Chasing the Sunset

19*

Όπως το προβλέψαμε με τα παιδιά προηγουμένως, ο Ίαν κάνει σαν να μην υπάρχω όσο φτιάχνουμε το χώρο και καθαρίζουμε το σπίτι. Περνάει από δίπλα μου και ούτε καν ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Είναι σαν να υπάρχει κενός αέρας στη θέση που βρίσκομαι, σαν να είμαι φάντασμα. Πόσο καλά μπορεί να προσποιείται πια; Με απογοητεύει με τη στάση του, αλλά ξέρω ότι φταίω. Θα κάνω αυτό που με συμβούλευσαν τα παιδιά, όχι ότι έχω άλλη εναλλακτική δηλαδή. Θα του δώσω χώρο και θα ελπίζω ότι μια μέρα θα έρθει από μόνος του. Βέβαια μέσα σε όλα κάνει ό,τι μπορεί για να ταράξει το νευρικό μου σύστημα. Είναι όλη την ώρα πίτσι πίτσι με τη Έλενα και δώστου πειράγματα, ναζάκια και γελάκια. Μάλλον είχαμε δίκιο ότι κάτι παίζει μεταξύ τους. Κι αν δεν έπαιζε πριν δηλαδή, βρήκε την ευκαιρία τώρα. Πόσο ανώριμος είναι ρε πούστη μου;

Μια ώρα αργότερα το σπίτι μοιάζει σαν καινούριο και μυρίζει καθαριότητα. Όλοι είμαστε ξεθεωμένοι αλλά η ομαδική δουλειά ευτυχώς απέδωσε. Τώρα περιμένουμε τη μεταφορική να μας φέρει τα όργανα που νοίκιασαν τα παιδιά για το αυριανό live και μετά το στήσιμο τα παιδιά θα κάνουν soundcheck. Είμαι πολύ περίεργη να ακούσω τη μουσική τους από πρώτο χέρι. Αν είναι τόσο φίρμες όσο μου είπε η Φαίη, εμείς ουσιαστικά θεωρούμαστε πολύ τυχεροί που περνάμε τις διακοπές μας μαζί τους. Πλάκα έχει όλο αυτό πάντως. Μια μέρα θα έχω πιθανότατα μια ωραία ιστορία να διηγηθώ. Τη σκέψη μου διέκοψε το κουδούνι. Επιτέλους, τα παιδιά κατέφτασαν με το φαγητό μας. Μαζευτήκαμε όλοι στον κήπο και αρχίσαμε να τρώμε σουβλάκια και να πίνουμε μπύρες. Δεν έχει κοκτέιλ σήμερα γιατί ο μπάρμαν μας είναι προφανώς κατελειμμένος.

Λίγο αργότερα έχουμε τελειώσει όλοι το φαγητό μας και εμείς τα κορίτσια αναλάβαμε το καθάρισμα καθώς έχει φτάσει η μεταφορική και τα αγόρια είναι απασχολημένα με το να στήνουν τα όργανα στη σωστή θέση. Η Φαίη με το που τελειώνουμε τρέχει στον κήπο γιατί ο Ράιαν έχει ξεκινήσει να παίζει μπάσο και θέλει να τον απολαύσει. Λίγα δευτερόλεπτα πιο μετά την ακολουθεί και η Έλενα -μη χάσει- γιατι ο Ίαν αρχίζει να τεστάρει τα μικρόφωνα που σημαίνει ότι θα αρχίσει να τραγουδάει σύντομα. Γράψτε λάθος. Η ωραία ιστορία που θα διηγούμαι μια μέρα δεν θα είναι δική μου. Εγώ είμαι αναγκασμένη να παρακολουθώ απ' έξω, καθώς από χτες το βράδυ μου έκλεψαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο...

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει ξαφνικά και η διάθεσή μου χειροτερεύει περισσότερο από πριν. Όλες κατευθύνονται προς τα έξω καθώς η πρόβα είναι έτοιμη να ξεκινήσει και ξαφνικά ακούγονται κραυγές και χειροκροτήματα από παντού. Ο Χρήστος με τον Ντίνο έχουν ανέβει στο αυτοσχέδιο stage και κάνουν πρόβα το λόγο τους: ο Ντίνος μιλάει για το Χρήστο και δίνει τις εγκάρδιες ευχές του και ο Χρήστος αφού τις λαμβάνει και τον αγκαλιάζει, προχωράει στην παρουσιάση του συγκροτήματος. Περισσότερες κραυγές και χειροκροτήματα ακούγονται τώρα από όλους. Αυτό ήταν. Ανεβαίνω στο δωμάτιο μου για να παρακολουθήσω το υπόλοιπο από την ασφάλεια του κρεβατιού μου. Πάλι καλά δεν μπήκε κανείς στον κόπο να με ζητήσει γιατί δεν θα το άντεχα να βρίσκομαι εκεί.

Βολεύομαι αναπαυτικά στο κρεβάτι και αποφεύγω να ανάψω τα φώτα για να μη δει κανείς πως τους παρακολουθώ από ψηλά. Όλοι έχουν πάρει τις θέσεις τους και ο Ίαν αφού ευχαριστήσει το κοινό του, κάνει την παρουσίαση του πρώτου κομματιού, που είναι προς έκπληξη όλων ένα ολοκαίνουριο, ακυκλοφόρητο κομμάτι. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ένιωθα τόσο ενθουσιασμένη που έχουμε την τιμή να ακούμε πρώτοι το νέο κομμάτι τους αλλά τώρα με βρίσκει κάπως αδιάφορη. Κλείνω τα μάτια μου κι αφήνω τη μελωδία να με ταξιδέψει. Με το που αρχίζει να τραγουδάει καταλαβαίνω απευθείας γιατί κέρδισε το Χ factor. Η φωνή του έχει τόσο μεγάλη έκταση και βγάζει τόσο συναίσθημα που με κάνει αυτόματα να θέλω να κατέβω να ζητωκραυγάσω παρέα με τους άλλους. Αλλά πιθανότατα δεν με θέλει εκεί. Δείχνει ευτυχισμένος πάνω στη σκηνή. Έχει τόση ενέργεια, φαίνεται να αγαπάει άπειρα αυτό που κάνει. Αλλά και σαν μπάντα, η αύρα που αποπνέουν σε κάνει να θέλεις να σηκωθείς και να τα σπάσεις όλα μαζί τους!

Η οθόνη του κινητού μου φωτίζει.Έχω ένα μήνυμα από τη Φαίη.

*Πού είσαι;*

*Έχω πονοκέφαλο και είπα να ξαπλώσω.*, της στέλνω αλλά σιγά μη με πίστεψε.

Με ξέρει καλύτερα από αυτό.

*Θες να ανέβω να μην είσαι μόνη σου;*

*Να κάτσεις στα αβγά σου! Όταν μου περάσει θα κατέβω.*

*Ελπίζω να ακούς τον δικό σου, το παιδί είναι αλλού ;)*

Προφανώς και τον ακούω, αλλά δεν έχω κάτι να σχολιάσω γι' αυτό και δεν απαντάω.

Αφήνω το κινητό στην άκρη και συνεχίζω να απολαμβάνω τη μουσική.