EMANET AİLE(DESTEK AŞK'LAR SERİSİ 1)(TAMAMLANDI)

Bölüm 14: Yüzleşme 2

Öncelikle size bir haberim var :) Bir facebook grubu kurdum arkadaşlar. Biliyorum çok azız ama ben hepinizle daha samimi olmak istiyorum. Bir çoğunuzun hesapları vardır eminim ki, eğer gelirseniz çok güzel sohbetler edebiliriz diye düşündüm. 'Kalbimden Dökülenler' adında bir kapalı grup kendisi. Buraya bırakıyorum adresini. Kalbinizden dökülenlerin konuşulacağı bir platform olur umarım. Profilimden de ulaşabilirsiniz adrese

Seviliyorsunuz. 

https://www.facebook.com/groups/888281997893746/

Bu bölüm genelde benimle olan diğer bir okuruma EbruGc 'ye. Umarım hepiniz bölümü beğenerek okursunuz.

14.BÖLÜM Yüzleşme 2

Yağız havaalanına giderek çıkış kapısından annesini alarak yola çıktı. Annesinin yolda 'Neden otelde kalmıyorsun sen?' diyerek kendine yönelttiği soruları ustalıkla bertaraf ederken, sürekli otelde kalmalarından şikayet ettiğini düşündüğünden, amcasında kalması içi ayarlama yaptığını da söyledi. Meryem Hanım Yamanla ilgili sorular sordukça da sıkıştığı noktalar oluyordu Yağız'ın ama bir şekilde onları da başından savuşturup eve varmışlardı nihayet. Mehmet ile birlikte bir şekilde Meryem Sultan'a Yaman'ın gece otelde kalacağını söyleyerek Yaman'ı görmesini sabaha ertelemişlerdi. Nihayet herkes başını yastığa koyduğunda sabah için herkesin kafasında ayrı soru işaretleri vardı.

****

Erva sabah kendini kocasının omuz girintisinde buldu. Omzunun üstünden sıvışmıştı kocasının boynuna gece bir şekilde demek ki. Hoşuna giden sahne karşısında tebessüm etmekten kendini alamadı bir an. Hata yapmışlardı belki ama kendince daha doğru bir yol bulamamışlardı. Aklından 'Belki babamlarla tekrar konuşmalıydım, ciddiyetimi gösteremedim mi?' diye geçirirken Yaman'ın kıpırdanması düşüncelerini böldü. Hafif kıpırdayan Yaman yattığı yerde gerinmek isterken karısının boyun girintisindeki kafasını fark ederek durakladı. O da karısının ilk anda yaptığı gibi tebessüm ederek "Günaydın alın yazım." dedi. Erva sevdiği boyun girintisinden kafasını kaldırarak bir eli üstünde kafasını tutarken kocasına aynı tebessümle karşılık verdi. "Günaydın erkeğim."

Yaman'ın soru dolu bakışları arasında "Ne zaman uyandın sen?" demesiyle "Beş dakika oluyor." diye karşılık verdi Erva. Yaman ise karısının yüzünde bir tebessüm olsa da tebessümünün gözlerinin en derinine ulaşmadığının farkındaydı "Ne düşünüyorsun?"

Erva düşüncelerini kocasından saklamak gibi bir düşünceye hiç kapılmadan konuşmaya başladı. Bu zamana kadar Yamandan aklından geçenlerin hiç birini saklamamıştı ki şimdi saklasın. "Bizimkileri düşünüyordum. Yani Yaman seninle evlendiğim için pişman değilim ama acele mi karar verdik acaba? Yani şey demek istiyorum. Hani sen geldikten sonra kararlı olduğumuzu bir kez daha mı göstermek için bizimkilerle konuşsaydım? Ne bileyim işte dün babam öyle diyince içime oturdu. Belki bir kere daha gitsem evlenmek istediğimizi daha net anlatmaya çalışsam bu sefer yanımızda olurdu. Acaba ben kendimi net ifade edemedim mi?"

Yaman karısının düşüncelerinden biraz da kendini sorumlu tuttu. Her şeyi ayarlayıp karşısına çıkmıştı Erva'nın. Hayır deme olasılığını ortadan kaldırmıştı karısının. Gözü dönmüştü ama annesinden resmen ret yemişti. Ne yapsa ikna edemeyecekti annesini belki de. Ama Erva da haklıydı belki izin verse tekrar konuşması için, acele etmese Erva'nın ailesi tekrar konuşunca geri adım atacaktı. Şu an bunları düşünmek sadece acaba dedirtiyordu işte ve ömürleri boyunca bu acabayla yaşayacaklardı. Sırt üstü yattığı pozisyondan karısı gibi bir elini kafasının altına koyarak gözlerini Erva'ya sabitledi. Usul usul bir fısıltı gibi konuşmaya başladı. Duyacağı şeylerden korkuyordu belki de ama bunu sorması gerekiyordu. Aklını bununla kemiremezdi ki ömrü boyunca.