Chasing the Sunset

6*

Τα λόγια του Ντίνου με πλήγωσαν για κάποιο λόγο. Η αλήθεια είναι ότι είχα εθιστεί στην ιδέα του να φύγω που δεν έδινα σημασία στα υπόλοιπα. Και το άλλο; Από τι τρέχω; Λες και δεν ξέρει. Τρέχω από μια χώρα με προβλήματα, τρέχω από χαζές νοοτροπίες και απαράδεκτες συμπεριφορές. Τρέχω από τις κακές εμπειρίες που με στιγμάτισαν και τρέχω επίσης από ψεύτικους ανθρώπους που με πλήγωσαν. Δεν είναι και λίγα. Αλλά είχε δίκιο. Ο κόσμος που περίμενε μέσα δεν μου έφταιγε σε κάτι. Καλύτερα να επιστρέψω και να κοινωνικοποιηθώ λιγάκι. Ήμουν η ψυχή της παρέας όταν ήθελα αλλά τώρα είχα ξεχάσει πως ήταν αυτή η αίσθηση. Αλλά ο άλλος ο βλάκας καλά θα κάνει να μη μου απευθύνει το λόγο καν γιατί θα ξεχάσω τους καλούς μου τρόπους. Μα γιατί τον μελετάω πάλι αυτόν τώρα; Δεν πάμε καλά Σοφάκι...

Πάω να ανοίξω την πόρτα για να μπω στο εσωτερικό του πλοίου όταν τον βλέπω να στέκεται στην άλλη πλευρά. Πωω αυτός μου έλειπε τώρα.

"Βρε, βρε η ξινή."

Με κόπο συγκρατούμαι για να μην του ρίξω καμιά ανάστροφη. Από πού κι ως πού εγώ ξινή; Στην τελική εγώ του μίλησα πριν κι αυτός με έγραψε κανονικά. Εγώ θύμα της μαλακίας του αρνούμαι να πέσω.

"Κάνεις λίγο στην άκρη σε παρακαλώ;", λέω με μια προσποιητή ευγένεια αγνοώντας το σχόλιό του.

"Όχι."

Του ρίχνω το πιο απειλητικό μου βλέμμα. Ξινή δεν ήθελες; Λούσου τα τώρα.

"Όσο και να θες να το παίξεις αιμοβόρα, εγώ ξέρω ότι δεν είσαι.", χαμογελάει με τόση σιγουριά που θέλω να του σπάσω τα μούτρα να δούμε από πού θα αναβλύζει η αυτοπεποίθηση μετά.

"Απορώ.", λέω περιφρονητικά.

"Με τι;", ρωτάει ανασηκώνοντας το φρύδι του.

"Τις προάλλες-", σταματάω απότομα. Δεν ήθελα να ξέρει ότι σκέφτομαι το σκηνικό μεταξύ μας οπότε συνεχίζω "φάνηκες μια χαρά τυπάκι, τώρα τι άλλαξε;"

"Κι εσύ δε φαινόσουν τόσο ξινή, τώρα τι άλλαξε;"

"Έχω περίοδο.", λέω ειρωνικά.

"Είσαι αστεία;", με ξαναρωτάει όπως και προηγουμένως.

"Νόμιζα ότι εκπέμπαμε στις ίδιες συχνότητες. Λάθος μου. Να περάσω τώρα;", λέω αδιάφορα.

"Περίμενε, Σοφία. Νομίζεις ότι βρεθήκαμε τυχαία σήμερα;", είπε σοβαρά και καρφώθηκε στα μάτια μου.

Πολύ απότομα δεν άλλαξε ύφος ρε παιδιά;

"Με ρωτάς ή ξέρεις ήδη την απάντηση σε αυτό;", είπα σκεπτική και κοίταξα αλλού.