"Γεια σας όμορφες!", λέει ο Ράιαν όπως τους ανοίγουμε την πόρτα.
Ο Ίαν τον ακολουθεί λίγο πιο σκοτεινιασμένος κι εγώ τον κοιτάζω εξεταστικά. Μου δίνει ένα βλέμμα όλο νόημα και είμαι πλέον σίγουρη ότι έρχονται νέοι μπελάδες.
"Ακούμε!", λέει η Φαίη αμέσως με σταυρωμένα χέρια και βολευόμαστε όλοι στο σαλόνι.
"Λοιπόν", παίρνει το λόγο και πάλι ο Ράιαν, "έχουμε και καλά και άσχημα νέα.. Από πού θέλετε να ξεκινήσουμε;"
"Από την αρχή.", πετάγομαι.
"Άσε Ράιαν θα μιλήσω εγώ.", του κάνει νόημα ο Ίαν κι αφού παίρνει μια βαθιά ανάσα ξεκινάει.
"Όπως ξέρετε σήμερα πήγαμε στην εταιρεία να συζητήσουμε τα διαδικαστικά της περιοδείας και μας ανακοίνωσαν τη λίστα με τις περιοχές που θα επισκεφτούμε! Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η λίστα είναι γεμάτη πόλεις της Ελλάδας, ανάμεσα στις οποίες και μέρη που πιθανότατα δεν θα πηγαίναμε από μόνοι μας χωρίς την υποστήριξη της εταιρείας. Θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε σε περισσότερο κόσμο και να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ το κοινό μας. Επίσης σε 3 μήνες, δηλαδή κοντά στα Χριστούγεννα, θα ξεκινήσουμε και την περιοδεία σε διάφορα φεστιβάλ της Ευρώπης με τελευταίο προορισμό την Αμερική! Τα κακά νέα τώρα είναι ότι η όλη περιοδεία θα διαρκέσει γύρω στους 6-7 μήνες, με πολύ μικρά διαλείμματα ανάμεσα στα οποία θα μπορούμε να γυρίζουμε στην Αθήνα. Και βασικά δεν υπογράψαμε ακόμα, παρά τα παράπονα των υπολοίπων, γιατί θέλαμε να το συζητήσουμε μαζί σας πρώτα. Οπότε πείτε μας τι σκέφτεστε..", ολοκληρώνει τη σκέψη του ο Ίαν και μας κοιτάζει όλους με αγωνία.
Η Φαίη κοιτάζει το Ράιαν αμυντικά. Δεν ξέρει τι να πει κι είναι λογικό. Τι μένει να πούμε δηλαδή εμείς οι δυο; Νομίζω όλο αυτό μοιάζει με κωμωδία.
Εγώ έχω μείνει να κοιτάζω το πάτωμα σκεπτική και ο Ίαν προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα που κρύβει η σιωπή μας.
"Ένας, ένας ρε παιδιά, δεν σας προλαβαίνουμε!", αστειεύεται ο Ίαν για να αλλάξει το κλίμα, αλλά κανείς δεν γελάει.
Ξαφνικά σηκώνομαι και πάω προς το δωμάτιό μου.
"Πάω να τη φέρω.", κάνει νόημα στους άλλους δυο, "Πείτε τα εσείς μέχρι να γυρίσουμε."
Ο Ίαν μπαίνει στο δωμάτιό μου και με βλέπει να κοιτάζω έξω από το παράθυρο σκεπτική.
"Σοφία..", λέει δειλά. "Θύμωσες;"
Γυρίζω να τον κοιτάξω χωρίς να απαντήσω και κατευθύνομαι προς το μέρος του με φόρα πέφτοντας στην αγκαλιά του.
YOU ARE READING
Chasing the Sunset
Fanfiction"Στη μέση μιας κοινότυπης πραγματικότητας, η ζωή οφείλει να σου δώσει ένα παραμύθι. Οπότε, ζωή, μου χρωστάς ένα παραμύθι. Δεν ξεχνώ..." Τη ζωή της Σοφίας κάθε άλλο παρά παραμύθι την έλεγες, μα είχε και τα ωραία στοιχεία της. Κυνηγούσε για πάντα το η...
