Chasing the Sunset

59*

Δεν έχω 5 λεπτά που τελείωσα τη συνέντευξη και βρίσκομαι ήδη σε ένα ταξί κατευθυνόμενη προς το μαγαζί του Ίαν. Ένα νικητήριο χαμόγελο έχει στολίσει το πρόσωπό μου και το άγχος που με σκότωνε πριν έχει δώσει τώρα τη θέση του στην ηρεμία και την αισιοδοξία. Δεν μπορώ να περιμένω να πω τα νέα στον Ίαν.

Η κίνηση σήμερα είναι ανεκδιήγητη κι από ότι μπορώ να υποθέσω είναι λόγω της έναρξης της σχολικής χρονιάς. Η ώρα έχει πάει ήδη 11.30 και λογικά όλοι πηγαίνουν να πάρουν τα παιδιά τους από τα σχολεία. Σκέφτομαι μόνο πόση δουλειά θα έχει ο Ίαν στο μαγαζί. Πιθανότατα δεν είναι η καλύτερη απόφαση να πάω εκεί τέτοια ώρα, αλλά δεν κρατιέμαι να του πω τι συνέβη!

Είκοσι λεπτά αργότερα το ταξί σταματάει μπροστά στο μαγαζί και αφού πληρώνω, κατεβαίνω βιαστικά και μπαίνω μέσα. Όπως το προέβλεψα το μαγαζί είναι πλημμυρισμένο από νεαρό σε ηλικία κόσμο. Στο δρόμο για το μπαρ πετυχαίνω το Δημήτρη.

"Επ! Σοφάκι!", με σταματάει και με φιλάει σταυρωτά.

"Πώς πήγε η συνέντευξη; Ο Ίαν μου είπε τι πάθατε πρωί πρωί. Γι' αυτό άλλη φορά θα τον αφήνεις να κοιμάται σπίτι σου να μην μου κάνει κι εμένα χαλάστρες..", χαζογελάει κι εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου.

"Ελπίζω να πρόλαβες πάντως και να πήγαν όλα τέλεια!"

"Ναι, ναι πρόλαβα τελικά, πάλι καλά!", λέω ανακουφισμένη. "Θα σας τα πω όλα τώρα! Πού είναι ο Ίαν;"

"Πού να είναι τέτοια μέρα; Στον κήπο με το νηπιαγωγείο! Φωτογραφίζεται!", γελάμε κι οι δυο δυνατά.

"Αν θες έλα κάτσε στο μπαρ να τον περιμένεις. Είναι κι η Χαρά εδώ, θα σου κάνει παρέα μέχρι να γυρίσει."

"Αχ τέλεια, πάμε!", του λέω χαμογελαστή.

Αφού χαιρετάω τη Χαρά, τακτοποιούμαι στο σκαμπό και παραγγέλνω έναν καφέ.

"Για πες, πώς πήγε η συνέντευξη;", με ρωτάει ανυπόμονη.

"Τέλεια, νομίζω! Δεν ξέρω αν πήρα τη θέση ακόμη, αλλά φάνηκαν πολύ ενθουσιασμένοι μαζί μου! Εντάξει, ίσως τους επηρέασε κι η Μάρα λίγο τώρα που το σκέφτομαι. Σε κάθε περίπτωση, μου είπαν ότι θα επικοινωνήσουν μαζί μου μέσα στις επόμενες μέρες οπότε θα ξέρουμε σύντομα.", της λέω χαμογελαστή.

"Και το περιβάλλον πώς σου φάνηκε; Οι μελλοντικοί συνάδελφοι τι λένε;", με κοιτάζει πονηρά.

"Ο χώρος είναι υπέροχος, με τέλεια αρχιτεκτονική έτσι μίνιμαλ και μοντέρνος! Όσο για τους συναδέλφους-"

Δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη πρότασή μου όταν δυο χέρια καλύπτουν τα μάτια μου. Δεν χρειάζεται καν να μπω στον κόπο να μαντέψω ποιος είναι. Μόνο ο Ίαν θα σκεφτόταν να κάνει μια τόσο παιδική κίνηση.

"Ποιος να είναι άραγε;", λέω ειρωνικά κι εκείνος αφήνει ένα φιλί στο λαιμό μου.

"Τι έλεγες για τους συναδέρφους;", λέει καθώς με αφήνει να δω ξανά και πηγαίνει πίσω από τη μπάρα.

"Ναι, ήθελα να πω ότι σε αυτό τον κλάδο οι περισσότεροι δεν είναι straight οπότε δεν υπάρχουν καν πειρασμοί!", χαζογελάμε με τη Χαρά.

"Αυτό μας έλειπε τώρα..", λέει ο Ίαν κάπως κακόκεφος.

"Τι έχεις Ιανί μου;", τον ρωτάω ανήσυχη. "Μια χαρά δεν ήσουν το πρωί;"

"Τίποτα μωρέ απλά είμαι κουρασμένος και κοίτα τι με περιμένει ακόμα..", λέει και μας δείχνει μια τους πελάτες και μια το φαν κλαμπ που περίμενε για το επόμενο διάλειμμά του.

"Έλα να σε κάνω μια αγκαλίτσα μωρέ γλυκούλι!", του λέω κι εκείνος αμέσως έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά μου σαν κουτάβι.

"Θες να βοηθήσω με τις μικρούλες;", του λέω γλυκά καθώς αφήνω ένα φιλί στο μέτωπό του.

"Τι θα κάνεις;", λέει ξαφνιασμένος.

"Άφησέ το πάνω μου!", τον καθησυχάζω και κατεβαίνω από το σκαμπό. "Χαρά, θες να έρθεις μαζί μου;"

"Εννοείται! Δεν το χάνω αυτό!", λέει ενθουσιασμένη και αμέσως έρχεται δίπλα μου.

Κάνω να προχωρήσω προς τον κήπο όταν το χέρι του Ίαν με σταματάει την τελευταία στιγμή.

"Τι είναι καλέ;", λέω αιφνιδιασμένη.

"Μην τους πεις ποια είσαι..", με προειδοποιεί.

"Γιατί ποια είμαι; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Εγώ κι εσύ; Ίου, μη χειρότερα!", τον πειράζω βγάζοντας τη γλώσσα μου κι εκείνος με τσιμπάει μια στην κοιλιά και μια στον πισινό.

"Σεμνά!", λέω και του κλείνω το μάτι καθώς απομακρύνομαι.

**Ένα χρόνια πολλά να πούμε στην πρωταγωνίστριά μου σήμερα μιας και θα γιόρταζε αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο! χαχα**