Yine içimiz kan ağlıyor, yine terörü lanetliyoruz...
Peki bir şey değişiyor mu? Bu zamana kadar bu tarz olaylarda hep içimde yaşayan ben, bu gün içimdeki üzüntüyü bir türlü paylaşmadan duramıyorum. Hani derler ya insanlar -elleriyle gösterirken alınlarını- burama kadar doldum diye... Bendeki de o hesap. Ben taa alnıma kadar doldum ve taşmaya başladım. Bu noktada da yine kendimi en iyi anlattığımı düşündüğüm yönteme yöneldim. Yazıyorum... Bu mecrada bu tarz şeyleri hiç yazmayı sevmedim aslında ama artık yazmadan duramıyorum.
Çok zor zamanlar geçiriyoruz, kimisi devleti suçluyor, kimisi örgütleri suçluyor, kimisi başka kişileri. Herkes birilerini suçlarken tek demek istediğim aslında insanlığımızı suçlamamız gerektiği. Suçlu bence insanlık, suçlu bence vicdanının sesini duymaktan uzak olan insanlık... Bize verilen canı kimin verdiğini unutarak ve sadece onun alacağını da unutarak kendimizi ilahlaştırdığımız insanlığımız suçlu. Gerçek manada insan olmayı başarabildiğimiz günler diliyorum ben Rabbim'den. Gerçek manada vicdan istiyorum. O günler gelene kadar da yaşadıklarımız ve belki de yaşayacağımız üzüntülü günler için sabır, ölen vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet ailelerine de çok büyük sabırlar diliyorum.
Hiç bir zaman yapmadığım bir şeyi yaparak bu hafta bölüm yayınlamıyorum. Hepinizden özür diliyorum, samimiyetime inanmanızı umarak bölüm yayınlayacak psikolojide olamayacağımı üzülerek belirtiyorum. Ve en önemlisi birlik beraberlik için dualarınızı bekliyorum. Allah'a emanet olun.
Rüveyda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET AİLE(DESTEK AŞK'LAR SERİSİ 1)(TAMAMLANDI)
Romanceİnsanın canını en çok ne yakar? Arkadaşla kavga? Aşk acısı? Anne baba kavgası? Ya da azıcık taze yenen azar? Herkesin canına tak eden nokta farklıdır. Buna göre çektiği acının da derinliği değişir. Fırtınalar kopar içinizde ve o acı öyle bir siner k...
