Ten ukochany (kontynuacja Ten nieznajomy)

John

Wiem, że swoim wyznaniem zepsułem wszystko. Wiktoria zobaczyła we mnie potwora, którym niewątpliwie jestem. Chcę wierzyć, że pomiędzy nią a Joshem nic się nie wydarzy, a jeśli nawet do czegoś dojdzie powinienem się z tym pogodzić. Gdy rozmyślam o tym, co powiedziała mi Wiki, dostaje wiadomość od mojej córki. Jestem zdumiony, bo ona nie kontaktowała się ze mną odkąd uciekłem w narkotyki.

„Tato, jesteś idiotą. Nie wiem co tobą kierowało, kiedy zdradzałeś Wiki, ale sam wepchnąłeś ją w ramiona Josha. Ta dwójka ma bardzo się ku sobie."

Moja córka ma rację, jestem idiotą. To co zrobiłem tym kobietom było złe. Wiem to, a Wiktoria słusznie się od mnie odwróciła. Czy miałem szansę na odzyskanie mojej ukochanej, tego nie wiedziałem. Zdanie mojej córki wbiło mi się w głowę: „Ta dwójka ma bardzo się ku sobie". Gdy dwa dni później rozmawiałem z psychologiem, ten od razu zauważył mój gorszy nastrój.

– Powiedziałeś swojej ukochanej o tym czego się dopuściłeś, prawda? – wywnioskował

– Tak. Chyba straciłem ją na zawsze. – odpowiedziałem.

– Nie możesz sobie pozwolić na takie uczucia, bo one wprowadzą cię z powrotem do nałogu John. Znajdź sobie cel, trzymaj się go. – tłumaczy – Nie musisz mówić mi tego teraz, przemyśl to sobie dobrze.

– Dobrze. – odpowiadam krótko – Zastanawiam się czy dobrze zrobiłem, że powiedziałem swojej narzeczonej o tym wszystkim?

– Jest ci lżej, gdy ona wie? – pyta – Widziałem, że mierzysz się z dużym poczuciem winy. Teraz jesteś spokojniejszy, choć zagubiony.

– Chyba masz rację. – od jakiegoś czasu zaczęliśmy mówić sobie na „ty", dzięki temu łatwiej nam obojgu się rozmawiało, a ja faktycznie czułem większą swobodę w rozmowach z tym konkretnym psychologiem. Zarówno Wiktoria, jak i Josh nie odezwali się do mnie. Zastanawiałem się czy to z powodu, że wstydzili się tego co między nimi zaszło,  czy może faktycznie do niczego nie doszło. Nie rozmawiałem tutaj z innymi ludźmi. Nie szukałem w tym miejscu przyjaźni, ale dzisiaj zagadał do mnie chłopak, który od dłuższego czasu mnie obserwował.

– To byłeś ty. – powiedział

– Nie rozumiem, kim byłem? – zapytałem

– Przywiozła mnie tutaj matka tydzień temu, ale to ty bzykałeś moją dziewczynę. To na pewno ty dawałeś jej prochy. – trzeba mieć naprawdę pecha, żeby w ośrodku odwykowym spotkać kolesia, którego dziewczyna sprzedawała swoje ciało za narkotyki. Nie przypuszczałem, że może się to wydarzyć.

– Nie znam cię. – odpowiedziałem chcąc wyplątać się z tej nieprzyjemnej rozmowy

– Oczywiście, że nie. Bzykałeś moją dziewczynę, widziałem was. – odpowiada

– Nie pamiętam wszystkich dziewczyn, z którymi spałem. – mówię mu

– Wcale mnie to nie dziwi, ale może chcesz wiedzieć, że działka którą dałeś mojej Oliwii ją zabiła. – to zdanie spada na mnie jak grom. Jestem winny śmierci niewinnej dziewczyny, tego Wiktoria mi nigdy nie wybaczy.

– Nigdy nie spałem z żadną Oliwią, ale pokaż zdjęcie może jej imienia po prostu nie pamiętam. – chłopak wyciąga komórkę i pokazuje zdjęcie dziewczyny. Nie znam jej. Nie spałem z nią, to mnie uspokaja – Przykro mi, ale nie spałem z nią. To nie ja jestem winny jej śmierci. Przykro mi z powodu twojej straty.

– To niemożliwe... widziałem cię z nią. Byłeś tydzień temu w Katowicach. – mówi chłopak

– To nie mogłem być ja, jestem tutaj od trzech tygodni i gwarantuję ci, że się stąd nie ruszałem. – odpowiadam

– Faktycznie. Sorry, Tomek jestem. – przeprasza i przedstawia się.

– John. Rozumiem, że ta strata była dla ciebie bolesna. Dobrze wiedzieć, że mam sobowtóra. – odpowiadam i podaje mu rękę, on także to robi.

– Głupio mi teraz, ale jestem zrozpaczony. Oliwia była dla mnie wszystkim. – dodaje

– Rozumiem Cie doskonale, kiedyś też narkotyki odebrały mi ukochaną. – wyznaje – A dzisiaj moje uzależnienie zrobiło to ponownie, tylko ona już nie chce mnie znać, gdyż ją skrzywdziłem paskudnie.

– Niech zgadnę, zostawiłeś ją i poszedłeś w tango. – mówi mój nowy znajomy

– Tak, dokładnie tak. – odpowiadam i zastanawiam się co teraz robi Wiktoria, czy jest z Joshem, czy sama, a co najważniejsze co jest między nimi.

W następną sobotę spotkała mnie miła niespodzianka, bowiem nie spodziewałem się odwiedzin nikogo, a zostałem poinformowany, że ktoś na mnie czeka. Liczyłem, że to Wiktoria, ale moim oczom ukazała się moja córka i jej chłopak.

– Cześć tato. – mówi na powitanie – Postanowiłam cię odwiedzić.

– Cami. Córeczko... – odpowiadam jej i przytulam – Dobrze cię widzieć. Ciebie też Antku.

– Musiałam cię zobaczyć, Wiki i Josh pojechali do Pszczyny, więc ja stwierdziłam, że chciałabym z tobą porozmawiać. – wyjaśnia

– Wiki i Josh pojechali razem do Pszczyny? Czy oni? – pytam smutnym głosem

– Tak, są razem. – odpowiada mi, a ja czuję, że moje serce zaczyna krwawić, ale rany zadałem sobie sam.

*****
Tutaj chyba nie było większych niespodzianek. Jak myślicie John będzie czysty, czy pójdzie w ciąg, jak tylko opuści mury ośrodka?

Następny rozdział będzie ciekawy, bo dowiemy się jak Josh czuje się po tym jak zdobył Wiktorię.