Chasing the Sunset

3*

[Σήμερα]

"Έλα Σοφάκι! Ακούς;"

"Ποιος;;", είπα με βαριά, μπάσα φωνή μέσα στον ύπνο μου. Ούτε ξέρω γιατί το σήκωσα.

"Ο Ντίνος είμαι καλέ. Σε ξύπνησα;"

"Εσύ τι λες; Τι ώρα είναι;"

"Κοντεύει 2."

"Ρε κακέ άνθρωπε τι θες πρωί πρωί;"

"Αα βλέπω κάποια το ξημέρωσε χτες.."

"Δεν έχεις ιδέα..."

"Έλα θα το ξεπεράσεις. Υπόσχομαι να επανορθώσω με αυτό που έχω να σου πω!"

"Να ακούσω πρώτα.."

"Λοιπόν, ο Χρήστος είχε μια τέλεια ιδέα! Οι δικοί του λόγω υποχρεώσεων θα μείνουν Αθήνα για το υπόλοιπο καλοκαίρι που σημαίνει ότι το εξοχικό του στη Σαντορίνη είναι ελεύθερο και μας περιμένει!"

"Ποιους περιμένει;"

"Θα μαζευτούμε μεγάλη παρέα. Πες μου ότι ψήνεσαι!"

"Ο Χρήστος το ξέρει; Δεν αγαπιόμαστε κι ιδιαίτερα αν θυμάσαι καλά."

"Έλα βρε χαζή αφού τον ξέρεις το Χρήστο, τρολάρει τους πάντες. Εννοείται και το ξέρει, αυτός το πρότεινε μάλιστα. Είπε ότι είναι ειδική περίσταση λόγω γενεθλίων και να περιμένουμε εκπλήξεις! Σε παρακαλώ σκέψου το, θα το μετανιώσεις αν δεν έρθεις."

"Σαντορίνη ε; Πωω με βάζεις σε πειρασμό. Δεν μου λες ο Χρήστος έχει κανέναν ωραίο φίλο; Να έχω κι εγώ ένα επιχείρημα να έρθω βρε αδερφέ."

"Θα δεις! Πες εσύ το ναι και σου υπόσχομαι ότι προβλέπεται επεισοδιακό καλοκαίρι!"

"Αυτό φοβάμαι... Ασφάλεια έχει το σπίτι;"

"Έλα, έλα βλακείες. Ααα και spread the word! Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο."

"Δεν μου λες ο Χρήστος μήπως είναι τίποτα millionaire; Γιατί βλέπω ανοίγεται πολύ καλοκαιριάτικα."

"Εε δεν πεινάει κιόλας. Έχει μεγάλο σπίτι οπότε σίγουρα χωράμε αρκετά άτομα. Τελικά σε έψησα;"

"Κάτσε να πάρω τη Φαίη να δω αν θέλει και φύγαμε!"

"Δυσκολεύτηκες βλέπω".

"Άντε βρε νούμερο. Δεν μου λες θα είναι κι η Βίκυ;"

"Προφανώς! Θα χάσω εγώ ευκαιρία να ζαχαρώσω στις διακοπές;"

"Κλαίω βλάκα. Πότε φεύγουμε;"

"Την Παρασκευή το πρωί να είστε έτοιμες. Θα περάσουμε να σας πάρουμε. Πάω να κλείσω εισιτήρια."

"Κάτσε ρε να τη ρωτήσω πρώτα! Με τι θα πάμε;"

"Με πλοίο λέμε, θα έχει περισσότερη φάση! Όσο για τη Φαίη πες της ότι θα είναι εκεί ο Ράιαν..."

"Ράιαν, who;"

"Ξέρει αυτή!"

"Καλάαααα.. Τα λέμε μεθαύριο, φιλιά!", λέω και κλείνω επιτέλους το τηλέφωνο.

Το επόμενο δευτερόλεπτο κιόλας έχω ήδη πληκτρολογήσει το νούμερο της Φαίης και ανυπομονώ να δω τι θα μου πει. Δεν πρόλαβε να χτυπήσει καλά καλά δυο φορές όταν ακούω τη φωνή της.

"Έλα μωρή. Πριν πέντε ώρες ήμασταν μαζί. Τόσο πολύ με πεθύμησες;"

"Σκάσε ηλίθια! Έχουμε εξελίξεις.."

"Για πες!"

"Με πήρε ο Ντίνος και λέει να ετοιμαστούμε για Σαντορίνη. Φεύγουμε αυτήν την Παρασκευή. Τι λες;"

"Πώς, πού, πότε, γιατί;"

"Επαναλαμβάνω: μας κάλεσε ο Ντίνος, Σαντορίνη, μεθαύριο, έχει γενέθλια ο Χρήστος. Όβερ."

"Ηλίθια! Εννοείται ότι είμαι μέσα", λέει ενθουσιασμένη και συνεχίζει "αλλά ρε τι θα γίνει με το γκομενάκι που γνώρισες χτες;"

"Ποιο γκομενάκι; Ααα! Κάτσε γιατί νομίζω είμαι ακόμα ζαλισμένη από χτες. Εεε δεν ξέρω, τι να κάνουμε τώρα; Ανωτέρα βία. Σαντορίνη είναι αυτή!", της λέω όλο χαρά. Και συνεχίζω: "Ααα και τώρα που είπες γκομενάκι, ποιος είναι ο Ράιαν;"

"Ράιαν; Τον τύπο που γνωρίσαμε χτες το βράδυ λες;", με ρωτάει όλο απορία.

"Τι να σου πω.. Ιδέα δεν έχω, ο Ντίνος τον ανέφερε και είπε θα είναι κι αυτός Σαντορίνη μαζί μας."

"ΠΑΡΑΤΑ ΤΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ!! Έχουμε να κάνουμε beaute!", λέει τσιρίζοντας.

"Μαλάκα, τι φάση περνάς;", της λέω μετά την απότομη αλλαγή του τόνου της.

"Έχω να σου πω πολλά! ΤΡΕΞΕΕΕ!"

Αφού το κλείνουμε φοράω τα πρώτα ρούχα που βλέπω μπροστά μου και μπαίνω στο αυτοκίνητο για το σπίτι της Φαίης. Άντε να δούμε τι θα γίνει πάλι. Κάτι μου λέει ότι μας περιμένουν περιπέτειες. Yayyy...