EMANET AİLE(DESTEK AŞK'LAR SERİSİ 1)(TAMAMLANDI)

Bölüm 10:Teklif

Ben geldim sevgili canlar :) Size uzun bir bölüm getirdim yani en azından kendimce :) Bu zaman kadar yanımda olan herkese teşekkür ediyorum az olsak da yanımda olduğunu bildiğim insanlar yetiyor bana. İyi ki varsınız.

Bu bölüm beni yalnız bırakmadığını her seferinde gösteren kitapcekirgesi adlı okuruma. Başından beri yanımda olduğu için teşekkür ediyorum. İyi ki var.

Sevgiyle kalın...

Bölüm Şarkısı: Rafet El-Roman - Ömrümün Sahibi

Şarkı tam da uydu bizim çiftimize. Dinleyerek okursanız çok hoş olur sanki :)

10.BÖLÜM Teklif

Eylül ablasından gizli hazırlık yapmaya çalışırken akla karayı seçmişti. İki gündür ne yalan bulup söyleyeceğini şaşırmıştı. Bu zamana kadar ablasına doğum günleri hariç yalan söylememiş bir kız olarak, yalan bulmakta, söylemekte çok zor olmuştu onun için. Sürprizin yapılacağı mekanın bulunması, -ki mekan Ervayla Yaman'ın ilk buluştuğu mekan olacaktı- hazırlıkların yapılması, yüzük seçimi falan derken iki gün Eylül için zorlu geçmişti. Ama olsundu, ablasına her şey fedaydı.

Şimdi akşam için ablasını ikna etmesi gerekiyordu. Ha bir de akşam için annesine bir yalan uydurması. Odasından çıkıp merdivenlere kadar geldi önce. Korkuluklardan tutup derin bir nefes alıp yukarı çıkarken her zaman ki gibi "Ablaaaa" diye bağırdı.

Erva'dan ise cevap gecikmedi yine. "Bıdıkkkk"

Cevabını aldıktan sonra bir hızla merdivenleri bitirip Erva'nın masasının üstüne oturdu. "Ablam akşam dışarıda yemek yiyelim mi?" dedi nazlı bir ifadeyle.

Bir kaç gündür kardeşinin sürekli heyecanlı hallerini görmezlikten gelmeye çalışsa da bir karın ağrısının olduğunu biliyordu Erva. Bunu bu güne kadar 'Nasıl olsa anlatır.' diyerek geçiştirse de artık sormadan duramayacaktı. "Olur da ablacığım, senin ne sıkıntın var iki gündür, sürekli dışarıdasın. Ee şimdi de yemek diyorsun. Eylül kötü bir şey yok dimi canım?" derken endişeli abla modeline dönüştü Erva.

Eylül yakalanacak bir çocuk gibi huzursuzlandı önce, sonra hemen kendini toparladı, "Yok be abla, bir şey yok, sadece canım sıkkın bu aralar havalardan sanırım. Eve tıkılıp kalmak istemiyorum. Akşam dışarıda yiyelim işte." dedi huzursuzluğunu saklamaya çalışırken.

"Ee annemlerle yiyelim o zaman olmaz mı? Hem onlarla da kaç zamandır dışarıda yemek yemiyoruz." dedi bu akşamın önemini öğrendikten sonra hayatta böyle bir şey söylemeyeceğini bilmeden.

Eylül bir anda anne babası ihtimalini düşününce kendi kendine nasıl toparlayacağını bilmeden söylendi. 'Eylül bu sefer faka bastın kızım, hadi toparla bakalım.' Toparlamak için bir çocuk gibi dudaklarını büzerek "Abla sende baş başa yemek yiyelim dedim annemleri katıyorsun işin içine." dedi. Biliyordu ki Erva'da en iyi işe yarayan yöntem naz yapmaktı.

'Çıkar yakında karın ağrısının kokusu.' dedikten sonra Erva, "Tamam bıdık istediğin baş başa yemek olsun yeriz." dedi uzatmadan.

Eylül'ün duyduklarıyla şen bir gülücük oluştu yüzünde, ablasını masadan kalkıp öptü ve "Oh ablaların bir tanesi. O zaman çıkışta görüşürüz." dedi ve odadan uçarak çıktı. Yüzünde 'İşlem tamam.' ifadeli gülüşüyle.

****

"Yaman abi işlem tamam. Akşama mekandayız altı buçuk gibi geliriz. Ben otoparka gelince ararım seni." dedi sesindeki gizli bir iş yapıyormuş gibi heyecanlı ifadesiyle Eylül.