Chasing the Sunset

4*

20 λεπτά αργότερα κατάφερα να φτάσω σπίτι της. Χτύπησα το κουδούνι και με περίμενε με τον καφέ στην πόρτα. Αυτή είναι κολλητή, όχι βλακείες. Μου έφερε κρουασάν με γέμιση βανίλια που ξέρει ότι είναι τα αγαπημένα μου και αφού βολευτήκαμε στους καναπέδες του κήπου με κοίταξε με κουταβίσια μάτια.

"Μίλα καλέ!!", της λέω με την περιέργεια να με έχει κυριεύσει. Εδώ και 10 λεπτά μέχρι να τακτοποιηθούμε δεν έχει βγάλει άχνα.

"Σοφία, χτες πέρασα απίστευτα!"

"Ναι, το φαντάζομαι ρε ηλίθιο. Δεν έχω ξεχάσει ακόμα ότι με παράτησες και εξαφανίστηκες με εκείνον τον τύπο να ξέρεις.. Βέβαια, τα κρουασάν με τη βανίλια θα τα πάρω ως δείγμα μεταμέλειας. Λέγε τώρα, μην με σκας!", της λέω και αρπάζω ένα κρουασάν από το πιάτο.

"Ναι καλά σε πείραξε λέμε τώρα.. Αφού κι εσύ χτύπησες το 10 το καλό χτες. Μην νομίζεις ότι δεν σε είδα εγώ πως σου έτρεχαν τα σάλια με τα tattoo του τύπου.", χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι.

"Εε αφού έχω αδυναμία με ξέρεις. Πού πας κι εσύ με το μανίκι ρε φίλε;; Εγκεφαλικά με χτύπησαν.", λέω και γελάω.

"Και τι θα γίνει τώρα με αυτόν; Θα τον ξαναδείς;", με ρωτάει με ανυπομονησία.

"Μμμ, ιδέα δεν έχω. Είχε κάτι ανεξήγητα γοητευτικό πάνω του, αλλά κάτι άκουσα για μια συναυλία τις επόμενες μέρες. Δεν κατάλαβα κι εγώ. Φίλε, να δεις που θα είναι κανένας σαβουροπηδήκουλας. Λες και δεν ξέρουμε την τύχη μου, τώρα θα τη μάθουμε. Άσε ρε, χίλιες φορές Σαντορίνη. Εκεί να δεις γκομενάκια! Ο Ντίνος είπε ότι θα μαζευτούμε μεγάλη παρέα. Εε δεν μπορεί, οι πιθανότητες λένε ότι ένας από όλους αυτούς θα είναι ωραίος, αλλιώς ξέρεις ε; Έφοδος στους τουρίστες! Δεν φεύγουν αν δεν τους δείξουμε τα 'αξιοθέατα' της Ελλάδας.", γέλασα δυνατά με τα λόγια μου, αλλά η Φαίη φάνηκε να είναι αλλού. Μόνη μου ρε φίλε.

"Καλέ πού ταξιδεύεις; Και επιτέλους θα μου πεις κάτι για χτες;", της λέω δυνατά για να της τραβήξω την προσοχή.

"Σοφία, νομίζω ερωτεύτηκα...", μου λέει με ζαβλακωμένο βλέμμα.

"...είπε για δέκατη φορά την ίδια βδομάδα. Τι λες ρε χαζό, το έχασες; Τον άκυρο από το μπαρ ερωτεύτηκες; Πότε πρόλαβες;"

"Δεν είναι απλά ένας άκυρος τύπος από ένα μπαρ. Είναι τέλειος σου λέω!", είπε και άρπαξε ένα μαξιλάρι στην αγκαλιά της και έχωσε το πρόσωπό της ανάμεσα.

"Μαλάκα, με τρομάζεις!! Τι σε κέρασε αυτός χτες;"

"Ρε άκου, μιλούσαμε όλο το βράδυ. Είναι μπασίστας σε ένα συγκρότημα και ετοιμάζεται για μεγάλη περιοδεία. Από ότι κατάλαβα μόλις υπέγραψαν με μεγάλη δισκογραφική και είναι όλοι τους κατενθουσιασμένοι. Τρελά ταλέντα οι τύποι. Και ξέρεις τι κόλλημα έχω με τους μουσικούς! Ο δικός σου νομίζω είναι ο τραγουδιστής της μπάντας. Που λες μου είπε τόσα πολλά γι' αυτόν κι είναι τόσο καλό παιδί.. Να φανταστείς με γύρισε σπίτι μου στις 10 το πρωί αφού είχαμε πάει να αράξουμε στη θάλασσα και δεν έκανε καν κίνηση.. Έχει κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω!", είπε χαμένη στην ονειροπόλησή της για ακόμη μια φορά.

"Κοίτα ρε ο Χαραλάμπης.. Καλά τον είπα εγώ σαβουροπηδήκουλα. Πάντως τον δικό σου τον κόβω για καληνυχτάκια. Ακούς εκεί σε είχε όλο το βράδυ και σε ζαχάρωνε κι ούτε ένα φιλάκι;; Ντροπή λες κι είμαστε 15χρονα. Βασικά χειρότερα."

"Καμιά καλή κουβέντα έχεις να πεις εσύ σήμερα;"

"Ναι αμέ, έλα εδώ μωρό μου!", είπα απευθυνόμενη σε ένα αφράτο κρουασανάκι. "Εμάς δεν θα μας χωρίσει ποτέ κανείς!"

"Τι χαζή που είσαι.. και σταμάτα να τρως γουρούνα. Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά πάμε διακοπές μεθαύριο", είπε δήθεν αγριεμένα.

"Καλά, εσύ που θα δεις το Ράιαν μην φας. Να δούμε αν λιποθυμίσεις ποιος θα σε μαζεύει.", της είπα ενοχλημένη, αλλά εκείνη φάνηκε προβληματισμένη.

"Δεν μου λες ρε.. Από πού κι ως πού θα είναι εκεί ο Ράιαν;"

"Εμένα ρωτάς; Θα είναι φίλος του Χρήστου λογικά για να τον ανέφερε ο Ντίνος. Να δεις που αυτοί μαθαίνουν μέσα από την πηγή. Δεν μας κάλεσαν τυχαία."

"Φίλε, αν είναι εκεί κι ο δικός σου; Θύμισε μου πώς στο καλό τον λένε.."

"Ξέρω εγώ.. Χαραλάμπη; Χάρη; Κάτι τέτοιο. Κακό όνομα για καριέρα πάντως. Θύμισε με να του βρω κανένα πιο καλλιτεχνικό αν τον ξαναδώ."

"Ποιος Χαραλάμπης βρε ηλίθια; Σε δουλεύει! Κάπως αλλιώς τον λένε αυτόν, να δεις που είναι και πιασάρικο. Αχ, θα το θυμηθώ κάποια στιγμή.."

"Αυτό που ξέρεις περισσότερα από εμένα με ξεπερνάει.", την κοιτάζω καχύποπτα. "Μήπως να ανταλλάξουμε;"

"Ούτε να το σκέφτεσαι.", λέει σαν μαμά τίγρης έτοιμη να υπερασπιστεί το μικρό της.

"Καλά σε βαρέθηκα, λέω να την κάνω. Πάω να πάρω κανένα καινούριο μαγιώ. Επεισοδιακό καλοκαίρι μου έταξαν και θα το έχω!"

"Κομπλέ, θα έρθω το βράδυ να διαλέξουμε μαζί ρούχα γιατί αν σε αφήσω μόνη σου χαθήκαμε."

"Μμμ...", ξίνισα καθώς έφευγα.