အခန်း ၄၃၅ ။ အခြားမျက်နှာပြင်၏ စီမံထိန်းသိမ်းသူ
ကူယွဲ့က ဂျပုလေးကို ဂိုဏ်းဆီပြန်ပို့ဖို့ စည်းဂါထာတစ်ခု ဖန်တီးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ မုခ်ဝဆီ ယိချင်းနောက်ကလိုက်ခဲ့တယ်။ သူတို့ရှေ့က မြင်ကွင်းက ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ညကောင်းကင်ယံအောက်မှာ သူတို့တွေ ရှန်းရင်က ယိချင်းထားခဲ့တဲ့အတိုင်း ဖျာပေါ် တိတ်တိတ်လေး ထိုင်နေဆဲဆိုတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ သူမက အမတလှေလေးကို ဖက်ထားဆဲ ဖြစ်ကာ သူမမျက်လုံးတွေက သူတို့ကို သတိထားမိချိန် တောက်ပသွားတယ်။
နှစ်ယောက်သား သိသိသာသာ စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး လျှောက်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ အပြည့်အဝ စိတ်မအေးနိုင်ခင် တခြားအမျိုးသားတစ်ယောက်အသံ ထွက်လာတယ်။
"ဒီတော့ ဒါက သူပုန်းနေတဲ့နေရာကိုး" ရုတ်တရက် ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်တဲ့အရှိန်က နောက်ကနေ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဖြတ်သွားတယ်။ သူတို့ခုန်ကာ ဓားကိုဆွဲထုတ်ပေမဲ့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကြောက်ခမန်းလိလိအရှိန်ကနေ ကာကွယ်လို့ရအောင် ဘာမှမလုပ်နိုင်။ သူတို့ဘေးကဖြတ်သွားချိန် မြေကြီးပေါ်လဲကျသွားကာ သွေးအန်လေတယ်။
ပိတ်စပြုနေတဲ့မုခ်ဝက ရုတ်တရက် တစ်ယောက်ယောက် ဖြဲလိုက်သလိုမျိုး ပွင့်ထွက်သွားလေတယ်။ ဝတ်ရုံနက်နဲ့လူတစ်ယောက်က အဲကတစ်ဆင့် ဖြတ်ဝင်လာတယ်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ အံ့ဩစရာကောင်းလောက်အောင် သာမန်ဆန်တယ်။ သူက မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ သာမန်ရုပ်ရည်သာ ရှိတယ်။ လူအုပ်ကြီးထဲ ရောဝင်လို့ကောင်းမဲ့ပုံစံမျိုးပဲ။ သူနဲ့ပတ်သက်ပြီး ထူးခြားနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသောအရာက သူ့ကိုယ်ကနေထွက်နေတဲ့ ကြောက်ခမန်းလိလိ အရှိန်အဝါပဲ။ သူတို့စောနက တွေ့ခဲ့တဲ့ လက်ထောက်နှစ်ယောက်နဲ့ ကွာခြာတယ်။ ဘယ်သူမှ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကာကွယ်နိုင်မှာ မဟုတ်တဲ့ ပုံစံမျိုးပဲ။
ဒါက တခြားမျက်နှာပြင်ရဲ့ စီမံထိန်းသိမ်းသူပဲ။
"ကမ္ဘာငယ်တစ်ခုလုံးကို မြေထိုးမိုးလှန်ရှာတာတောင် မတွေ့နိုင်တာ အံ့ဩစရာမရှိတော့ဘူး၊ လမ်းပြပေးလို့ ကျေးဇူးပါ - အခု သူက ဒီမှာဆိုတာ သိသွားပြီ" အဲလူက ရယ်တယ်။ သူက နှစ်ယောက်လုံးကို အတော်လေး ထေ့ငေါ့ပြောနေတာ။
