«لعنتی من که میدونم هنوز سیر نشدی... به فاکم بده!»
جونگکوک با شنیدن حرفش ابروهاشو بالا انداخت.
به هدفش رسیده بود...
«اوه جدی؟»
خندید، از خدا خواسته گفت:
«با کمال میل!»
تهیونگ چشماشو چرخوند، همراهش خندید.
جونگکوک فرز و ذوق زده از روی تخت بیرون پرید و سراغ کشوی لباساش رفت.
از زیر لباساش لوب و بسته‌ی کاندومی که قایم کرده بود برداشت و روی تخت انداخت.
به سمت تهیونگ برگشت.
دکمه‌ی شلوارشو باز کرد و درش آورد.
نگاه تهیونگ روی برجستگی بزرگ داخل باکسرش فیکس موند.
دستاشو ناخواسته مشت کرد و پاهاشو به هم فشرد.
جونگکوک سریع مانعش شد، با دستاش پاهاشو از هم باز کرد و بینشون قرار گرفت.
روی بدن تهیونگ خیمه زد و دستاشو دو طرف سرش روی بالشت گذاشت.
با نگاه عمیق داخل چشماش خیره موند.
لبخند ملایمی بهش زد، صورتش آروم پایین رفت و نوک بینی پسرو بوسید.
مشت تهیونگ از هم باز شد و دستاش روی صورت جونگکوک نشست.
لگنشو کمی جابجا کرد و اینکارش باعث شد پایین تنه‌ی سفتشون روی هم مالیده بشه.
تنها چیزی که از هم جداشون میکرد پارچه‌ی مزاحم باکسر جونگکوک بود.
جونگکوک زیرلب نالید، کمرشو دایره وار تکون داد و کمی معاشقه شون رو ادامه دار کرد تا تهیونگ رو از لحاظ روحی بیشتر برای چیزی که در انتظارش بود آماده کنه.
بعد از لحظاتی از پسر کمی فاصله گرفت، از گوشه‌ی تخت لوب رو برداشت و درشو باز کرد، مقداری روی انگشتاش ریخت.
تهیونگ با چشماش جهت دستشو دنبال میکرد.
جونگکوک متوجه استرسش شد.
«ششششش... به من نگاه کن.»
تهیونگ به حرفش گوش کرد و نگاهشو به چشماش داد.
جونگکوک دوباره بین پاهاش قرار گرفت.
دستی که وزن بدنشو روش نگه داشته بود زیر گردن تهیونگ برد و موهاشو ماساژ داد.
تهیونگ چشماشو بست.
نفس‌های عمیق کشید.
انگشت بلند و خیس جونگکوک رو روی ورودیش حس کرد.
قلبش تند تند میزد.
جونگکوک انگشت آغشته به لوب رو چند بار روی سوراخش کشید و به آرومی واردش شد.
مقاومت چندانی حس نمیکرد، بدن تهیونگ نرم بود.
با ملایمت ماساژش داد و انگشتشو به عقب و جلو حرکت داد.
وقتی آثاری از درد توی چهره تهیونگ ندید، دومین انگشت رو با احتیاط اضافه کرد.
چند ثانیه بهش زمان داد که عادت کنه و دوباره حرکاتشو از سر گرفت.
YOU ARE READING
☃️Snowman(KookV)🔞
Fanfictionجونگکوک معلم تهیونگه و تهیونگ عاشقش میشه، اما نمیدونه که اون مرد به نیویورک اومده تا انتقام مرگ زن و بچشو از پدر تهیونگ بگیره... . . . "ساعت ۴ صبح... خیابونای خلوت و سفیدپوش منهتن... سکوتی که با صدای خنده‌های شیرین تهیونگ شکسته میشد... با خوشحالی زی...
