အခန်း ၄၂၃ ။ အဖေများအုပ်စု
စားဖိုမှူးက ဒီမျက်နှာပြင်ရဲ့ လက်ထောက်ပဲ။ သေချာပေါက် သူ့အစွမ်းတွေက အကန့်အသတ်ရှိတာပေါ့။ တစ်ဖက်မျက်နှာပြင်က တိုက်ခိုက်မှုတွေက ပိုပိုပြီးပြင်းထန်လာတယ်။
ယိချင်း သူ့ဓားကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တက်လာခဲ့တယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်က လှုပ်ယမ်းသွားတယ်။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲကနာကျင်မှုက ပိုပိုပြီး မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်လာကာ သွေးတွေက ကိုယ်ထဲကနေ အဆက်မပြတ် ထွက်လာတယ်။
"စားဖိုမှူး" ရှန်းရင် ထိတ်လန့်တကြား အော်လိုက်တယ်။
"မလှုပ်နဲ့၊ ဒီနယ်ပယ်က နင့်စွမ်းအင်တွေကို ချိပ်ပိတ်နေတာ၊ နင်တိုက်ခိုက်ဖို့ကြိုးစားလေ သက်ရောက်မှုက ပိုကြီးလေပဲ"
ရှန်းရင် သူ့ကို ညွှန်ကြားရင်း မျက်နှာပြင်ကို ပိုပြီးတောင် ခပ်မြန်မြန် နှိပ်နေတယ်။ သူမ မျက်နှာပြင်ကြားထဲက အဟကို ရှာဖို့ကြိုးစားနေတာ။ တိုက်ခိုက်မှုတွေက သူမခေါင်းပေါ်က အကာအကွယ်အလွှာပေါ် အဆက်မပြတ် တဘန်းဘန်း ကျလာတယ်။ အသံတစ်ချက်စီနဲ့အတူ အက်ကွဲကြောင်းတွေက အကာအကွယ်အလွှာပေါ် ပိုပြီးပေါ်လာတယ်။ သူတို့တွေပေါ်ကျနေတဲ့ အဖြူရောင်အလင်းက အက်ကွဲကြောင်းတွေထဲကနေ စိမ့်ဝင်နေတယ်။
"ဆရာ" ယိချင်း အော်လိုက်တယ်။ သူ အဖြူရောင်အလင်းတန်းတွေက သူမအစားသူ့ကိုထိမှန်အောင် သူ့ရှေ့က အမျိုးသမီးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။
အဝေးကနေ တစ်စုံတစ်ခု ပေါက်ကွဲသွားသလိုမျိုး ပေါက်ကွဲသံ အကျယ်ကြီး ထွက်လာတယ်။ အဖြူရောင်အလင်းက ရုတ်တရက် ပျောက်သွားတယ်။ အပေါက်တစ်ခုက ရုတ်တရက် နှင်းလို ဖြူဆွတ်နေတဲ့ နယ်ပယ်မှာ ပေါ်လာတယ်။ ကြည့်ရတာ တစ်ယောက်ယောက်က ပြတင်းပေါက် ဖွင့်လိုက်သလိုမျိုးပဲ။ ယိချင်းရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်ကို ဖိနှိပ်ထားတာမရှိတော့ဘူး။ အဲအစား သူ့အစွမ်းတွေ သူ့ကိုယ်ထဲ ပြန်စီးဆင်းလာတာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။
"စားဖိုမှူး ထွက်"
အဲတော့မှ ယိချင်းက သူ့တည်ငြိမ်အေးဆေးမှုကို ပြန်ရရှိသွားတယ်။ သူ သူ့ဓားပေါ်တက်ကာ အပေါက်ကနေ ပျံထွက်လာခဲ့တယ်။ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း သူ အမတနဲ့ နတ်ဆိုးဘုံကြားက နယ်စပ်ဆီ ပြန်ရောက်နေပြီ။
