Kum Kelepçe ( Kum Diyarı Aşkları-1/ Tamamlandı)

40. Bölüm

 Adala'nın Kum Kelepçe'deki son misafirliği bu bölüm arkadaşlar. Bundan sonrasını artık Aasraf ve Adala'nın kendi aşklarında okuruz oki =))

YİĞİT VE GÜMÜŞÜN HİKAYESİNE DE BİR ŞANS VERMEYE NE DERSİNİZ...? 

VALLA BEN ÇOK MUTLU OLURUM =))

Herkese iyi okumalar..;-)

Nayef Hamada el Saiyni aşkın en koyusunu tattığı kadını sonunda ikna edebilmişti. Evet, bu güzel kadın artık onun gönlünün ve evinin sultanıydı. Çok çaba sarf etmişti ama her anına değerdi bu gece güzeli kadın için. Şimdi ise son bir iş için buradaydı ve karısının ailesi ile karşılaşacaktı genç adam. Bu kadının artık kendisine ait olduğunu bildirecekti herkese ve Adala'nın unutamadığını bildiği eski kocası ile yüzleşecekti. En önemlisi de o adamın artık yerini bilip karısından uzak durmasını sağlamaktı. Gerçi adam bu süre içinde hiç ortaya çıkmamıştı ama Adala'nın kendine ait olduğunu bildirmeliydi yinede.

Karısının rahatsız olduğunu bilse de sımsıkı tuttuğu eli bırakmaya niyeti yoktu kesinlikle. Çok zor olmuştu bu eli tutmak ve bırakmakta o kadar kolay olmayacaktı. Ağır aksak yürüyen kadının beline destek vermek için daha da yakınlaştı genç adam ama karısının mesafe koymasını isteyen turkuaz bakışlarıyla geriledi çok hafif. Yinede teninin o misk kokusunun alıyordu Hamada ve aklı bambaşka diyarlara gidiyordu.

"Durun giremezsiniz! Bu hastane kapalı!" Otomatik kapılara geldiklerinde muhafızlar tarafından önleri kesilince duraksadılar şaşkınlıkla. Tabii bu terbiyesizlik canını bir hayli sıktı Adala'nın çünkü alışık değildi hiçbir şekilde engellenmeye. O her zaman yürüdüğü yolda önü kapanan değil, açılan kadındı ama şimdi bu densizler onu durdurmaya çalışıyorlardı. "Sen kendini ne zannediyorsun ahmak! Derhal çekil önümden yoksa ölümün elimden olur!" Şu kısa konuşma bile soluğunun kesilmesine yetmişti ama asla eksik yanını gösteremezdi kimselere. Yaşadığı en güzel ve en kötü tecrübe bir kez daha ona bu gerçeğin ne kadar değerli olduğunu göstermişti çünkü.

Adamlar bir an afallasalar da tanıdılar ünlü Esved bakışını ama yinede içeri almaktaki tereddütleri gözlerinden belli oluyordu. Ne de olsa içerdeki bebek gelecekteki sultanları, bir diğeri ise sultanlığın en önemli koruyucusuydu. "Karım sana çekil dedi muhafız, duymadın mı?!" Nayef Hamada güçlü yapısı ile adamları korkutacağını düşünmüştü ama bilmediği şey, bu adamlarında en az onun kadar çetin ceviz olduğuydu.

"Elbette duydum ama karınız kimdir ki onu dinleyeyim? Her emir vereni içeri alsaydık, bizim burada durmamızın da anlamı kalmazdı." Adala gelen cevabın aşağılayıcılığı karşısında adama yaklaştı ve korkusuzca suratına okkalı bir tokan indirdi. Muhafız ilk bir afallasa da kadının cesaretinden dolayı artık emindi bir Esved kadını ile karşı karşıya olduğundan. Yinede kadının yüzünde örtülü olan peçeden dolayı izin vermemekte kararıydı.

"Bu terbiyesizliğinin bedelini sana ağır ödeteceğimden emin ol muhafız. Ben sultanın kız kardeşi Adala Bin Esved, şimdi çekil önümden!" Muhafızların ikisi de duyduğu isimle bir an şok oldu. Bu kadın efendi Aasraf'ın karısıydı ve eminlerdi ki kocasını görmek için gelmişti. Aasraf'ın gazabından korkan muhafız derhal kenara çekildi ve yol verdi kadına. Yanındaki uzun boylu ve bir hayli heybetli duran adamda peşi sıra ilerleyince bu kez adamı durdurmaya kalktı çünkü aile fertleri dışında kimsenin girişine izin yoktu.

"Hanımefendi Adala, aile dışındakilerin içeri girişi yasak efendim. Lütfen biraz yardımcı olun bize." Adala bakışlarını adamın yüzünde gezdirdiği an muhafız kendini bir böcek gibi hissetti. Bu kadına boşuna gecenin kızı demiyorlardı. Kadındaki hava, gece gelip sorgusuz sualsiz can alan cellatlar gibiydi ve koskoca adamlar bile önünde eğilmek istiyorlardı. Sonunda Adala daha fazla konuşmaya değmeyeceğine karar vererek peşindeki adama ilerlemesini emretti gözleriyle. İlk çarpışması kiminle olacaktı bilmiyordu ama eli ile kızlarına sıkıntılı durumunu bildirmek istedi. Çünkü belinden hafifte olsa vuran ağrı bir tersliğin ilk habecisiydi.