Samantha's Marriage Proposal ★

ThirtyEight

Chapter Thirty Eight

Simula nung lumapit sya sakin di na umalis sa tabi ko si Xander.

Damn. Natatawa nalang ako pag nakikita ko yung tingin nya kay Ian.

Parang papatayin nya sa suntok.

"Tantanan mo na nga yan" sabi ko kay Xander saka ibinaling yung mukha nya sa akin.

Umirap lang sya saka hinigit ako palapit sa kanya.

Bumaling ako sa make shift stage kung san ginaganap ang program.

May emcee sa gilid habang nagsasalita si Tita Martina.

"Goodevening Everyone. I'm really grateful for sharing this night with me as i celebrate my sixtieth birthday. Gosh. If there's one thing i really look forward celebrating this day is that tomorrow. I'll be enjoying my senior citizen benefits" humalakhak siya

"And one of the best gift i'm going to receive today is to hear her play again on my birthday"

Nanlamig ako sa sinabi nya.

Ineexpect ko to. Oo pero tangina. Nanlamig talaga ang buong katawan ko.

"She's my favorite. Please. Lets welcome Samantha with a round of applause" pumalakpak sya.

Ilang mura ang sinambit ko bago tumayo.

Mas magmumukha akong tanga pag nag inarte pa ko.

Nakaawang yung labi nila Senator sakin.

Ngumiti ako kay Tita Martina saka umakyat sa stage kung nasan ang grand piano na puti.

Nanginginig yung kamay ko habang pilit na inaangat yung takip ng keys.

Parang lalong nawawalan ng lakas yung kamay ko habang hinahaplos yung mga piano keys.

I dont know what to play since i stopped doing this for a long time.

Pumikit ako saka hinayaan yung kamay kong gumalaw ng sarili nya.

I let my hand play its own music like it has its own mind.

Nag intro ako ng mahaba bago nagsimula tipahin ang tugtog ng kanta.

"I spend all your time waiting..
For that second chance,
For a break that will make it okay" pumikit ako habang kumakanta

I am too lost in this world that i missed that i really did not care about the people around.

"There's always some reason..
to feel not good enough
And its hard at the end of the day.."

Nang dumilat ako ay nakatingin sa mata ko si Kuya, Si Ate Athena, si Albert saka si Suzanne. Tinatahan naman ni Senator si Senyora.

Bat sila umiiyak?

"In the arms of the angel.
Fly away from here
From this dark cold hotel room and the endlessness that you fear.
You are far from the wreckage of your silent reverie
Here in the arms of the angel may you find some comfort here"

Tinuloy ko yung kanta habang tumutugtog ng piano.

Nakatingin ako ngayon sa table nila Senyora.

Nagulat ba sila na ginagawa ko ito sa harap nila? After all these years na hindi nila ako nagawang palapitin man lang sa piano?

Bakit kayo umiiyak? Di ba dapat ako yung umiiyak after all these years kasi masakit pa rin sa loob ko.

And damn i feel like crying coz for years i avoided all the things that may remind me of what happened.