Ten ukochany (kontynuacja Ten nieznajomy)

John

Decyzja Wiktorii była dla mnie zaskoczeniem, spodziewałem się raczej, że będzie chciała zostać z Joshem, który przecież był dla niej niesamowitym wsparciem. W moim mieszkaniu wróciliśmy do rozmowy. Niezwykle szczerej i dającej nadzieję, że tym razem nam się uda. Gdy położyłem się obok niej poczułem się niezwykle błogo i spokojnie. Tego brakowało mi przez ostatnie miesiące. Wiktoria była moim aniołem i tylko przy niej czułem, że żyję. To krótkie zdanie „Kocham Cię Johnny" z jej ust było czymś coś w rodzaju leku na wszystkie lęki i trudności. Zraniłem ją, sprawiłem, że cierpiała, a ona jednak postanowiła nie skreślać mnie, a dać mi drugą szansę. Postanowiłem ją wykorzystać w pełni i już nie pozwolić, aby z mojego powodu cierpiała. Rano zanim wstała podszedłem do szafki zamykanej na klucz i wyjąłem pierścionek zaręczynowy, który dałem jej rok temu. Przygotowałem śniadanie i kawę, gdy wstała była zaskoczona, wciąż rozespanym głosem, przeciągając się powiedziała wchodząc do kuchni – Dawno nikt nie zrobił mi śniadania. Dziękuję Johnny. – uśmiechnęła się tak promieniście, że ten dzień musiał być dobry.

– Proszę bardzo kochanie. – odpowiadam jej, a potem pytam – Wiki, przyjmiesz go z powrotem? – wręczając jej pierścionek

– Tak. Brakowało mi go na palcu. – jej odpowiedź mnie niezwykle cieszy, nakładam go, więc jej na palec i składam delikatny pocałunek.

– Mam nadzieję, że nic się już nie wydarzy, abyś go zdjęła. – mówię do niej, a ona zaczyna się śmiać

– Wiesz Johnny to zależy także od Ciebie. – ma rację, ale mnie najbardziej martwi jej sytuacja z Joshem. Niby wybrała mnie, ale wiedziałem, że do niego także coś czuła i wciąż mogło się to w niej obudzić. Zrobię wszystko co w mojej mocy, aby tak się nie stało i była przy mnie szczęśliwa, jak nigdy przedtem. Zjedliśmy śniadanie w znakomitych humorach, zaproponowałem jej, abyśmy razem pojechali do firmy, ale ona powiedziała, że musi się przebrać, a ubrania ma u Josha w mieszkaniu. Czule się z nią żegnam i obiecujemy sobie, że zobaczymy się w biurze. Gdy ja jestem parkuję już na parkingu podziemnym dzwoni do mnie przerażona Wiki, że nie John nie nocował dzisiaj w mieszkaniu. Camille nie panikowała, bo myślała, że był ze nią. Proszę je, aby się uspokoiły i nie wpadały w panikę, odnajdę go, pytam jeszcze Wiktorii, czy do niego dzwoniła, a ona mówi mi, że tak, ale jego telefon wskazuje, iż jest poza zasięgiem. Wchodzę do swojego gabinetu i próbuję wybrać jego numer, faktycznie odzywa się formułka – Wybrany abonent jest poza zasięgiem sieci. – stukam w biurko i myślę sobie: „Gdzie jesteś Josh...". Idę sobie zaparzyć herbatę, gdy natrafiam na swoją nową sekretarkę, która mówi przerażona, że ktoś śpi w gabinecie pana Josha. Idę tam i znajduję zgubę. Szturcham go, a ona lekko bełkoczącym głosem mówi
– Zostaw mnie, ona wybrała ciebie. – przynajmniej ma świadomość kto przed nim stoi, kręcę głową

− Choć zawiozę cię do mieszkania, czeka tam na ciebie Wiki. Zaopiekuje się tobą. – mówię do niego, ale on mimo, że pijany upiera się przy swoim

− Ale...czekaj...ona wybrała ciebie. – bełkocze

− Tak, ale martwi się o ciebie. Jesteś jej przyjacielem. – mówię twardo i pomagam mu wstać. Gdy wychodzę z nim z biura moja asystentka robi zdziwioną minę – Problemy osobiste, pani Joanno. Proszę dzisiaj wszystkim powiedzieć, że ja i pan Josh będziemy niedostępni. Za godzinę powinna tutaj dotrzeć pani Wiktoria, to ona dzisiaj będzie za wszystko odpowiadać. – moja nowa asystentka była doskonale wyszkolona, przez moją niezastąpioną Kasię. Gdy udało mi się wpakować od samochodu Josha dzwonię do Wiktorii, że odnalazłem jej byłego chłopaka i jestem z nim w drodze do mieszkania, ale mówię jej, że wszystko wyjaśnię jej na miejscu. Josh zachował się jak dzieciak. Owszem wiem, że kochał Wiki i raczej nie spodziewał się, że ona po tym wszystkim czego się dopuściłem i co między nimi zaszło to mnie wybierze.

Dziewczyny są zdumione tym w jakim stanie jest Josh. Szczególnie Cami jest w szoku, bo ona w sumie jeszcze nie wie co się wydarzyło wczorajszego dnia. Patrzy to mnie, to na Wiki, bo Josha zdążyliśmy położyć do łóżka i pyta – O co chodzi? Powiecie mi co tutaj się dzieje? – w jej głosie brzmi nuta wściekłości, ale i ciekawości. Patrzymy z Wiki po sobie, aż w końcu ona odpowiada

– Cami, stało się to, o co tak walczyłaś. Twój tata i ja wróciliśmy do siebie. Postanowiłam dać szansę twojemu ojcu. Josh jak widać nie umiał sobie z tym poradzić. – mója córka zakrywa twarz dłońmi. Gdy pierwszy szok mija mówi z wielką radością

– To najlepsza wiadomość! – po chwili jednak pyta - Ale co z wujkiem? – tym razem to ja postanawiam odpowiedzieć

− Ty pojedziesz do Antka, Wiki do biura, a ja się nim zajmę. – dziewczyny się zgadzają i obie wychodzą. Rozglądam się po mieszkaniu Josha i mojej córki. Nie byłem tutaj nigdy wcześniej. Josh śpi jak suseł, a ja patrząc na jego sypialnię uświadamiam sobie boleśnie, że to tutaj sypiał z moją ukochaną. Biorę do ręki telefon i zaczynam oglądać jakieś głupie filmiki, aby uciec myślami od tego co było. Kiedy Josh się obudzi będę chciał z nim poważnie porozmawiać. Słyszałem dzisiaj na własne uszy jak ważny to człowiek dla Wiktorii. Przez ten krótki moment, kiedy płakała do słuchawki czułem się zazdrosny, ale potem powiedziałem sobie: „Ej, stary! Wybrała ciebie, pomimo wszystkiego co zrobiłeś!" i tego postanowiłem się trzymać, aby nie zepsuć danej mi szansy.

****

Co ten Josh? Czy on tak naprawdę nie pogodził się z wyborem Wiktorii? Ten rozdział to taka mała cisza przed kolejnym załamem. Wiecie, że ja nie lubię spokojnych historii, mam dla naszych zakochańców jeszcze parę zwrotów akcji przygotowanych.