Fire (NL)

7. Jay

Had to lose my way

To know which road to take

Roots - Imagine Dragons

De soep smaakt Sofie ook, want ze wil nog een tweede keer opscheppen. Mijn oog valt op de striemen om haar pols en ik kan mijn blik niet afwenden. Ik ben de enige die de trilling opmerkt bij het opscheppen en van zodra haar bord gevuld is, probeert ze zo onopvallend mogelijk haar mouw terug over haar pols te schuiven.

'Het is vanavond vrij podium bij Strandhuys,' hoor ik mijn vader zogenaamd terloops vermelden. Zijn hoopvolle toon ontgaat mij niet.

'Jay wil toch niet mee,' mokt mijn broer en het doet me pijn omdat ik weet dat hij die uitlaatklep goed kan gebruiken. Nog voordat ik bedacht heb hoe ik daarop kan reageren, zegt Sofie naast me dat zij wel mee wil gaan met hem. Er was haar blijkbaar eerder verteld over die vrijdagen bij Strandhuys en haar interesse was gewekt.

'Je mag met mijn auto gaan als je wilt.' Lien is duidelijk ook enthousiast dat haar dochter tijd wil doorbrengen met mijn broertje. Jeff zit te glunderen als een klein kind en ik voel een zweem van jaloezie opkomen. Die vrijdagen waren van ons, van mij en van Jeff. Nu gaat er een volkomen vreemde met hem mee, waarvan ik nog niet helemaal overtuigd ben dat ze geen bijbedoelingen heeft. De twijfel om mee te gaan breekt door en pap merkt dat natuurlijk op.

'Jay, zin om met zijn allen te gaan?' werpt hij mijn kant op. 'Ik heb uitzonderlijk geen avondronde.'

Jeff draait zich naar me toe en die hoopvolle goudkleurige ogen van hem spreken een taal die meteen tot in mijn ziel doordringt. Ik kan geen kant op. Tegelijk merk ik ook dat ik blij ben dat pap een opening voor me forceert. Zonder dat het aanvoelt alsof ik diegene ben die per se mee wilde omdat ik wil zien wat Sofie van plan is.

'Oh, dat zou ik heel fijn vinden,' doet mam ook nog een duit in het zakje. 'Het is meer dan een jaar geleden dat we nog eens samen naar de optredens geweest zijn.'

Ik blijf Jeff aankijken en zie dat, op het moment dat mijn mondhoek omhoog krult, het besef binnenkomt bij hem dat iedereen met hem meegaat, ook ik.

Sofie gaat zich omkleden want ze was volgens haar niet echt gekleed op een avondje uit. Lien wil ook nog snel haar make-up bijwerken, dus de mannen mogen instaan voor het inladen van de vaatwasser. Jeff stuitert bijna van enthousiasme, dus ik besluit meteen eerlijk te zijn en hem iets te temperen. 'Wij gaan niet het podium op, Jeff.'

'Niet erg.' Als hij al teleurgesteld is door mijn woorden, dan laat hij niets blijken. Hij blijft vrolijk borden inladen. 'Ik vind het retespannend dat we Sofie kunnen laten kennismaken met ons lokaal talent,' zegt hij nadat ik hem het laatste bord heb aangereikt.

Ik staar hem niet-begrijpend aan. Waarom doet hij alsof het doodnormaal is dat we als een soort nieuw samengesteld gezin de deur uit gaan?

Voor we vertrekken wil ik nog snel mijn scheermesje weghalen uit de badkamer. Op Sofies rechterpols zag ik duidelijk littekens van recente snijwonden. Ik heb dit soort striemen al eerder gezien en wil liever het risico op nieuwe verwondingen vermijden tot ik meer zekerheid heb of het een ongelukje was of dat het iets is wat bewust gebeurde. Het feit dat ze het probeert te camoufleren doet me denken aan iets bewust, maar het maakt ook duidelijk dat het niet iets is waar ze over wil praten. Toch is dat net wat ze het beste wel zou kunnen doen. Door de last niet alleen te dragen, kan haar pijn verlicht worden. Wat daar ook de oorzaak van is. Bij de trap kruis ik Sofie die net naar beneden komt. Een bloemige geur dringt onmiddellijk mijn neusgaten binnen. Ze heeft haar hoodie en losse broek ingeruild voor een taupe jurk met een brede geribbelde coltrui en lange mouwen met duimgaten. Het is duidelijk dat ze niet wil dat ik nog eens mijn aandacht op haar polsen vestig.