Si Milo at ang Kwaderno (Book 1 Now Available for Pre-order)

KABANATA XLV - Ay Nahulog! (log log)

Nasa kalagitnaan ako ng aking pagtakbo tangan ang balisword... Err bagwis. Nasasanay nako tuloy. Ulit.

Nasa kalagitnaan ako ng aking pagtakbo tangan ang bagwis(yown!) nung sumigaw ng 'sandali!" si Tifa. Nagitla ako nang panandalian, nais malaman kung ano ang kanyang pakiwari pero ang aking mga kasamahan ay napasulyap lang pero tuloy parin sa kanilang pagsugod. Nagdalawang isip ako, hihinto o ipapagpapatuloy ang plano.

Ang unang nakaatake ay si Noli hinampas nya ang binti ng gisurab gamit ang buntot pagi. Lumatay ito na parang humahagupit na latigo ngunit hindi ito ininda ng huli. Nagulat man nagawa paring iwasan ni Noli ang pagsipa ng higante, ang hangin na gawa nito ay dumampi pa sa aking pisngi kahit malayo ako. Sa kanyang pagiwas humampas uli sya pero tila walang nararamdam ang gisurab, tulad ng ex mo.

Si Jazz ay umiikot sa gisurab habang nakatingin kay Mira sa itaas, hinihintay ang pagkalalaglag ng bata para makatyempong saluhin ito. Natunugan ito ng mangmangkit na agad na bumulusok litaw ang matatalas na kuko para dagitin ang aking kaibigan. Isang epikong labanan ng ibon at manok ang aking matutunghayan, sana. Pero sa huling segundo bago dumagit ay nagmaniobra ito palihis upang matakasan ang lumilipad na patalim ni Makie. Napa ismid ang diwata dahil sa bilis ng kanyang pagbato nagawa paring makalihis ng mangmangkit. Ilang patalim pa ang pinawalan niya nang sunod-sunod pero naiwasan lahat ito ng ibong sumisirko sa ere. Sa huli isang nilalang na tila usok na itim ang humarap kay Makie hinarangan ang kanyang paningin para maging libre ang mangmangkit na lakbayin ang itaas.

Iba sila sa mga nakalaban naming mga nilalang. Mas sanay sila sa pakikipaglaban kaya di magiging madali ang plano namin. Lalo pa kung paubos na ang mitsa ng aming orasan.

Napatalon ang diwata. "MILO!"

Oo alam ko, ako ang nakatoka sa buso at kailangan kong tumulong. Tumigil ako sa pagdadalawang isip at lumapit sa kanila sya namang sumigaw uli si Tifa.

"Ang marindaga! Pigilan nyo sa pagkanta ang marindaga!" Napatigil ako at nakits ko si Tifang tinuturo si Jessy. "Ang sabi ni Magellan nasa atin na ang kailangan natin! Naalala nyo yung isang linya sa Lupa ng Hinirang? 'Sa pag-awit ang paglayang minamahal' at ang sabi ng kapitan kapag hindi ko natalo siya bago matapos ang kanta ihuhulog niya si Mira."

napatingin sya sa kapitan ng biglang itong tumayo, dito lumakas ang boses niya.

"PIGILAN NYO SYA SA PAG-AWIT PARA HINDI NYA MATAPOS ANG KANTA!"

Nagkatinginan kami ni Makie at nagkatunguan sabay karipas ng takbo sa kabilang panig ng kwarto.

"May nagbago sa plano! Ipagpatuloy nyo ang sa inyo kami naman rito! Hindi na sumagot si Jazz at Noli pero nakuha nila ang ibig naming sabihin kaya pinaikutan nila ang gisurab.

Tumakbo ang aking utak nang mas mabilis sa aking paa, pinoproseso ang tinuran ni Tifa. Kung iisipin mo lohikal ang kanyang konklusyon, at sa tintahak na landas ng mga sinasabi ni Magellan na puro may ibang nilalaman, hindi malayong tama sya. Nabigyan narin ng linaw ang katanungan ko kung bakit nakaposisyon sa kabilang panig ng kwarto ang dalagang dagat, malayo sa aming pagtangan, ligtas sa lahat ng panganib. Kung may agam-agam ako sa aking isipan, isinantabi ko muna. Dahil nakailang hakbang lamang nasa harapan ko na ang mangmangkit!Pumapagasgas habang sumisigaw ng Hhhsshhkkassgrshszzzptzzzhhs! Bahala kang basahin yan. Ewan ko kung bakit, nakakapagsalita naman yun. Naeksayt siguro.

Napatakip ako ng mukha sa lakas ng hangin ng kanyang pagaspas. Paunti unti akong napapaatras sa aking kinatatayuan, lumuhod nalang ako upang hindi madala. Sakto naman dahil dumaan sa aking ulunan ang mga kutsilyo ni Makie. Ngunit isang sa sampal ng malaking pakpak lahat ng kutsilyo ay tumilapon at tumarak sa sahig. Akala ko inatake ako sa puso nung ang isa ay tumarak sa pagitan ng aking mga binti. Safe!