"Στη μέση μιας κοινότυπης πραγματικότητας, η ζωή οφείλει να σου δώσει ένα παραμύθι. Οπότε, ζωή, μου χρωστάς ένα παραμύθι. Δεν ξεχνώ..."
Τη ζωή της Σοφίας κάθε άλλο παρά παραμύθι την έλεγες, μα είχε και τα ωραία στοιχεία της. Κυνηγούσε για πάντα το η...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αυτό το γηπεδάκι για χρόνια φιλοξενούσε στους κόλπους του τον Ίαν και τους παιδικούς του φίλους. Κάθε απόγευμα αυτό ήταν το στέκι του, κι όχι ένα μπαράκι στο Χαλάνδρι. Εδώ έκανε τα πρώτα του βήματα, τους πρώτους του φίλους, έμαθε να παίζει, κουράστηκε και γέλασε με την ψυχή του. Εδώ δημιούργησε μερικές από τις πιο σημαντικές του αναμνήσεις που όπως έχει αποδειχτεί εκ των υστέρων, τον έχουν σημαδέψει ανεπανόρθωτα κι έχουν συμβάλλει στο ποιος είναι σήμερα. Εδώ έχει κερδίσει αμέτρητους αγώνες ή έχει χάσει αντίστοιχα, έχει ιδρώσει τρέχοντας πάνω κάτω και πιθανότατα γρατσούνισε τα γόνατά του. Πολύ απλά εδώ μεγάλωσε.
"Αυτό το μέρος μου δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα για κάποιο λόγο..", του αποκαλύπτω αφού επανέρχομαι στο τώρα και τοποθετώ το χέρι μου πάνω στην καρδιά μου.
"Ναι, το βλέπω.", λέει ο Ίαν παρατηρώντας με.
Κλείνω τα μάτια μου και σκύβω να ακουμπήσω το τσιμέντο.
"Το έδαφος είναι ποτισμένο από την ανάμνησή σου.. Η αύρα του μέρους είναι γεμάτη από σένα και αν κλείσω τα μάτια μπορώ να δω ένα μικρό παιδί να τρέχει πάνω κάτω κάνοντας αυτό που αγαπάει.. Σ' ευχαριστώ που με έφερες εδώ!", τον ευγνωμονώ για την πρωτόγνωρη αίσθηση που όλα αυτά μου προκαλούν.
"Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ένιωθε και κάποιος άλλος έτσι..", λέει καθώς σκύβει δίπλα μου και μου χαϊδεύει το μάγουλο.
"Στο έχω ξαναπεί, αλλά αυτή τη φορά το εννοώ περισσότερο από ποτέ.. Είσαι κάτι, Σοφία.. κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω!"
Χαμογελάω αμήχανα και το παρατηρεί.
"Έλα να ξαπλώσουμε!", τον τραβάω αυθόρμητα μαζί μου στο έδαφος κι εκείνος δεν προλαβαίνει να αντιδράσει.
"Θέλω να νιώσω για λίγο ακόμη αυτή την εθιστική αίσθηση!"
Δεν φέρνει αντίρρηση. Αντίθετα, κείτεται εκεί ακριβώς δίπλα μου με τα κεφάλια μας ενωμένα και τις καρδιές μας να χτυπάνε σαν μια υπό το φως δισεκατομμυρίων αστεριών.
