Fire (NL)

30. Sofie

Sitting and waiting

For better days

Or facing the battle

And fight for a change

Walk - Saint Chaos, Sam Tinnesz

'Goedemorgen, schat.' Mijn moeder neemt net een karton melk uit de koelkast wanneer ik de keuken inloop.

'Goedemorgen.' Ik vul een glas met water en spoel de paracetamol die ik zopas uit de EHBO-kist genomen heb door.

Mijn moeder kijkt me bezorgd aan terwijl Koen en Jay lachend aan tafel gaan zitten. 'Voel je je nog steeds niet goed?'

'Hoofdpijn,' antwoord ik. Het geluid in de kamer valt stil en alle ogen zijn op mij gericht. Oké, het kwam er iets snauweriger uit dan de bedoeling was, maar verdorie zeg, moet iedereen mij constant met argusogen in de gaten houden? Ik zucht en zet de waterkoker aan. Ik blijf koppig - en misschien ook een tikje beschaamd - met mijn rug naar de tafel toe staan terwijl het geroezemoes aan tafel terug op gang komt. Een stoel schuift achteruit en voetstappen komen dichterbij. De haartjes in mijn nek gaan rechtop staan. 

Jay komt naast me staan en reikt naar de pindakaas op het aanrecht. 'Jij en ik gaan straks een wandeling langs het strand maken,' fluistert hij. 'Wat frisse lucht zal je goed doen.' Ik krijg de kans niet om een smoesje te bedenken, want hij draait zich om en gaat terug aan tafel zitten.

De waterkoker slaat uit en ik giet het water in de theepot. Ik neem nog een banaan mee en ga dan ook zitten.

'Was het druk gisteren bij Isabel?' vraagt Koen.

'Ja, het zat stampvol.' Jay antwoord terwijl ik me over zijn arm heen buig om het brood te pakken, mijn armen komen er maar met moeite bij. 'Je had het ook gewoon kunnen vragen,' fluistert hij wanneer ik het eindelijk te pakken heb. Zijn warme adem streelt mijn nek en ik heb spontaan spijt van mijn eigenwijze actie. 'Onze slaapkop daar heeft ons zelfs verrast met een liedje,' gaat hij op normale toon verder.

Jeff wrijft de slaap uit zijn ogen en schuift met warrig haar aan tafel.

'Niet goed geslapen, jongen?' vraagt mijn moeder.

Ha, nog eentje die onder haar betuttelde vleugels valt, flitst door mijn gedachten. Maar dan bedenk ik me opeens dat Jeff weet heeft van mijn paniekaanval. Mijn mes blijft stil hangen boven de pindakaas. Bang voor wat hij zal antwoorden.

Jay trekt snel het gesprek naar zich toe door Koen en mijn moeder vol lof over Jeff zijn onverwachte optreden te vertellen. De grijns rond Jeffs mond wordt steeds breder en mijn angst gaat liggen nu het gesprek die toer opgaat. Ik kan eindelijk beginnen aan die boterham met pindakaas en banaan waar ik opeens zin in kreeg.

'Klaar om te gaan?' vraagt Jay me wanneer we met zijn allen de tafel afgeruimd hebben.

Ik knik en volg hem naar de hal om onze schoenen aan te trekken. Jeff is zich gaan douchen, over een half uur komt een vriend hem ophalen om samen naar de basketbaltraining te gaan.

Jay neemt mijn jas van de kapstok en houdt hem voor me open. 'Ga je morgen nog steeds mee naar Jeffs wedstrijd?'

Ik bijt op de binnenkant van mijn wang terwijl ik mijn armen door de mouwen steek. Eigenlijk heb ik er geen zin in, maar het is een belangrijke wedstrijd, en ik voel me moreel verplicht.

'Het hoeft niet hé.'

Ik schud mijn hoofd en rits mijn jas dicht. 'Ik heb het beloofd.' Ik gris nog snel mijn sjaal mee en stap naar buiten om hem daar om mijn nek te doen.