့်တယ်လို့ ပြောနေတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီနေရာက အထွတ်အမြတ်မြေအောက်တောအုပ်ဝင်ပေါက်နဲ့ မဝေးတာမို့ အစောင့်တွေကသူတို့ကို အချိန်မရွေးရှာတွေ့သွားနိုင်ပြီး စောနက သူဖန်တီးခဲ့တဲ့ ဝရုန်းသုန်းကားကြောင့် အနည်းဆုံးတော့ ဒီမှာ အစောင့်တွေ ရှိမှာပဲ။ အဲဒီအပြင် နောက်ကျနေပြီမို့ သူတို့ ကောင်းကင် လုံးဝမှောင်တဲ့ထိ စောင့်နေရင် အဆင့်မြင့်မိစ္ဆာသားရဲတွေနဲ့ အလွယ်တကူ တွေ့နိုင်တာမို အခုချိန်ထွက်သွားတာ အကောင်းဆုံးပဲ။
ဒါပေမမဲ့ သူ့အတွေးတွေက အတွေးသက်သက်ပါပဲ၊ တကယ့် အခြေအနေက...။
သူ့လက်ထဲက ပန်းကန်လုံးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာကြောင့် သူထိုင်ချပြီး ညစာစားနေမိတာပါလိမ့် စားစရာက အနံ့မွှေးပြီး စားပွဲပေါ်ခင်းထားတဲ့ ဟင်းပွဲတွေအများကြီး ရှိကာ ဗိုက်ဆာနေတာ အတော်ကြာပြီဆိုပေမဲ့... သူ့အတွက်သူ ဘာဟင်းကိုမှ မလုနိုင်တဲ့အချက်က ဘာလဲ။
ლ(°△°)ლ
ဟင်းပွဲတွေ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တာနဲ့ သူ့ရှေ့ တူတွေ ဖျတ်ခနဲ ပြေးသွားတာကိုသာ မြင်လိုက်ရကာ မတုံ့ပြန်နိုင်ခင် ပန်းကန်က ဗလာကျင်းနေပြီ။ လေထဲ လွင့်မျောနေတဲ့ ဟင်းနံ့တွေရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ ဘေးမှာ နာရီဝက်လောက် ထိုင်နေခဲ့ပေမဲ့ အသားတစ်တုံးတောင် မယူနိုင်ခဲ့ဘူး။ ကျန်တဲ့အနှစ်တွေကိုလည်း ပန်းကန်တွေ ဆေးဖို့ ဟင်းချက်နေသူက ယူသွားတယ်။
သူ့လက်ထဲက အဖြူရောင်ထမင်းကို ကြည့်လိုက်ပြန်တယ်။ သူ့ကို ညစာကျွေးမယ်ဆိုတာ ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။ သူမက တကယ်ပဲ သူ့ကို ထမင်းပဲကျွေးတာလား။
ဒါပေမဲ့ သူ့ဘေးမှာ စားစရာကို ပျော်ရွှင်စွာ လုယူနေဆဲ နှစ်ယောက်သားက အင်မတန်လေးနက်စွာနဲ့ မှတ်ချက်တွေ ပေးနေတုန်း။
"စားစား အရမ်းအရသာရှိတာ"
"အားလုံးကို ခင်းကျင်းပြီးသား၊ ဘာလို့ အားနာနေသေးတာလဲ၊ မင်း ဝေစုကိုစားလေ သေစမ်း ရှန်းရင်က အရှက်မရှိလိုက်တာ၊ ငါ့ပန်းကန်ထဲရှိနေပြီးသားကို မင်းက ယူသွားသေးတယ်"
