အခန်း ၄၃၁ ။ သမီးတစ်ယောက် ပျိုးထောင်ခြင်း၏ နေ့စဉ်ဘဝ
ဝူတိဂိုဏ်းကအားလုံး ဇဝေဇဝါဖြစ်မှုအပြည့် ဖြစ်နေတာ အကြီးအကဲယိချင်း သူ့ဓားကိုကိုင်ပြီး ဒေါသတကြီး မရောက်လာခင်ထိပဲ။ သူက သူ့သမီးကိုကြွားဖို့ ဝူတိကောင်းကင်နန်းတော်ကိုကျော်လွန်ပြီး တိုက်ကြီးဆယ်တိုက်က လူအားလုံးကိုပါ ကြွားလုံးထုတ်ချင်တဲ့အထိ စွဲလမ်းလွန်းနေတဲ့ တစ်ယောက်သောသူကို တားတော့တယ်။
"ခင်ဗျား သူ့ကို ဘယ်ခေါ်သွားမို့လဲ" ယိချင်း ဒေါသအရမ်းထွက်နေတာ သိသာတယ်။ ကူယွဲ့ မတုံ့ပြန်နိုင်ခင် ကူယွဲ့လက်မောင်းထဲက ကလေးမကို လုယူပြီး သူ့ကိုတစ်ချက်ကန်လိုက်တယ်။
"ဟေး စားဖိုမှူး လွန်သွားပြီ" ကူယွဲ့လည်း ဒေါသထွက်သွားတယ်။ သူက တစ်ဖက်လူကို စိုက်ကြည့်ကာ ပြောတယ်။
"ငါက သူလေကောင်းလေသန့် ရအောင် အပြင်ခေါ်သွားရုံပဲ၊ မင်း ဒီလောက်လုပ်ဖို့လိုလို့လား"
အဲလိုပြောပြီး သူက ကလေးမကို ပြန်ခေါ်ဖို့လုပ်တယ်။
"ဟမ့်" နောက်အခိုက်အတန့်မှာ ယိချင်းလက်ထဲကဓားက ကူယွဲ့လည်ပင်းပေါ် တင်နေပြီ။
"လုပ်ရမှာပဲ"
"..."
သူ စပြီးတိုက်ခိုက်တော့မှာပဲ တပည့်တွေရဲ့ ရင်ထဲ ထိတ်သွားတယ်။ အတွင်းရန်ဖြစ်မှုစတော့မှာကို မြင်တော့ သူတို့ရှေ့သွားပြီး ဖျောင်းဖျရမလား စဉ်းစားနေတုန်းရှိသေး ရုတ်တရက် ယိချင်းလက်မောင်းထဲကနေ နူးညံ့တဲ့ကလေးအသံ ထွက်လာတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ချိုမြလွန်းလို့ ပျားရည်ရောတဲ့အထိပဲ။
"မေမေ"
အားလုံး ။ ။ "..."
ဘာ။
Σ(°△°|||)
နောက်အခိုက်အတန့်မှာ နှင်းပန်းလိုမျိုး လက်လေးနှစ်ဖက်က ခြုံထည်ကြီးအောက် ထွက်လာပြီး ယိချင်းလည်ပင်းကို ဖက်တယ်။
"ရင်အာ ဗိုက်ဆာနေပြီ၊ ထမင်းစားချင်တယ်"
ရန်လိုတဲ့ အငွေ့အသက်က ချက်ချင်း တန့်သွားတယ်။ ယိချင်းက သူ့လက်ထဲကဓားကို တန်းရုပ်ကာ ကလေးကိုဖက်၊ တစ်ဖက်လှည့်ပြီး အနောက်ဆောင်ဆီ ပြန်ပျံသန်းသွားတယ်။
