အခန်း ၄၂၉ ။ ပြီးပြည့်စုံသောလက်ထောက်များ
"ရေ... ရေ" သူမက လက်လေးတွေကို ယမ်းကာ ရေဘူးကို ဖက်တဲ့အမူအရာလုပ်ပြတယ်။
"ရင်အာ သောက်ချင်တယ်၊ ရေသောက်ချင်တယ် "
ယိချင်း နောက်ဆုံးတော့ သူမ ရေဆာနေမှန်း နားလည်သွားကာ ဆရာ့အတွက် လက်ဖက်ရည်နဲ့ ရေပြင်ဆင်ပေးဖို့ တကယ်ပဲမေ့သွားတာကို ချက်ချင်း နည်းနည်းအပြစ်ရှိသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ သူ့သိုလှောင်အိတ်ကို ထုတ်မို့ရှိသေး ဘေးကကူယွဲ့က အရူးထပြန်ပြီ ။
"ရင်အာက ရေသောက်ချင်တာလား၊ လာ ဖေဖေ့ဆီလာ ဝိညာဉ်အသီးဖျော်ရည်၊ အမတသစ်သီးဖျော်ရည်၊ သစ်သီးချိုဖျော်ရည်၊ ဝိညာဉ်ခရမ်းဖျော်ရည်... ဘာသောက်ချင်လဲ"
သူ စကားပြောချိန် သစ်သီးဖျော်ရည်မျိုးစုံ ဖြည့်ထားတဲ့ အရောင်အမျိုးမျိုးနဲ့ ပုလင်းတွေကို ထုတ်လာတယ်။ သူက အားလုံးကို မြေကြီးပေါ် ခင်းချတယ်။ ပြီးတော့ အကုန်လုံးက တကယ်တော့ မြင်ဖူးနေသလိုပဲ။
ယိချင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ တွန့်သွားတယ်။ ငါ့နောက်ကွယ်မှာ ဆရာ့အတွက် စားစရာတွေကို ဘယ်လောက်တောင် ဝှက်ထားတာလဲ။
ရှန်းရင်က မြေကြီးဆီ လှမ်းကြည့်ကာ သူမလိုချင်တဲ့ဟာတွေ့ပုံမပေါ်။ ဘာကိုမှယူဖို့ ရည်ရွယ်ချက်မပြဘဲ စားဖိုမှူးကိုသာ ဆက်ဆွဲထားတယ်။ သူ သူ့သိုလှောင်အိတ်ကို ဖွင့်တာမြင်တော့ သူမ မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ လက်လေးနဲ့ လှမ်းနှိုက်လိုက်တယ်။
ယိချင်း ကြည်လင်အမတရေဘူးတစ်ဘူးကို ကူထုတ်ပေးလိုက်ပြီး ဘူးအဖုံးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူမက လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ မြှောက်ပြီး သောက်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘူးက လေးလွန်းပြီး သူမက ငယ်လွန်းလို့ထင် ဘူးကိုမမြှောက်နိုင်ဘဲ ဟန်ချက်ပျက်ကာ နောက်လဲကျသွားခဲ့တယ်။
ယိချင်း သူမကို အမြန်ဆွဲထူလိုက်တယ်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမကိုယ်လေးကို ထိန်းပေးပြီး တစ်ဖက်က သူမအတွက်ရေဘူးကို ကူမပေးလိုက်တယ်။
သူမက ဂလုဂလုနဲ့ ရေအငုံစာ အနည်းငယ် သောက်လေတယ်။ တစ်ခဏကြာတော့ သူမက သူ့ဝတ်ရုံလက်ကိုဆွဲကာ တော်ပြီဖြစ်ကြောင်းပြတယ်။ အဲတော့မှ ယိချင်းက ဘူးကိုဖယ်ကာ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ ဖေဖေနျို သိမ်းထားခဲ့တဲ့ သီးသန့်စုဆောင်းမှုကိုပါ ပြန်ယူလိုက်တယ်။
