Chasing the Sunset

5*

"Έλα Σοφάκι! Καλημέρα, είμαστε από κάτω! Κατεβείτε!", ακούστηκε η φωνή του Ντίνου ενθουσιασμένη και ετοιμοπόλεμη στο τηλέφωνο.

"Κομπλέ, ερχόμαστε.", του λέω και αρπάζουμε τις βαλίτσες μας με τη Φαίη.

Το προηγούμενο βράδυ το είχαμε περάσει οργιάζοντας για το τι θα συνέβαινε σε αυτές τις διακοπές. Όπως και να το κάνεις οι διακοπές με μεγάλη παρέα είναι εκρηκτικές: ή που θα βρούμε γκομενάκι ή που θα σφαχτούμε όλοι μεταξύ μας. Ή και τα δυο καταλήξαμε. Χαμογέλασα και μόνο στη σκέψη και αφού χαιρετήσαμε το Ντίνο, το Χρήστο και τη Βίκυ ξεκινήσαμε για το λιμάνι του Πειραιά. Οι υπόλοιποι είχαν ξεκινήσει ήδη και θα μας κρατούσαν θέσεις. Μια ώρα αργότερα, επιβιβαζόμασταν στο πλοίο.

"Θες να σου κουβαλήσω την τσάντα, μωρό μου;", με ρωτάει ο Χρήστος με εξυπηρετική διάθεση.

"Όχι! Και τι μωρό σου βρε σαλταρισμένε; Μην κάνεις χαρούλες!", του λέω και απομακρύνομαι.

Δεν ξεκινάμε καλά μου φαίνεται. Στο βάθος φαίνεται να μας πλησιάζουν τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας. Ανάθεμα και αν μπορώ να αναγνωρίσω κανέναν. Μα για κάτσε, αυτός δεν είναι ο Ράιαν; Τώρα αρχίζουν τα καλά! Σκουντάω τη Φαίη για να τον δει και εκείνη αρχίζει να τρέχει για να τον χαιρετήσει και από τη χαρά της ξέχασε σακίδια, πώς αναπνέουν και πώς περπατάνε.

Στριφογυρνάω τα μάτια μου με αποδοκιμασία με το πόσο μπορεί να ζαβλακώσει ένα κατά τα άλλα λογικό και προσγειωμένο άτομο ο έρωτας και μετά μελαγχολώ λίγο στη σκέψη γιατί, όσο και να μην το παραδέχομαι, μου έχει λείψει αυτό το συναίσθημα. Πάω να σηκώσω το σακίδιό της από κάτω για να μην το αφήσουμε πίσω και εκεί που παιδεύομαι ακούω μια χαρακτηριστική φωνή από πίσω μου.

"Μήπως θες βοήθεια;"

Λύσσαξαν όλοι με τη βοήθεια σήμερα.

"Όχι ρε τα καταφέρνω, δεν βλέπεις; Αφού έχω 4 χέρια και 6 πόδια!", είπα ειρωνικά χωρίς καν να κοιτάξω.

Κανένα χαζό θα είναι κι αυτό σαν τον Χρήστο, σκέφτομαι.

"Είσαι αστεία εσύ τώρα;", μου κάνει και απλώνει τα χέρια του και τραβάει τη μια τσάντα.

Μόνο τότε σηκώνω το βλέμμα μου και αντικρίζω τον τύπο από προχτές με τα tattoo. Το σοκ μου νομίζω έχει διαγραφεί παντού στο πρόσωπό μου. Μπράβο ηλίθια, μου θες και poker face κατά τα άλλα.

"Εεε.. Πώς βρέθηκες εσύ εδώ;", τον ρωτάω μπερδεμένη και περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή του.