Chasing the Sunset

41*

"Τι έχει συμβεί ρε Σοφάκι; Με ανησύχησες στο τηλέφωνο!", ακούγεται νευρικός ο Ντίνος με το που μπαίνω σπίτι του.

Χωρίς να του πω κουβέντα πέφτω στην αγκαλιά του.

"Ρε μίλα! Μην με σκας!", λέει έτοιμος να πεθάνει από την αγωνία του.

"Έλα να καθίσουμε", του λέω και κατευθύνομαι προς τον καναπέ.

Την ίδια στιγμή βγάζω το κινητό από την τσάντα μου και του δείχνω το εμαιλ που έλαβα λίγη ώρα πριν.

Εκείνος το περιεργάζεται και αφού το διαβάζει όλο με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.

"Η Φαίη το ξέρει;", με ρωτάει αμέσως.

"Όχι, έφυγα σαν κυνηγημένη και δεν είπα τίποτα σε κανέναν. Ο Ίαν κατάλαβε πως κάτι τρέχει αλλά και πάλι τα μάσησα..", λέω και χώνω τα μούτρα μου σε ένα μαξιλάρι.

"Και τώρα;", ψελλίζει μετά από λίγα δευτερόλεπτα.

"Τώρα τίποτα..", του λέω και βυθίζομαι στον καναπέ.

"Κοίταξε με!", λέει κι έρχεται να καθίσει δίπλα μου. "Εσύ τι θες να κάνεις;"

"Ιδανικά θα ήθελα να είμαι με τον Ίαν.. στην Αμερική! Αλλά ξέρω πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.. Κι η ειρωνία είναι ότι θα έκανε τόσο καλό στην καριέρα του αν όντως ερχόταν μαζί μου.."

"Το έχετε συζητήσει ποτέ αυτό;"

"Έλεγα να τα πούμε απόψε που θα είμαι πιο ήρεμη."

"Θα σε ρωτήσω και πάλι λοιπόν.. Με το χέρι στην καρδιά τι θες να κάνεις;"

"Δεν νομίζω πως έχω να σκεφτώ κάτι πλέον. Πήρα την απόφασή μου.", λέω και τον κοιτάζω με νόημα.

"Και τότε γιατί είσαι εδώ; Γιατί δεν τρέχεις στην αγκαλιά του να του τα πεις όλα αυτά;"

"Ξέρεις γιατί είμαι εδώ, Ντίνο. Γιατί μόνο σε σένα μπορώ να το παραδεχτώ.. Το γεγονός πως πήρα την απόφασή μου δεν σημαίνει πως δεν πονάει.. Το ήθελα πολύ αυτό ρε γαμώτο.. Και σκέψου ότι αν δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ εκείνο το βράδυ με τον Ίαν ή αν δεν είχα έρθει στη Σαντορίνη, κανονικά τώρα θα πετούσα από τη χαρά μου και θα ετοιμαζόμουν για τη Νέα Υόρκη! Δεν είναι εντελώς σουρεαλιστικό πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή σου από μια απόφαση;", του λέω σχεδόν δακρυσμένη.

Εκείνος με πλησιάζει και με χώνει στην αγκαλιά του.

"Δεν μετανιώνω τίποτα! Με έχει κάνει τόσο ευτυχισμένη αυτό το παιδί.. Αλλά θέλω να μείνω εδώ μαζί σου και να κλάψω μέχρι να φύγει όλο το 'κακό' από μέσα μου. Πρέπει να μείνουν μόνο τα καλά γιατί απόψε το αφήνω οριστικά πίσω μου.."

"Κι αυτό θα κάνουμε! Αλλά πρώτα πρέπει να με ακούσεις.. Ξέρω γιατί αποφάσισες να έρθεις σε μένα.. Ίσως υποσυνείδητα με θεωρείς υπεύθυνο για ό,τι έχει συμβεί, ίσως και όχι.. αλλά εγώ πρέπει να σου πω κάποια πράγματα που με βαραίνουν.."

"Δεν καταλαβαίνω..", του λέω με απορία και ανακάθομαι καλύτερα στον καναπέ για να τον ακούσω.

"Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για όλο αυτό το θέμα που δημιουργήθηκε στις διακοπές.. Είχες δίκιο όταν μου ζήτησες να μην ανακατευτώ στη ζωή σου, κι εγώ δεν το σεβάστηκα. Μην ρωτήσεις γιατί, αλλά το ένστικτό μου έλεγε πως πρέπει να μείνεις εδώ μαζί μας. Δεν ήταν εγωιστικό στο ορκίζομαι. Είμαι ο πρώτος που θέλει να σε καμαρώσει να φτάνεις ψηλά αλλά τώρα πίστευα πως είχες αφήσει πολλές ανοιχτές υποθέσεις με το παρελθόν σου, οι οποίες κάποια στιγμή θα σου γυρνούσαν μπούμερανγκ και θα έσκαγαν στα μούτρα σου.. Αν έπρεπε να φύγεις, δηλαδή, ήθελα να φύγεις 'καθαρή', με όλο το κακό όπως λες κι εσύ να έχει φύγει από μέσα σου.. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το σχέδιο που υποψιάζεσαι τόσο καιρό.."

"Λέγε ρε.. Ήρθε επιτέλους η στιγμή να τα μάθω όλα;", λέω εντυπωσιασμένη.

"Ήρθε, κι ελπίζω να είσαι έτοιμη να με ακούσεις.. Εγώ είμαι έτοιμος για τις συνέπειες πάντως.."

*Είναι καιρός να γαμηθεί λίγο ο Δίας, δεν συμφωνείτε; (σατανικό γελάκι)*