Chasing the Sunset

33*

Βγάζω τα παπούτσια μου και κατεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτια. Κατευθυνόμαστε προς την παραλία. Κάτι σχετικά με τη θάλασσα το βράδυ είναι που την κάνει ακόμη πιο ρομαντική, πιο μυστηριώδη, πιο ειρηνική. Μόλις φτάνουμε στο επίπεδο της θάλασσας ο Ίαν με βάζει να καθίσω στην άμμο κι εκείνος κάθεται ακριβώς από πίσω μου ώστε να βρίσκομαι ανάμεσα στα πόδια του. Η άμμος ειναι τόσο μαλακή και ζεστή που με κάνει να θέλω να ξαπλώσω πάνω της. Τελικά πέφτω πάνω στον Ίαν κι εκείνος χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Νιώθω ότι έχουμε να πούμε ακόμα τόσα πολλά κι όμως δεν θέλω να πω λέξη. Μου φτάνει που είμαστε μαζί κι απολαμβάνουμε τη στιγμή.

"Ξέρεις γιατί σου έγραψα τραγούδι;", λέει ο Ίαν μετά από μερικά λεπτά.

"Όχι, γιατί;"

"Γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος να εκφραστώ καλύτερα.. Σοφία, μου αρέσεις...πολύ", αναστενάζει δυνατά.

"Παρομοίως! Νομίζω ότι αυτό μπορούμε να το πάρουμε ως δεδομένο πια.", αστειεύομαι.

"Και ξέρεις γιατί δεν με ένοιαξε να σε φιλήσω μπροστά σε όλους;", συνεχίζει ακάθεκτος.

"Αυτή η απάντηση ομολογώ να πω ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον.", λέω και γυρίζω ολόκληρη.

"Γιατί δεν έχω ξανανιώσει έτσι από ...", λέει και σταματάει απότομα.

"Δεν χρειάζεται να μασάς τα λόγια σου μαζί μου, το ξέρεις έτσι;"

"Δεν είναι αυτό.. Απλά δεν θέλω κανένα παρελθόν να 'δηλητηριάσει' αυτή τη στιγμή."

Ακολουθούν κάποια δευτερόλεπτα σιωπής και συνεχίζει.

"Πώς να στο πω.. Νιώθω ότι έχεις τη δύναμη να με γιατρέψεις και το έχω ανάγκη. Δεν ξέρεις πόσο.."

"Αυτή είναι μεγάλη δύναμη που λες ότι έχω στα χέρια μου..", λέω χαμογελώντας.

Ξαφνικά, σηκώνομαι όρθια κι αρχίζω να πετάω τα ρούχα μου.

Ο Ίαν παρακολουθεί αποσβολωμένος.

"Τι κάνεις;", καταφέρνει να πει ενώ συνεχίζει να με παρακολουθεί με γουρλωμένα μάτια.

"Σε γιατρεύω...", λέω χαμογελώντας. "Τώρα θα γδυθείς ή να το κάνω μόνη μου;"

Απευθείας σηκώνει τα χέρια του για να του βγάλω την μπλούζα.

"Πολύ καλά!", λέω και στέκομαι ακριβώς μπροστά του.

Όπως κάνω να τραβήξω την μπλούζα του, εκείνος πλησιάζει το μηρό μου κι αρχίζει να αφήνει απαλά φιλιά και δαγκωματιές. Ξέρει τι κάνει και μου αρέσει αυτό. Σκύβω και τον πλησιάζω για να ξεκουμπώσω το παντελόνι του. Κοιταζόμαστε κι οι 2 για ένα δευτερόλεπτο και σκάμε στα γέλια. Έπειτα σηκώνεται όρθιος για να το ξεφορτωθεί.