Chasing the Sunset

All I ever knew, only you

1-YEAR ANNIVERSARY BONUS CHAPTER

Είναι αστείο το πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος.. Πέρυσι τέτοια μέρα ξεκίνησα να διηγούμαι το ταξίδι της Σοφίας και του Ίαν και σήμερα επιστρέφω για να δώσω έναν εναλλακτικό 'επίλογο'.

Ελπίζω να σας αρέσει..! Καλή απόλαυση x

- MS

.

.

.

2 μέρες πριν το ταξίδι στην Αμερική

"Γεια.."

Περνάω το κατώφλι του σπιτιού της Φαίης δειλά κι εκείνη μου ανταποδίδει με ένα αινιγματικό νεύμα και προχωράει προς τον κήπο. Έπειτα κάθεται στον καναπέ αμίλητη και σκεπτική αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την οπτική επαφή.

"Δεν θα πεις τίποτα;", την ρωτάω κρατώντας την αναπνοή μου.

"Τι έμεινε να πω;"

"Φαίη, μίλησέ μου! Σε παρακαλώ. Κοντεύω να τρελαθώ... Είσαι η μόνη που έχω πλέον. Κανένας άλλος δεν με συμπαθεί ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή..", της λέω χαμηλώνοντας το βλέμμα μου στο πάτωμα.

Όπου και να κοιτάξω τελευταία συναντάω κλειστές πόρτες. Οι άνθρωποι που σήμαιναν τα πάντα για μένα μια φορά κι έναν καιρό, κόβουν σιγά σιγά το νήμα της επικοινωνίας τους μαζί μου και ψιθυρίζουν πίσω από μισάνοιχτες πόρτες. Ξέρω τι λένε. Ή μάλλον ξέρω τι σκέφτονται και δεν τολμάνε να πουν. Η σιωπή τους κάνει κρότο μέσα στο κεφάλι μου. Μα δείτε με- είμαι ακόμη εδώ, θέλω να τους φωνάξω με όλη μου τη δύναμη.

Είμαι εδώ και πονάω..

Έκλαιγα για την εκατομμυριοστή φορά σε τρεις εβδομάδες προτού η Φαίη δεχτεί να με συναντήσει, κάτι που έφερε το πιο μικρό χαμόγελο στο πρόσωπό μου και μου έδωσε ένα σημάδι ότι ίσως υπάρχει ακόμη ελπίδα. Ίσως δεν έχει χαθεί τίποτα ακόμα.

"Δεν τους αδικώ. Τι περίμενες ότι θα συνέβαινε δηλαδή; Ότι θα χαίρονταν που φεύγεις και θα σε υποστήριζαν ενώ πλήγωσες το φίλο τους ανεπανόρθωτα; Είσαι μόνη σου αυτή τη φορά, Σοφία. Λυπάμαι."

Τα λόγια της τρυπάνε μέσα μου σαν εκατομμύρια κομμάτια γυαλί και νιώθω πιο μόνη από ποτέ. Νιώθω ότι σιγά σιγά η ανάσα μου εξαντλείται κι εγώ πεθαίνω αργά και βασανιστικά...

"Όχι- όχι, δεν μπορεί να το εννοείς αυτό.. Υποτίθεται ότι είσαι σαν αδερφή μου! Δεν γίνεται να μην είσαι μαζί μου σε αυτή την απόφαση. Ξέρεις τι σημαίνει για μένα αυτή η ευκαιρία! Από τότε που με θυμάσαι, αυτό ονειρευόμουν ΠΑΝΤΑ! Φαίη, σε παρακαλώ δώσε μου μια ευκαιρία.. Μην με εγκαταλείπεις κι εσύ... Δεν θέλω να φύγω και να ξέρω ότι έχω καταστρέψει τα πάντα.. ότι δεν έμεινε τίποτα.. Γιατί αν πιστέψω ότι ισχύει κάτι τέτοιο τότε υπάρχει κίνδυνος να μην γυρίσω στα αλήθεια.. Κι εγώ θέλω να γυρίσω. Θέλω όλες αυτές οι αναμνήσεις και η παρέα να με περιμένει όταν επιστρέψω γιατί μια μέρα θα γυρίσω, δεν μπορεί να μην το ξέρεις.. Κι εσύ και- εκείνος.. Δεν γίνεται να μην το βλέπει! Εδώ είναι το σπίτι μου! Όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ.."