Chasing the Sunset

12*

[Σαντορίνη | Παρασκευή βράδυ]

"Πάμε να βάλουμε το μαγιώ μας.", λέω στη Φαίη και τρέχουμε στο δωμάτιο που προσωρινά θα μας φιλοξενούσε.

Μακάρι να περνούσα όλη μου τη ζωή εδώ μέσα, σκέφτομαι. Το δωμάτιο είχε ένα υπέρδιπλο κρεβάτι με κουνουπιέρα, μια τεράστια ντουλάπα με άφθονο χώρο για να ζήσει κάποιος εκεί μέσα, όχι μόνο για να τοποθετήσουμε τα ρούχα μας και δικό μας μπάνιο. Ήταν διακοσμημένο σε αρκετά μίνιμαλ στυλ για να αποπνέει το κυκλαδίτικο στοιχείο. Απλά ας με ξεχάσουν εδώ αν γίνεται! Η θέα από το μπαλκόνι μας σου έκοβε κυριολεκτικά την ανάσα. Πέραν του ότι ξύπναγες και θεωρητικά μπορούσες να πηδήξεις από το μπαλκόνι μας απευθείας στην πισίνα, είχε μια θέα στην ξακουστή Καλντέρα. Και αυτή η πολυτέλεια δεν περιοριζόταν μόνο στο δωμάτιό μας προφανώς. Από μια γρήγορη ματιά που έριξα το σπίτι έμοιαζε με ξενοδοχείο 5 αστέρων. Η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ!

Βγάλαμε μαγιώ και πετσέτες αμέσως αμέσως από τις βαλίτσες μας και η Φαίη μπήκε πρώτη στο μπάνιο να αλλάξει. Η ώρα είχε πάει ήδη 11 το βράδυ μέχρι να φτάσουμε και επομένως είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε όλοι στην πισίνα για νυχτερινό μπάνιο. Από το μπαλκόνι μπορούσα να ακούσω τα αγόρια να κάνουν ήδη βουτιές στην πισίνα και να γελάνε. Βγήκα για λίγο έξω να χαζέψω τα παιδιά όσο περίμενα τη Φαίη. Η τρέλα τους με έκανε να νιώθω τόσο ανέμελη. Για μια στιγμή σκέφτηκα να πηδήξω από το μπαλκόνι αλλά το μετάνιωσα στιγμιαία. Δεν έχω πιει τόσο ακόμη. Ήμουν σίγουρη όμως πως μέσα στις επόμενες μέρες η βουτιά από το μπαλκόνι θα είχε μπει στο βιογραφικό μου. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του μπάνιου και έτρεξα να αλλάξω.

"Σιγά που θα μας περίμεναν.", λέω στη Φαίη καθώς μπαίνω στο μπάνιο.

2 λεπτά αργότερα είμαστε έτοιμες και κατεβαίνουμε προς την πισίνα. Η λαχτάρα μου να βουτήξω δεν περιγράφεται. Νιώθω σαν πεντάχρονο που του αγόρασαν το πρώτο του κουταβάκι.

"Επ, όμορφες", μας σταματάει ο Ντίνος στο σαλόνι. "Γρήγορα κάνατε. Οι άλλες ετοιμάζονται ακόμα στα δωμάτιά τους. Θέλετε κάτι να πιείτε; Έχει μπύρες στο ψυγείο, ο Χρήστος με τον Πάνο και τον Eddie έχουν πάει για βότκες, τεκίλες και δεν συμμαζεύεται! Ό,τι κοκτέιλ θέλετε στον Ίαν!", λέει και με χτυπάει στον ώμο.

Να τα τα υποσυνείδητα μηνύματα.

"Από πού κι ως πού ξέρει να φτιάχνει κοκτέιλ ο Ίαν;", ρωτάω έκπληκτη.