အခန်း ၄၇၅ ။ ဝိညာဉ်ထိန်းဆေးလုံး
အားလုံး ရပ်သွားပြီး မလှည့်မနေရဖြစ်သွားတယ်။ သူတို့ပြုံးနေပေမဲ့ ငိုနေတာထက်တောင် ကြည့်ရဆိုးနေတယ်။ "ဆရာသခင်... ဘာညွှန်ကြားချက်များ ရှိလို့ပါလဲ"
ကူယွဲ့ အတောက်ပဆုံး ပြုံးကာ တခြားကျင့်ကြံသူတွေကို ကြောက်ရွံ့မှုနဲ့ ခေါင်းငုံ့သွားစေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကူယွဲ့ အမူအရာပြကာ မြေကြီးပေါ် စောနကကျသွားတဲ့ စာရွက်အပိုင်းအစတွေက သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ သူ့လက်ထဲ အထပ်လိုက်ပြန်ရောက်လာတယ်။
"ဒီဟင်းချက်နည်းတွေက ကျုပ်မိတ်ဆွေအတွက် ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူးဆိုတော့ သူတို့ကို ထားခဲ့လို့ အကျိုးမရှိဘူးလေ" သူက ငုံ့သွားကာ စီးပွားရေးအပြုံးတပ်လိုက်တယ်။
"ဒါတွေက မင်းတို့ သင်္ကေတဟင်းချက်နည်းတွေလို့ ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ ဒါတွေကို ပြန်ရွေးသွား"
"ပြန်-ပြန်-ပြန်ရွေးရမယ်လား" သူတို့က တုံ့ဆိုင်းသွားတယ်။
"အမှန်ပဲ၊ မင်းတို့က ဟင်းချက်နည်းတွေကို ရောင်းတယ်မဟုတ်လား၊ ငါတို့က မလိုတော့ဘူးလေ - သူတို့ကို ငွေ ပြန်အမ်းခိုင်းသင့်တာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား"
သူတို့အားလုံးက သူ့ကို ကြောက်လန့်တကြား ကြည့်နေတယ်။ သူပြောတာ အဓိပ္ပာယ် ရှိပေမဲ့ စောနက ကူယွဲ့ကို သူ့ငွေတွေအားလုံး ပြန်ပေးပြီးပြီလေ ဒါပေမဲ့ သူက သူတို့ကို အတည်ပေါက်ကြီးကြည့်နေတော့ ဘယ်လိုခွန်းတုံ့ပြန်ရမလဲ မသိတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့အံကြိတ်ကာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ကြတယ်။
"သေ... သေချာပေါက်ပေါ့"
"ကောင်းပြီ၊ ကျုပ် မင်းတို့ကို မလိမ်ပါဘူး၊ တန်ဖိုးကြေးအပြည့်နဲ့ ပြန်ပြီးအမ်းပါရစေ၊ ဒီပြေစာတွေက ဒီဟင်းချက်နည်းတွေရဲ့ တန်ဖိုးကို ပြနေတာပဲ"
ကူယွဲ့က တစ်ခုကို ကောက်ယူကာ ဖတ်လိုက်တယ်။
"ရနံ့မွှေးစားသောက်ဆိုင်က ဒီဝိညာဉ်အသားကင်အတွက် လျှို့ဝှက်ဟင်းချက်နည်းကို ထိပ်တန်းအဆင့် ဝိညာဉ်ကျောက်တုံး၁၅၀၀နဲ့ ရောင်းထားတာပဲ၊ စားဖိုမှူး သူဌေးဆီကနေ ကျောက်တုံးတွေကို သိမ်းလိုက်ပါ"
