BEDEL

BEDEL 33 *EVİMİN HANIMI OL*

Bir anda başım dönmeye başlamış kulaklarım uğulduyordu. Ömer'in sesi tekrar tekrar çınladı kulağımda. O kadını bu eve getirecekti. Daha evleneli iki ay bile olmadan üstüme kuma gelecekti. Hem de sevdiği kadını getirecekti.

Peki ya ben.. Beni de sevdiğini söylemişti. İnanmıştım ona. Kendimi teslim etmiştim. Kadınlık yapmıştım ona. O ise şimdi beni bir paçavra gibi kullanıp kenara atıyordu.

Elimde tuttuğum kapı kolunu yavaşça indirirken sanki onlar değilde ben kötü birşey yapıyormuşum gibi çekiniyordum.

Kapıyı araladığımda gördüğüm manzara karşısında beynim dönmüştü. Ömer yatakta oturup sırtını yatak başına yaslamış. Sevda ise Ömer'in kucağına oturmuş kolunu Ömer'in boynuna dolamıştı. Kapının açıldığını farkedince dudaklarını Ömer'in dudaklarından ayırıp kapıya bakmıştı. Beni gördüğü anda yüzüne hain bir gülümseme takınmış sonra tekrar Ömer'i öpmeye başlamıştı. Ömer beni farkettiğinde ise artık çok geçti.

Olduğum yerde kımıldamadan durmuş gözlerim bir noktaya sabitlenmişti. Ömer Sevda'yı kucağından indirip hızla kapıya yönelmişti.

"Lanet olsun size.. Yazıklar olsun.. Bunu bana yapamazsın Ömer yapamazsın.."

Ömer kolumu sıkıca tutmuş beni sarsıyordu.

"Elif.. Sakin ol.."

Ben ise sarsılmamla sesim daha yüksek çıkmaya başlamıştı.

"Yaktın beni Ömer yaktın.. Lanet olsun.. Lanet olsun.. Defolun burdan defolun."

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken Ömer bu kez omuzlarımdan tutmuş sallıyordu.

"Elif.. Kendine gel.. Elif.."

"Defolun burdan" diye çığlığı basmamla Ömer yüzüme tokadı yapıştırmıştı.

Yediğim tokadın acısıyla iki elimi yüzüme kapatmış hıçkırarak ağlıyordum. Ömer ellerimi yüzümden çekmeye çalışırken hala bağırıyordu.

"Elif.. Kendine gel diyorum."

Ellerimi yüzümden çekip gözümü açtığımda etrafıma bakındım bir süre. Hala ağlıyordum. Fakat burası benim odamdı ve yatağımdaydım.

Ömer'in yardımıyla doğrulmuş uzattığı suyu titreten ellerimle içmeye çalıştım.

"Tamam geçti sakin ol. Kabustu geçti."

Saçımı okşayan Ömer'e boş boş bakarken hala olanları çözmeye çalışıyordum.

"Nerde o?"

Ömer sorduğum soruyla şaşkın halde yüzüme bakıyordu.

"Kim nerde."

"Sevda!" dememle Ömer önce gülümsemiş sonra kahkahayı patlatmıştı.

"Sevda'yı mı gördün kabusunda."

Evet kabus görmüştüm. Hem de hayatım boyunca görebileceğim en kötü kabus. Ömer gülmeye devam ederken kaşlarım iyice çatılmış Ömer'in saçımdaki elini itmiştim.

"Bütün gece kafanda neler kurdun da kabusuna girip seni bu hale getirdi?"

Ellerimi tekrar yüzüme kapatmış gördüğüm kabusun etkisinden kurtulmaya çalışıyordum.

"Hadi kalk yüzünü yıka kendine gel."

Elimi tutup yüzümden çekerken yanağımın acısını hissettim.

"Neden tokat attın bana."

Kaşlarımı çatarak sorduğum soru Ömer'i güldürmüştü.

"O kadar sarstım uyanmadın. Vurmasam kim bilir daha neler görecektin rüyanda."