Chasing the Sunset

50* Are you there, boy, are you there?

Όση ώρα κάνω να οδηγήσω σπίτι, παίζω στο μυαλό μου τη σημερινή μέρα σε repeat και κυρίως τη συζήτηση με το Ντίνο. Τελικά είχα δίκιο στα περισσότερα. Κοίτα που το υποσυνείδητο αποφάσισε να μου στείλει απαντήσεις μέσω της ονειρικής οδού.. 

Δεν θέλω άλλο δράμα γι αυτό είμαι σίγουρη και συμφωνώ με τα λόγια του Ντίνου. Ο Ίαν δεν έχει καμία σχέση με τους υπόλοιπους. Είναι μια κατηγορία μόνος του βασικά, διορθώνω τον εαυτό μου. Έλα όμως που έχω ανάγκη την τρέλα αυτή.. Με κάνει να νιώθω τόσο ζωντανή!

Δεν είναι τυχαίο που αυτός ο άνθρωπος μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με έχει κάνει να αμφισβητήσω τόσες σταθερές στη ζωή μου, μέχρι και να σκέφτομαι σοβαρά να παρατήσω το όνειρό μου.. Αυτό παραήταν βαρύ. Δεν ήμουν διατεθειμένη να βάλω κανέναν πάνω από εμένα, αλλά κοίτα τώρα πως γύρισε ο τροχός από εκεί που δεν το περίμενα..

Ανεβαίνω σπίτι και γρήγορα αλλάζω ρούχα για να νιώθω πιο άνετα. Ξαφνικά θυμάμαι πως έχω αφήσει κάτι στη μέση. Αμέσως ανοίγω το λάπτοπ και μπαίνω στα εμαιλ μου και πάλι. Ήρθε η ώρα να στείλω τη μεγάλη απάντηση. Ξαναδιαβάζω αυτό που έχω γράψει όταν ένα νέο εμαιλ μου τραβάει την προσοχή. Πηγαίνω αμέσως να ελέγξω και προς έκπληξή μου είναι ένα νέο εμαίλ από την εταιρεία. 

Νιώθω ξαφνικά ένα νέο κύμα αγωνίας να με κατακλύζει, παρόμοιο με εκείνο που με έπιασε στο σπίτι της Φαίης μερικές μέρες πριν. Δεν τους κόβω να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι μαζί μου αφού μετά την πρόταση δουλειάς δεν έχουν λάβει νέα μου τόσες μέρες. Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση το ανοίγω και αρχίζω να διαβάζω.

Κρατάω το στόμα μου από την έκπληξη. Απίστευτο! Αν αυτό δεν είναι πλάκα, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να μην το κουνήσω από την Ελλάδα.Το εμαιλ ουσιαστικά λέει πως λυπούνται πολύ αλλά είναι αναγκασμένοι να αποσύρουν την πρότασή συνεργασίας μας, καθώς δεν είναι σε θέση να προσλάβουν καθόλου διεθνείς υποψηφίους φέτος λόγω μιας επιπλοκής με τους νόμους που αφορούν τις εργασιακές βίζες, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει να χειρίζεται το Υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ. Έπειτα συνεχίζουν ότι όταν το θέμα αυτό επιλυθεί, θα επικοινωνήσουν και πάλι μαζί μου για να δουν σε τι φάση βρίσκομαι και αν ακόμα ενδιαφέρομαι να συνεργαστώ μαζί τους, καθώς με θεωρούν πολύ ικανή υποψήφια και εξακολουθούν να επιθυμούν να με εντάξουν στο ανθρώπινο δυναμικό τους.

Δαγκώνω τα χείλη μου αινιγματικά. Δεν ξέρω πως πρέπει να αντιδράσω σε αυτά τα νέα, αν πρέπει να λυπηθώ ή όχι. Πάντως το πρώτο πράγμα που κάνω ενστικτωδώς είναι να χαμογελάσω. Μάλλον αυτό το εμαιλ ήρθε να κάνει περισσότερο καλό από ότι κακό και μια απόφαση τόσο δύσκολη για μένα ουσιαστικά πάρθηκε για λογαριασμό μου. Το μόνο δεδομένο είναι ότι ήρθε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή! Όλα τώρα μοιάζουν τόσο ξεκάθαρα και για πρώτη φορά εδώ και μήνες νιώθω ηρεμία και γαλήνη στην καρδιά μου. Όλα μπήκαν στη θέση τους και δεν υπάρχει τίποτα να με κρατάει πίσω πλέον. 

Καμία δικαιολογία.

Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ψάχνω το κινητό μου στην τσάντα μου και παρατηρώ ότι ήδη έχει βραδιάσει έξω. Πληκτρολογώ τον αριθμό του Ίαν. Του χρωστάω ένα συγγνώμη μάλλον. Δεν προλαβαίνω να καλέσω όταν με διακόπτει ένα χτύπημα της πόρτας. Μάλλον το τηλεφώνημα θα πρέπει να περιμένει λίγο περισσότερο, σκέφτομαι και πάω να ανοίξω την πόρτα.

"Ίαν;", λέω έκπληκτη.

Πόση τηλεπάθεια πια με αυτόν τον άνθρωπο;

"Ωραία, είσαι εδώ!", λέει και με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω. "Ντύσου!"

"Ορίστε;", τον κοιτάζω απορημένη.

"Ντύσου, λέω, φεύγουμε. Μου ζήτησες να σου αποδείξω ότι τα εννοούσα όλα κι ότι μπορείς να με εμπιστευτείς κι αυτό θα κάνω."

"Α! Μα δεν είναι ανάγκη-", προσπαθώ να του εξηγήσω τι συνέβη, αλλά εκείνος με διακόπτει.

"Κοίτα, αναρωτιόμουν εδώ και καιρό τι θα έκανα αν είχα μόνο μια μέρα σε αυτό τον πλανήτη μαζί σου και όσο πλησίαζε ο καιρός που θα έφευγες μου ήρθε αυτή η ιδέα. Βέβαια μετά αποφάσισες να μείνεις οπότε δεν είχα πια αφορμή. Αλλά αφού πρόκειται να φύγεις έτσι κι αλλιώς δεν γαμιέται.. Δεν σκοπεύω να σου αλλάξω γνώμη, απλά θέλω την ευκαιρία να περάσουμε μαζί μια γαμημένη νύχτα. Είναι πολύ αυτό που ζητάω;"

Γνέφω αρνητικά.

"Τι φοράνε εκεί που θα πάμε;", ρωτάω σοβαρά.

Εκείνος βάζει τα γέλια και με αγκαλιάζει.

"Περιμένω!", μου λέει χαρούμενος και μου δίνει μια ώθηση προς το δωμάτιο.

Είναι τόσο ενθουσιασμένος που δεν μου πάει η καρδιά να του χαλάσω τα σχέδια. Άσε που είμαι εξαιρετικά περίεργη να δω τι έχει σχεδιάσει. Θα του αποκαλύψω τι συνέβη στη συνέχεια της βραδιάς, σκέφτομαι και πηγαίνω γρήγορα να αλλάξω.

---------------------------------

**Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 50*! Βρισκόμαστε περίπου στη μέση οπότε είπα να εκμεταλλευτώ αυτό το γεγονός για να σας ευχαριστήσω όλους, έναν προς έναν, που αφιερώνετε έστω και λίγο από το χρόνο σας για να διαβάσετε την ιστορία μου! Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να τη 'διαφημίσω' ή οτιδήποτε και γι' αυτό με έχετε αφήσει άφωνη με την αγάπη και τη στήριξη που της έχετε δείξει μέχρι σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι γράφω από μικρή, αλλά ποτέ δεν άφηνα κανέναν να διαβάζει τις ιστορίες μου, πόσο μάλλον να τις δημοσιεύω κιόλας. Ήταν πάντα προσωπική υπόθεση και το έκανα καθαρά για να βάζω είτε τις σκέψεις μου σε τάξη, είτε για χόμπυ. Αυτή την ιστορία ξεκίνησα να τη γράφω  τον Αύγουστο και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη και περήφανη για το πως εξελίσσεται. Ένιωθα λίγο χαμένη και με βοήθησε να μετατρέψω αυτό το χάος στο κεφάλι μου σε κάτι δημιουργικό. Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα και το χάος έχει γίνει έμπνευση. Ελπίζω να συνεχίσει να σας αρέσει η πλοκή και υπόσχομαι πολλές ανατροπές στη συνέχεια και ένα αναπάντεχο τέλος.. Μέχρι τότε σας ενθαρρύνω να μου αφήνετε παρατηρήσεις και σχόλια για το τι σας αρέσει και τι όχι, καθώς αυτό με κάνει ακόμη καλύτερη! Χαίρομαι που σας έχω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι.. We are the Mad Nation 💞 xoxo Martha**