BEDEL

BEDEL 70 *AŞK 🕋🕋*

Size uzun gelen fakat benim için göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir süreden sonra tekrar sizlerleyim. Rabbime binlerce şükürler olsun o kutsal toprakların tozuna ayak basmayı yüz sürmeyi nasip etti. Ve şimdi hissettiğim en büyük duygu HASRET.. Hemde yürek yakan bir hasret. Ve şimdiye kadar geç kalmışlığın pişmanlığı.. O duyguları anlatmak imkansız. Tarifi yok. Şimdiye kadar gidip görenler bize birşey anlatamamış, anlatılmazmış. Size şiddetle tavsiye ediyorum, belki birgün demeyin.. Gidin.. Özellikle gençken gidin. Ertelemeyin. Hazır değilim demeyin.

Hani hiç annesini görmemiş, sevgisini tatmamış biri yıllar sonra annesine kavuşur ya.. O an anlar anne sevgisinin güzelliğini. Şimdiye kadar hep anne adını duymuştur, hep özenir, nasıl bir duygu diye merak eder, içi içini yer. Annesini görünce anlar anne sevgisi anlatılmazmış. Sonra yine ayrılır annesinden. Yıllarca hissetmediği bir varlığın hasretini yaşarken şimdi o hasret yüreğini yakar da kavurur. İşte KABE aşkı, RAVZA aşkı böyle birşey. Anlatılmaz yaşanır..

Orda isim isim anmak mümkün olmasa da hepiniz için dua ettim. Bedel ailesi olarak özellikle dualarımdaydınız. Aklımda kalanlarınıza isimle dua ettim. Rabbim kabul eder dualarımızı inşallah. Bana orayı nasip ettiyse boşuna değildir. Elim boş çevirmez inşallah.

Aslında bu bölümü yazıp yazmamakta kararsız kaldım. Bu bölümde Ömer'i kullanıp kullanmamakta kararsız kaldım. Hislerimi burda kullanmış gibi olacaktım. Sonra düşündüm ki bu Elif ve Ömer'in hikayesi. Ve burda şimdiye kadar yazdığım olayların çoğuna ya etrafımda şahit oldum ya da yaşadım. Belki burdaki olaylar o yüzden bazılarımıza ağır geldi. Bu bölümde de hissetmediğim şeyleri yazamam. Bu bölümde Ömer dışında yaşanan herşey gerçek yaşandı. Kendi anılarımı sizle paylaşacağım. Hatta resimlerimi de sizle paylaşıyorum sizi o anlarıma ortak etmek için. Paylaştığım fotoğraflar bana ait. Ömer'e az da olsa yer vermeye çalıştım.

Bu bölümü okumak zorunda değilsiniz. Yani hikayenin gidişatını etkileyecek bir olay yaşanmayacak. Bu bölümden sonra ise en merak ettiğiniz bölümler geliyor.

İstanbulda geçen dört günün ardından nihayet yolculuk vakti gelmişti. Nedense içimde hiç heyecan yoktu. Umreye gidecekken bu kadar ruhsuz olabileceğimi düşünmüyordum. Olmamalıydım.

İlk durağımız Peygamber vatanı Medine olacaktı. Beş gün orda kaldıktan sonra Mekke'ye gidecektik. Havaalanına kadar bizi uğurlayan ailemizle vedalaşıp Medine'ye doğru yola çıktık. Uçağa binince ilk kez o heyecanı hissetmeye başladım. Bulutların üstünde uçarken ruhum da bulutların üstünde uçuyordu.