Chasing the Sunset

43*

"Λοιπόν, πάμε τωρα στα πιο βαριά. Με τον Ίαν όπως σου είπα είχαμε έρθει αρκετά κοντά όσο έλειπες και είχα το χρόνο και το χώρο να τον παρατηρήσω και να εξετάσω τη συμπεριφορά του. Είναι τρομερό το πόσα μπορείς να καταλάβεις για έναν άνθρωπο όταν αυτός 'πενθεί'. Κι όμως εκείνος δεν έχασε στιγμή το χαμόγελο και την ενέργειά του. Αντίθετα, ήταν από τα πιο ευγενικά παιδιά που είχα γνωρίσει και δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις, αλλά σε σκεφτόμουν κάθε φορά που ήμουν μαζί του. Για κάποιο λόγο μπορούσα να ταυτίσω τα βιώματα του ενός με του άλλου και οι χαρακτήρες σας θα έλεγα ότι ταίριαζαν απόλυτα. Έτσι, άρχισα να του μιλάω για σένα. Στην αρχή, απλώς ανέφερα το όνομά σου όπου κολλούσε και αργότερα κατέληξα να μοιράζομαι μερικές από τις περιπέτειές μας! Ο Ίαν πάντα απολάμβανε τις ιστορίες μας και με τον καιρό έδειχνε να θέλει να σε γνωρίσει όλο και περισσότερο. Του είπα βέβαια ότι λείπεις στο εξωτερικό κι ότι μόλις γύριζες θα το κανονίζαμε."

"Ευτυχώς που το κανονίσαμε ρε!", του λέω αστειεύομενη.

"Μα το κανονίσαμε.. Γιατί νομίζεις ότι βρεθήκατε όλοι μαζί σε εκείνο το μπαράκι;", λέει ανασηκώνοντας το φρύδι του.

"Μα ο Ίαν είπε ότι θα έρχονταν να συναντήσουν εσένα, δεν ανέφερε κάτι για εμάς.."

"Ναι και κάπως έτσι μπαίνει ο Ίαν στο σχέδιο.."

"Δεν σας πιστεύω ρε φίλε.. Πες μου μόνο σε τι βαθμό ήταν μπλεγμένος ο Ίαν..", λέω κάπως ενοχλημένη.

"Και αυτά είναι τα ασήκωτα.. Αντέχεις;"

"Εδώ που φτάσαμε, τι άλλη επιλογή έχω;"

"Λοιπόν, αρχικά για να σου λύσω την απορία ο Ίαν ήταν χωμένος βαθιά χωρίς να το ξέρει ξεκάθαρα. Τι εννοώ με αυτό; Ήταν ο πιο βασικός μου συντελεστής, αλλά και το πιο σημαντικό 'πιόνι' που σημαίνει ότι ήξερε όσα ήθελα εγώ να ξέρει, καθώς παράλληλα έβρισκα την ευκαιρία να παίζω με το μυαλό του. Όσο πιο πολύ περνούσε τα τεστάκια που του έβαζα τόσο πιο σίγουρος ήμουν ότι θέλω να σας δω μαζί. Και πριν με διακόψεις να πω ότι γνωρίζω ότι δεν είχα κανένα απολύτως δικαίωμα να χειραγωγήσω κανέναν από τους δυο σας αλλά βλέποντάς σας τώρα μαζί δεν μετανιώνω τίποτα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως ρισκάρω μια φιλία ετών..", σταμάτησε απότομα.

Είδε ότι δεν αντέδρασα στα τελευταία του λόγια και αποφάσισε να συνεχίσει.

"Έτσι μια μέρα πήγα στο μαγαζί του αποφασισμένος να του μιλήσω για όλα. Άρχισα να του μιλάω για σένα, για το πόσο έχεις κλειστεί στον εαυτό σου στο θέμα του έρωτα μετά από κάποιες κακές εμπειρίες και πόσο έχεις αφιερωθεί στη σχολή και τα επαγγελματικά σου, με αποκορύφωμα το ότι έφυγες για το εξωτερικό για την έρευνά σου και το γεγονός ότι σκεφτόσουν πολύ σοβαρά να μείνεις μόνιμα έξω. Και επειδή ο Ίαν σαν παιδί είναι πειραχτήρι όπως ξέρεις, πρότεινε να σε τρολάρουμε λιγάκι για να σε ταρακουνήσουμε. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να παίξει αυτό το ρόλο, του τύπου δηλαδή που θα σε γοητεύσει με λίγα λόγια ώστε να σου γυρίσει τα μυαλά και να αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα με άλλο μάτι. Και κρίνοντας εκ των υστέρων τα κατάφερε πολύ καλά!"

Τον κοιτάζω σαν εξωγήινο και παίρνω μερικά δευτερόλεπτα για να επεξεργαστώ αυτό που μόλις άκουσα.

"Ντίνο, τι μου λες; Καταλαβαίνεις;", καταλήγω να πω χωρίς να μπορώ να πιστέψω στα αυτιά μου.

"Σε προειδοποίησα ότι αυτό το κομμάτι ίσως ήταν βαρύ για να χωνευτεί..", με κοιτάζει απολογητικά.

"Γιατί τόση ίντριγκα ρε Ντίνο; Ποιον ενοχλούσα με τη στάση μου πέρα από εμένα;", του λέω σχεδόν δακρυσμένη από το θυμό μου.

Ο Ντίνος ουσιαστικά μόλις παραδέχτηκε ότι όλα όσα έχω ζήσει κι έχω νιώσει μέχρι στιγμής γι αυτόν τον άνθρωπο βασίζονται σε ένα ψέμα. Ήταν όλα ένα τέλεια ορχηστρωμένο κόλπο κι εγώ έπεσα στην παγίδα με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο..

Δεν είμαι σίγουρη τι πρέπει να κάνω αυτή τη στιγμή. Πάνε μερικά λεπτά που έχει πέσει μια αμήχανη σιωπή. Μια σιωπή που κρύβει θυμό και πίκρα, απογοήτευση και φυγή. Θέλω να φύγω από εδώ μέσα αλλά όχι πριν τα σπάσω όλα! Η καχυποψία και η εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους περιττό να αναφέρω ότι έχουν χτυπήσει επίπεδα κόκκινου συναγερμού..

Ξαφνικά σηκώνομαι μαζεύω τα πράγματά μου και τρέχω προς την πόρτα. Αρκετά άκουσα για σήμερα, αρκετά!

Ο Ντίνος τρέχει από πίσω μου και μπλοκάρει την πόρτα.

"Ξέρω πως είσαι έξαλλη αυτή τη στιγμή, αλλά πίστεψέ με τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται! Άφησε με να σου εξηγήσω.."

"Κάνε στην άκρη, δεν θα το ξαναπώ!", φωνάζω κοιτώντας τον με μίσος.

"Σοφία, άκουσέ με για ένα λεπτό! Ψάξε πίσω από τις λέξεις μου κι εκεί θα βρεις την αλήθεια, στο ορκίζομαι!", μου λέει ικετευτικά.

"Μπα μπα, περισσότεροι γρίφοι; Ψάξε πίσω κι από τις δικές μου λέξεις λοιπόν και πάρε τα τεστάκια σου να τα χώσεις στον κώλο σου κι εσύ κι ο φιλαράκος σου! Συγχαρητήρια για το σχέδιό σας, μου ανοίξατε τα μάτια! Ελπίζω να το απολαμβάνετε όταν θα με βλέπετε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ξέρω ότι εγώ θα το κάνω! Αντίο!", τον σπρώχνω και ανοίγω βίαια την πόρτα.

*Περιμένω αντιδράσεις! Σας επιτρέπω να βρίσετε ελεύθερα :p*