Fire (NL)

8. Sofie

At the curtain's call

It's the last of all

When the lights fade out, all the sinners crawl

Demons - Imagine Dragons

Op de voorgevel van het industrieel uitziend gebouw staat de naam Strandhuys in lichtgevende letters boven gigantische glaspartijen. Binnenin zijn er op de bakstenen muren kalkborden te zien waarop het menu geschreven staat. Eén muur valt op door het kleurrijke behang met bloemen en papegaaien. Het plafond bestaat grotendeels uit oude houten paletten met vintage gloeilampen. Hier en daar hangen kleurrijke plantenhangers in macramé, gevuld met tropische planten. De sfeer die hier hangt is adembenemend, maar onder andere omstandigheden zou ik er meer van genieten. Dit keer voel ik me gespannen door de drukte en de onbekende omgeving.

We gaan in een halve cirkel zitten zodat we allemaal zicht hebben op het podium. Ik zit op het uiteinde naast mijn moeder en Jay zit recht tegenover me, helemaal aan het andere eind. Ik ging doelbewust niet naast hem zitten. Ik ben er zeker van dat hij mijn littekens tijdens het uitscheppen van dat bord soep opgemerkt heeft. Het maakt me gek om niet te weten of hij van plan is om iets met die informatie te doen en ik ben er nog lang niet aan toe om die beerput open te trekken wanneer iemand me vragen zou stellen.

Een van de jongens heeft een heerlijk parfum op. Zodra ze in de auto stapten, drong een intense, warme geur mijn neusgaten binnen. De rijke aanwezigheid van specerijen zoals kaneel en zwarte peper deed me onmiddellijk denken aan die chai-thee van Andreas. De geur heeft een diepte die moeilijk te negeren is. Zelfs in deze enorme ruimte kan ik de zoete vanille nog steeds ruiken. Het luxueuze aroma is totaal anders dan die indringende citrusgeur van Ben.

De serveerster herkent de jongens van een vorig bezoek en het lijkt alsof ze hier al eens op het podium stonden. In ieder geval Jeff, want ze richt zich overduidelijk tot hem. Jay lijkt apathisch te reageren op haar enthousiasme. Van zijn arrogante houding eerder deze avond is plots geen spoor meer. Wanneer het meisje onze drankjes gebracht heeft en naar de volgende tafel gaat, straalt Jeff als een gloeiworm op een glitterfestival.

'Een glas wijn voor de oudjes, een biertje voor de stoere kerel en mocktails voor de verstandige mensen aan tafel. Dat klinkt als het begin van een onvergetelijke avond!' grapt Jeff terwijl hij zijn glas tegen dat van mij aantikt.

Zodra het eerste optreden start, doven de lichten in de ruimte, wat mijn spanning verder verhoogt. Ik probeer mijn blik gefocust op het podium te houden, maar mijn ogen dwalen steeds af. Telkens wanneer ik stiekem in de richting van Jay kijk, slaat hij net zijn ogen neer of neemt hij een slok van zijn biertje. Wanneer het publiek lacht om iets wat de comedian zegt, probeer ik op de juiste momenten mijn mondhoeken op te trekken. Ik heb echter geen idee waarom er gelachen wordt omdat niets echt tot me doordringt. Jeff, Koen en Lien vinden het een heel geslaagde vertoning, maar Jay lijkt afwezig. Hij lacht niet mee met de rest en lijkt meer aandacht voor de houten kralen van zijn armband te hebben dan voor de optredens. Sinds we neerzitten heb ik hem nog geen enkele keer naar het podium zien kijken. Zijn hele stemming is compleet veranderd sinds we hier zijn aangekomen. Uiteindelijk kruisen onze blikken elkaar in de net voldoende verlichte zaal. Het is net alsof de wereld even stilstaat en onze zielen in een tedere dialoog treden wanneer onze ogen elkaar ontmoeten. De haartjes op mijn armen gaan rechtop staan door de intense blik in zijn diepblauwe ogen. Ik heb het gevoel dat hij recht in mijn ziel kijkt en gedurende enkele seconden lijken we allebei niet in staat weg te kijken. Ik moet erg mijn best doen om niet te laten merken hoe nerveus hij me maakt. Terwijl ik mijn glas naar mijn lippen breng, kan ik het trillen van mijn hand niet onderdrukken, waardoor de ijsblokjes in mijn glas rinkelen. Op dat moment valt er een onverwachte stilte in de zaal, waardoor het geluid luider lijkt dan het zou moeten zijn. Jay merkt mijn ongemak op en kijkt even opzij naar mij. Ik probeer mijn hand zo snel mogelijk te stabiliseren en kijk snel terug naar het podium, mijn wangen kleuren lichtjes van schaamte.