EMANET AİLE(DESTEK AŞK'LAR SERİSİ 1)(TAMAMLANDI)

Bölüm 45: Kalbim de O Değere Ortak Oldu.

Çok mu geç bir saat? Evet, evet farkındayım. Ah bu düzenlemeler yok mu? Beni benden alıyor. Kaç saattir üstünde kafa patlatıyoruz ablamla. Ayakta olanlar okusun bakalım, olmayanlar da yarın sabah gözlerini bizimle açarlar :) 

Ablamın tezi için makale çevirisi yaparken kendimi kaybettiğimden bu kadar geç gelmem. Aslında bölüm yazılıydı ama kafayı toparlamadan düzenleme yapılmıyor maalesef. Bir daha ki görüşmemize kadar kendinize cici bakıp, sevgiyle kalın :)

Bu arada aranızda İngilizce makale çevirisi yapabilecek olan var mı diye de ufak bir soru yönelteyim. Tek başıma hepsine yetişemiyorum da. (Utanan yazar emojisi) Bakarsınız okuyanlardan birine denk geliriz ha?

45.Bölüm Kalbim de O Değere Ortak Oldu.

Dün gecenin sabahına, yanında uyuyan kızının tanıdık kokusuyla uyandı Beril. Gözlerini araladığında, hala uyumakta olan kızına doğru bedenini döndürerek, bir elini destek olarak başının altına koydu. Gözleri daha bir huzursuz izliyordu ilk defa kızını. Bir anne olarak ileride 'Baban yok.' demek zaten kendine zor gelecekken, şimdi parçalarının dünyaya gelmesindeki sebep olanı görünce daha bir farklı hissetmişti kadın. Tahminen bir sefer daha görmeyeceğini düşündüğü adamın varlığı bir hayalet gibi girmişti yine hayatına. Görmeyecek miydi sahiden? Kalbi aslında görmek isterken, adamın eskisi gibi olmadığını gözlerindeki parıltının yoğunluğundan anlamaması kendine oynadığı bir oyundu belki de. Tekrar umutlanmak istemiyordu kalbi. Eskisi gibi değildi ki o, artık kızı vardı. Onun için, kalbindeki bütün sözlerin susmasını sağladığını düşünmüştü halbuki. Unutmadığını biliyordu oysa, sadece kızına dair hayallerinin oluşmasına izin vermişti annelik tarafı. Adamı geride bırakmaya karar verdiği günü ise çok iyi biliyordu Beril.

Kaan'la ayrılıklarının üstünden geçen iki haftada öğrenmişti Kumru'sunun rahminde kendine bir yer edindiğini. Kaan'a ilk defa gelirken de, Kaan'dan ayrılmak için giderken de cesareti tamdı kadının. Korkmamıştı teslim etmeye benliğini de, kalbini de. Bir an bile pişman olmamıştı Kaan'la yaşadıkları için. Sonu nereye varırsa varsın pişman olmayacağına emin çıkmıştı yoluna. Ama bir eksiklik vardı ki, adamın günden güne erimesini izlemesine sebep olmuştu kadının. Adamı daha fazla arafta bırakmamak içindi gidişi. Dilinden dökülen sözcüklerin yüreğini sanki yerinden söküp alacakmış gibi hissettirmesine aldırmamıştı. Adamı seven tarafı o kadar ağır basıyordu ki, kalbinin kırıklığına bile aldırmıyordu. Onun iyi olması içini ferahlatan bir şeydi; ne kadar yıkılsa da. Ancak Kumru'yu öğrendiği günde yaşadıkları, aşkta gurur olacağının kanıtıydı onun için. Bundan önce yapmadığı gururu bu sefer yapacaktı.

Kaan'a hiçbir şey söylemeden bir çocuk dünyaya getirme ihtimalini bir an bile düşünmeyerek hastaneden direk şirkete gitmişti Beril. Rahminde canlanan beden, içinde ümit etmek istemese de bir şansları daha olabileceğini fısıldamıştı annesine. Gördükleri ise yıkmıştı kadını. Daha iki hafta önce kalbi sızlayarak ayrılalım dediği adamın yanında başka bir kadını görmek gururunu şaha kaldırmıştı ve o gün bu gündür odak noktasının doğacak çocuğu olacağını düşünmüştü. Kalbinde tek olduğunu bildiği adam yüzündendi kızının adı. Kumru gibi tek eşliydi Beril, biliyordu. Bir daha kimsenin yüzüne bakmayacağını; hayatını, kaybettiği tek aşkının geride bıraktığı parçası için harcayacağını biliyordu.

Boşta kalan eliyle kızının dudaklarının arasındaki emziğiyle oynamaya başladı. Eli ara ara bebeğinin yanağında geziniyordu. Minik Kumru annesinin hareketlerinden etkilenirken kızının yüzünde oynayan mimikleri, gözlerinin kırpışması yüzüne bir tebessüm oturttu Beril'in. Anne olmak çok büyütmüştü kendini. Bir çok sorumluluk yüklemişti. Yine de bütün bu sorumlulukları seve seve kaldırmıştı Beril. Kızını daha fazla rahatsız etmek istemeyerek kalktı yatağından. Kumru'yu yavaşça kucağına alıp kendi yatağına yatırdı. O kadar hareketli bir yapısı vardı ki her an bir yerlerden düşecek diye korkuyordu genç kadın. Önlemini aldıktan sonra odasından çıkarak mutfaktan sesi gelen annesine doğru ilerledi.