Zatruty owoc 🍎 Ukończona.

część nr 67

- Coś się stało? Jesteś chory? – ojciec Poli był zaspany i zdezorientowany, ale podał mi rękę i podciągnął mnie, pomagając mi wstać z podłogi.
- Chory z miłości do twojej córki! – Wybełkotałem, wypiąłem pierś i przyjąłem postawę obronną, na wypadek, gdyby Robert chciał mi przyłożyć. Nie miałem zamiaru się z nim bić, ale nie chciałem też, żeby doszczętnie obił mi ryja. Prowadzenie wielkiej firmy zobowiązywało, nie mogłem pokazywać się na spotkaniach biznesowych, wyglądając jak obijmorda. Spodziewałem się dosłownie wszystkiego, tylko nie tego, co w rzeczywistości zrobił.
- To dobrze – klepnął mnie dziarsko w ramię – bo wydaje mi się, że Pola też bardzo cię polubiła. – Zdałem sobie sprawę z tego, że stoję z otwartą gębą, dopiero wtedy, kiedy Robert uniósł mój podbródek, zamykając ją.
- Czy to jakieś podchody, żeby mnie omamić a potem spuścić porządny łomot? – spytałem podejrzliwie, wciąż trzymając gardę, gotowy do obrony. – Ty naprawdę nie masz nic przeciwko? Nie myślisz, że jestem dla niej za stary i… w ogóle?
- Pola zawsze była bardziej dojrzała od swoich rówieśników. Myślę, że wie co robi, z resztą nawet gdybym próbował ją do ciebie zniechęcić, albo zakazał widywania się z tobą, to nic by nie dało. Zakochana kobieta jest nie do powstrzymania, a ja wolę zawsze stać przy jej boku, niż przeciw niej. Masz na nią dobry wpływ, więc nie będę stawał wam na drodze. Ale… jeśli ją skrzywdzisz, wtedy będę musiał skopać ci dupę. – Dodał poważnie.
- Masz to jak w banku – zapewniłem – ale wierz mi, nie mam zamiaru jej zawieść, i będę robić wszystko, co w mojej mocy, żeby była szczęśliwa.
- To jest nas dwóch – pokiwał głową i spojrzał na Polę, która bezszelestnie pojawiła się na korytarzu. Z lekko rozczochranymi włosami, w krótkich spodenkach i rozciągniętej koszulce, wyglądała przesłodko.
- Co się dzieje? – spytała przenosząc wzrok ze mnie na swojego ojca.
- Zostawię was samych. – Robert jeszcze raz klepnął mnie w ramię, a ja lekko się zachwiałem.
- Jesteś pijany – Pola bardziej stwierdziła, niż zapytała. - Jakiś specjalny powód?