Kum Kelepçe ( Kum Diyarı Aşkları-1/ Tamamlandı)

(Yeni Hikaye) Kara Günler Mevsimi

Medyadaki şarkı Tual KARA GÜNLER MEVSİMİ

Arkadaşlar şimdi diyeceksiniz bu ne diye?

Haklısınız ama bu hikayeyi kişilerin kendi ağzından yazmayı düşünüyorum. Daha önceki denemelerim çok iyi değildi bu yüzden sizlerin fikrini almak istediğim için böyle bir şey yaptım kızmayın olur mu?

Sizden ricam isterseniz oy kullanmayın ama olmuş, yada kişi anlatımını yapamıyorsun diye yorum yapmanız, lütfen bu benim için gerçekten çok önemli. Bu hikayenin 6 bölümü yazıldı ve eğer kötü oluyorsa ilahi anlatımla yazmaya geçeceğim. Hayalet okurlarım sizinde fikriniz benim için gerçekten önemli.

Hepinizi seviyorum ;D                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

DERYA

Bu hikâyede kötüyü aramayın çünkü bulamazsınız. Niye mi? Çünkü herkesin yaptıklarının kendince haklı bir sebebi var. Kimse ayakları altında ezdiği sevgimi, aşkımı, evladımın acısını yaşamama sebep olduklarını kabul etmezler.

Babama göre; namusunu kirleten adamdan alınan intikam oldum.

Bir zamanlar sevdiğim adama göre; aşkı uğruna harcadığı bedenim, küçük bir bedeldi.

Çevremdeki insanlara göre her şeyin suçlusu ise benden başkası değil. Peki, asıl suçlu kim? Hani derler ya suç, piç olunca isteyeni olmaz diye, işte tamda bu duruma uygun.

Kimse kırılmasın, suçlu da ben olurum cezayı hak edende ama lütfen biri bana kızımla yaşayamadığım senelerin hesabını versin! Batakhanelerde yiten masumluğumu versin, uyuşturucu bulabilmek için sattığım tertemiz ruhumun hesabını versin!

En büyük mükafatım ve acılarımı dindiren adamı geri versin!

Ahmet, adının anlamı gibi kendide müjdedir o, yıkık viran bedenimi yeniden ayağa kaldıran, beklide ruhumun masum kalan tek noktası.

Şimdi siz diyeceksiniz ki bu kadın kim?

Ben, babası bile adını koymaya tenezzül etmeyip, köyün hocası tarafından adı konulan uğursuz Derya. İbadetin bile yasak olduğu kerahet vaktinde doğan, daha doğduğu ilk gün ağabeyinin ölümüne neden olan Derya. Babaannesi tarafından yakalandığı her yerde bastonu ile nasibi verilen uğursuz anasının, uğursuz kızı Derya.

Babam Seyfi, ilk karısından oğlu olunca bayram etmiş, benim doğumum ise ağabeyimin ölümü ile gerçek bir yasın sebebi olmuş. Ağabeyim dediğime bakmayın, benden iki ay önce doğmuş zayıf, hasta bir bebekmiş. Bazen babamın ilk eşi, Kadriye ananın suçlu bakışlarını yakalardım. Sanki gözleri 'uğursuz, benim çocuğum öldü sen neden daha yaşıyorsun?' der gibi bakardı bana.

Annem, bağda veya bahçede olduğunda ağılın kapısından dahi çıkmama izin vermezdi. Hayvanlar gündüz vakti otlağa götürülürdü onların yerine ben girerdim ağıla çünkü avluda bile dolaştırmazlardı beni. Bir tek amcamın karısı Mercan yenge zıkkımlanayım diye çökelekli soğanlı bir dürüm verirdi elime. Su bile olmadan yutkuna yutkuna yerdim. O da onlar gibiydi ama onun bir tarafı suçluluk duygusunu hissederdi.