Si Milo at ang Kwaderno (Book 1 Now Available for Pre-order)

KABANATA XXX - Bad-Mintonne

"Meron akong maganda at masamang balita. Anong gusto mong unahin kong iulat?" Tanong sakin ni Jazz sa pamamagitan ng communicator namin.

Kasalukuyan nyang sinusundan ang grupo ng palusob na pinagsamang pwersa ng Diwang at Magdalo.

Kasalukuyan naman kaming nagpapahinga ni Makie sa isang sapa, may mga 45mins pa ang natitirang oras sa laro. Kaunting sandalu nalang pero kailangan din naming tipirin ang aming lakas, mahirap lumaban kapag wala ka nang bala.

Mabuti nalang at ang tubig sa Kanlungan ay napaka dalisay. Parang hindi tubig. Malalasahan mo kaunti ang katas ng mga prutas na dumadaloy sa ugat ng mga puno papunta sa tubig. Masasabi mo talagang buhay ang tubig na yun. Iyon ang pinaka masarap na inumin sa mundo, walang sinabi ang lahat ng inumin(kasi pag may sinabi yun matatakot ako. Nagsasalitang inumin? Brrr.)

Lumagok ako ng kaunti at naramdaman kong bumalik ang lakas ko. Super sarap. Sana ganito sa labas na mundo.

"Unahin mo yung magandang balita para ganahan kami." Sagot ko.

"Sige, ang magandang balita, konti lang yung nagbabantay sa watawat nila. Kaya ko na syang kunin ngayon din." Ano nya.

"Talaga?! Maganda nga yan! Eh ano naman yung masamang balita?" Tanong ko na labis na nagalak sa sinabi nya.

"Ang masamang balita, hindi totoo yung mabuting balita, pinagtitripan ko lang kayo hahaha. Bantay sarado yung watawat. Nasa gitna nila yung may hawak ng watawat at hindi sya nawawalan ng 8-10 bantay. Ganun din ang watawat ng Magdalo, dala dala rin nila ito. Tama si Talas, di nila kinuha ang watawat ng Magdalo." Ulat nila.

".... Badtrip ka rin madalas eh noh." Bwisit kong tugon. Sya kaya pagtripan ko.

"Ano sa tingin mo ang gagawin nila ngayon? Maririnig mo ba usapan nila?"
Tanong ni Makie na nakikinig din sa sarili nyang communicator.

"Hmmm. Katatapos lang kasi nila sakupin ang Magwagi kanina, at kung nakita nyo yun, maaawa kayo sa kampo nila, para itong nadaanan ng bagyo, lahat sinira nila, ni walang nagawa ang mga Magwagi. At ayon naman sa naririnig ko, hinahanap nila ang kampo natin. Nagpapadala sila ng ilang manunuklas na maghahanap pero pinadala ko na sila kay Ginoong Gil. Ang problema, hindi ko alam kung nagkataon lang o hindi, pero ang daang tinatahak nila ngayon ay tungo sa kampo natin." Sagot nya.

"Tingin mo kakayanin ng kampo natin ang paglusob nila?" Tanong ko.

".... Kung tatanungin mo ako kung kakayanin ng 40 myembro natin ang mahigit 60 na pinagsamang bilang nila, tingin ko parehas tayo nang magiging konklusyon."

Natahimik ako. Paano nga naman nila matatalo ang mga malalaking katawang kalaban namin, lalo pat dehado kami sa bilang. Nakaramdam ako nang pagkadismaya.

"Pero wag ka magalala. Sino ba sa tingin mo ang nagsanay sa kanila? Kami ng binibini. Tinitiyak kong hindi basta basta magigiba ang kampo natin, dadaan muna sila sa butas ng karayom. Magtiwala ka sa kanila." Mainit na sabi niya sa akin.

Tama sya. Kailangang pagtiwalaan ko ang kakayahan ng mg kasama ko. Lalo pat nandun si Tifa at Talas. Wala akong dapat ipangamba.

"Sige Jazz ganito muna ang gawin mo, sundan mo lang sila at subukan mong guluhin para di makarating kaagad sa kampo natin. Pag may pagkakataon din bawasan mo ang bilang nila." Utos ko.

"Walang problema, akong bahala. Titiyakin kong..... huh? Teka." Biglang hinto ni Jazz. "MAHABAGING BATHALA, ANO ITO?! TOTOO BA ITONG NAKIKITA KO?! PAPAA--......" Biglang putol ng linya.

"....Jazz?" Tanong ko.

"............" katahimikang lang ang sumagot.

"Jazz? JAZZ? Andyan ka pa ba?"