အခန်း ၄၉၁ ။ ကြမ်းတမ်းသောသားရဲနှင့် အိမ်မွေးသားရဲ
ဖက်တီးက ရှန်းရင်နဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် မိတ်ဆက်ပေးခံရသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူက သူမကို ခေါင်းစခြေဆုံး စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ကာ မယုံနိုင်ကြည်စွာ စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့။ မိန်းကလေးရှန်းက ဒီလောက်တောင် ကြောက်စရာကောင်းတာလား။
သူ့အကြည့်ကို အာရုံခံမိသလိုမျိုး ရှန်းရင်က ရုတ်တရက် လှည့်လာကာ သူမ ဆန့်တန်းထားတဲဘလက်နဲ့ တစ်ခုခုကို ကမ်းပေးပြီး လေးနက်တဲ့အမူအရာနဲ့ မေးတယ်။
"အသီးစားချင်လို့လား"
"ဟမ်" ဖက်တီးက တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သူမလက်ပေါ်က သိသိသာသာ ကိုက်ထားတဲ့ အသီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ဘာလို့ သူမက သူ့ကို အသီးကျွေးနေပြန်တာလဲ။
ခဏနေဦး၊ သူမက ဒီအသီးကို သားရဲရဲ့ သွားရည်တွေ စဉ်ကုန်တာ သတိထားမိလို့ သူ့ဆီ ပေးနေတာလား။
ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း၊ မိန်းကလေးရှန်းက သေချာပေါက် ဒီလိုလူမဟုတ်ပါဘူး၊ သူ ထိတ်လန့်သွားတာကို သတိထားမိပြီး သူစိတ်ငြိမ်အောင် ပေးချင်တာပဲနေမှာ။ တစ်ဝက်ပဲ ရှိတာကတော့ သေချာပေါက် ဒီတစ်လုံးပဲ ကျန်လို့နေမယ်၊ သေချာပေါက်ပဲ။
"မလိုပါဘူး၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မိန်းကလေးရှန်း" ဖက်တီးက ခေါင်းယမ်းတယ်။
"အိုး" ရှန်းရင်က စိတ်ပျက်စွာ လက်ပြန်ရုပ်ပြီး နောက်တော့... ပစ်ထုတ်ကာ အသစ်ထပ်ထုတ်ပြီး ဆက်ကိုက်ဝါးလေတယ်။
ဖက်တီး ။ ။ "..."
သူ တစ်နေရာရာမှာ အထိုးခံလိုက်ရသလိုပဲ၊ နာလိုက်တာ။
"ဒါ ဘယ်နေရာလဲ" ရှန်းရင် မေးလိုက်တယ်။
"ရေအောက်ဖြစ်မယ်"
ကူယွဲ့ကဖြေပြီး ပုလဲတစ်လုံးထုတ်ကာ သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်က ချက်ချင်းလင်းထိန်သွားခဲ့တယ်။ သူတို့ပတ်လည်က ဝန်းကျင်တင်မက မြင်ရသလောက်ထိ တစ်နေရာလုံး လင်းထိန်သွားခဲ့တာ။
နောက်တော့ ဖက်တီး သူတို့တကယ်ပဲ ရေအောက်မှာဖြစ်နေတာကိုနားလည်လိုက်ရတယ်။ သူတို့ပတ်လည်မှာ ရေပူဖောင်းလို ဝင်းတစ်ခုရှိနေတယ်။ ကြည့်ရတာ သူတို့ကျကျလာချင်း ကူယွဲ့ဖန်တီးခဲ့တဲ့ အင်းကွက်အစီအရင်ပဲ။
