Chasing the Sunset

65* The treasure hunt

*Αν είσαι έστω και στο ένα χιλιοστό όσο όμορφη σε φαντάζομαι με το περιεχόμενο του λευκού κουτιού, θα σου τραγουδάω ακόμα και στις πιο επίμονες φουρτούνες*

Αμέσως, το μάτι μου πέφτει σε ένα κομψό, λευκό κουτί με ένα μπλε φιόγκο να στολίζει το πάνω μέρος του. Χωρίς καν να ρωτήσω τη Φαίη αν αυτό εννοεί σπεύδω να το ανοίξω και αντικρίζω το πιο υπέροχο μπορντό φόρεμα. Το βγάζω προσεκτικά και συνειδητοποιώ ότι είναι ένα μακρύ φόρεμα φτιαγμένο από το πιο υπέροχο, ελαφρύ ύφασμα και μοιάζει λίγο με τουαλέτα. Γιατί να μου χαρίσουν ένα τόσο πολυτελές φόρεμα, αναρωτιέμαι. Αυτό μόνο από κόκκινο χαλί και πάνω μπορεί να φορεθεί.. Κοιτάζω τη Φαίη ερωτηματικά.

"Τι περιμένεις καλέ; Φόρεσέ το επιτέλους!", μου λέει ενθουσιασμένη.

Σηκώνομαι αμέσως και τρέχω στο μπάνιο να το φορέσω αλλά στα μισά του δρόμου συνειδητοποιώ ότι δεν έχω με τι παπούτσια να το ταιριάξω. Γυρίζω αμέσως προς τη Φαίη και εκείνη μου λέει χωρίς καν να ρωτήσω:

"Στο μπάνιο θα βρεις αυτό που ψάχνεις.."

Δεν ρωτάω περισσότερα και απλά βαδίζω προς το μπάνιο. Εκεί πάνω στον πολυτελή νιπτήρα με περιμένει ένα ζευγάρι πανέμορφα nude πέδιλα. Σταματάω να απορώ για ένα λεπτό και βγάζω τα ρούχα μου προκειμένου να φορέσω τα δώρα μου. Πέντε λεπτά αργότερα είμαι έτοιμη και κοιτάζομαι στον ολόσωμο καθρέφτη. Οι σκέψεις μου τώρα δεν μπορούν να συμβαδίσουν με το θέαμα που αντικατοπτρίζεται μπροστά μου. Ποιος στα κομμάτια μου κάνει τέτοια δώρα σήμερα, γιατί η Φαίη αντιδράει σαν ρομπότ, πού στο καλό έχει εξαφανιστεί ο Ίαν και τι είναι όλο αυτό το μυστήριο;

Βγαίνω έξω αποφασισμένη να την κάνω να μου τα αποκαλύψει όλα αλλά εκείνη περιμένει ήδη στην πόρτα για να φύγουμε.

"Έτοιμη;", με ρωτάει καθώς ανοίγει την πόρτα και βγαίνει έξω.

Αρπάζω τα πράγματα μου και την ακολουθώ.

"Πού πάω έτσι;", την ρωτάω αφού βάζει μπρος.

"Θα δεις!", είναι το μόνο που λέει κι έπειτα με αγνοεί για την υπόλοιπη διαδρομή.

Ένα τέταρτο αργότερα φτάνουμε σε μια γνώριμη γειτονιά. Μα ναι, είμαστε κάτω από το σπίτι της Μάρας. Άρα είναι κι αυτή στο κόλπο. Ωχ δεν μου άρεσε ο συνειρμός που έκανα μόλις. Το μυαλό μου κάνει περίεργες σκέψεις και αναπόφευχθα ανακαλεί τα τραγικά σκηνικά που ζήσαμε με τον Ίαν ενάμιση μήνα πριν.