အခန်း ၄၃၀ ။ သမီးနဲ့ဆို အရာရာအဆင်ပြေ
ယိချင်းရဲ့အတွေးတွေ လှုပ်ရှားသွားပြီး အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲက လက်ထောက်တံဆိပ်ကို ခေါ်ဖို့ ကြိုးစားကြည့်လိုက်တယ်။ ချက်ချင်းဆိုသလိုနီးပါး တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေတဲ့ မျဥ်းတစ်ကြောင်းက လေထဲပေါ်လာပြီး "ခန့်အပ်စာ" ဆိုတဲ့ အမည်းရောင်စာလုံးသုံးလုံးက အပေါ်မှာ မြင့်မြင့်ဝဲပျံနေတယ်။ သူ့အမြုတေတွေတောင် ချက်ချင်း တွန်းထုတ်ခံရကာ အောက်ကိုပြုတ်ကျသွားတယ်။
ယိချင်း အံကြိတ်ကာ သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို အသက်သွင်းပြီး အမဲရောင်စာလုံးတွေနဲ့ မျဉ်းကြောင်းကိုထိကြည့်လိုက်တယ်။ ရင်းနှီးနေတဲ့ လက်ထောက်စွမ်းအင်က ခန့်အပ်စာဆီကနေ ထွက်လာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ချက်ချင်းပြည့်သွားကာ ခန်းခြောက်နေပြီးသားသွေးကြောတွေက အရင်အကြိမ်တွေလိုမဟုတ်ဘဲ သိသိသာသာ သက်သာရာရမှုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ဒါပေမဲ့ ဟင့်အင်း
ကွဲပြားမှုတချို့ ရှိနေတယ်။ သူ သေချာကြည့်လိုက်တော့ ခန့်အပ်စာမှာ နောက်ဆုံးအကြောင်းထဲ နောက်ဆုံးပုဒ်ဖြတ်ပုဒ်ရပ်သင်္ကေတက တခြားဟာတွေထက် အရောင်အများကြီး ပိုမှိန်နေတာကို မြင်လိုက်ရတယ်။
ဖြစ်နိုင်တာ သူ အသုံးပြုနေကျ လက်ထောက်စွမ်းအင်က ဒီလောက်နည်းနည်းလေးပဲလား။
သူရင်ထဲလေးသွားပြီး ဆက်မတုံ့ဆိုင်းတော့ဘူး သူ့ကောင်းကင်စိတ်အာရုံက လေထဲက အဲဒီစာလုံးတွေဆီ တန်းရောက်သွားတယ်။ ချက်ချင်း စွမ်းအင်တစ်ခုက အံ့ဩစရာကောင်းလောက်စွာ ကြီးကြီးမားမား ပေါက်ကွဲထွက်လာတယ်။ လေထဲက စာလုံးအနက်တွေက အရည်ပျော်သွားပြီး သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်တစ်ခုအပေါ် ချက်ချင်းတိုက်စားသွားတာ ခပ်ထူထူမင်တွေ ပက်ခံလိုက်ရသလိုပဲ။ နဂိုကပကတိအဖြူ အသိစိတ်ပင်လယ်က ချက်ချင်းမှိန်သွားပြီး အောက်ခြေက အမြုတေနှစ်ခုသာ တောက်ပနေတယ်။
အဲစွမ်းအင်လှိုင်းကြီးက သူ့ကိုယ်ကိုဖြတ်သွားတယ်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလိုပဲ။
