Chasing the Sunset

35*

Πάει περίπου μια εβδομάδα από τότε που επιστρέψαμε στην Αθήνα. Η Σαντορίνη μας φέρθηκε πολύ γενναιόδωρα, τολμώ να πω. Επιστρέψαμε όλοι πιο πλούσιοι. Πιο πλούσιοι σε εμπειρίες, φίλους, μαύρισμα κι οι πιο τυχεροί μεταξύ μας, σε έρωτα. Εγώ κι η Φαίη εδώ και μέρες πετάμε στα ουράνια, εγώ ίσως λίγο πιο συγκρατημένα. 

Έχει μπει για τα καλά ο Αύγουστος πια και βαδίζουμε στην τελική ευθεία για την λήψη των πολυπόθητων νέων. Είναι η πρώτη φορά που εύχομαι να μην λάβω ποτέ την απάντηση που κατά τα άλλα πέθαινα να ακούσω. Δεν ξέρω τι έχει συμβεί με μένα αλλά το ένστικτό μου μου δίνει ανάμεικτα συναισθήματα αυτή τη φορά. Υπάρχει μια εσωτερική πάλη μέσα μου κι η φωτιά της μπορεί προσωρινά να σιγοκαίει, αλλά σε μερικές βδομάδες θα κάψει τα πάντα. Το φοβάμαι και το περιμένω..

Ο Ίαν και τα υπόλοιπα παιδιά της μπάντας έπρεπε να φύγουν νωρίτερα δυστυχώς από το νησί γιατί είχαν κάποια θέματα να διευθετήσουν με τη δισκογραφική τους. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι τον Οκτώβρη θα ξεκινήσουν περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και υπάρχουν προοπτικές και για εξωτερικό! Περιττό να αναφέρω ότι είναι όλοι τους κατενθουσιασμένοι! Ακόμη θυμάμαι τη μέρα που με πήρε όλο χαρά για να μου το ανακοινώσει. Είχαν μόλις βγει από το meeting room με το manager τους και το διευθυντή της δισκογραφικής κι εγώ ήμουν η πρώτη που πήρε για να μου ανακοινώσει τα χαρμόσυνα νέα. Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια μου σχεδόν αυτόματα: χαράς, γιατί έχουν τόσο ταλέντο και το αξίζουν όσο κανείς άλλος και λύπης, γιατί δεν θα είμαι εκεί για να τους καμαρώσω και να το ζήσω μαζί τους.

Το επόμενο απόγευμα, όταν δηλαδή ο Ίαν κι εγώ αποφασίσαμε να ξεκολλήσουμε ο ένας από τον άλλο και να κοινωνικοποιηθούμε και πάλι, όλα τα παιδιά μας κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια. Υπήρχε ένα συνεχές κουτσομπολιό για το τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ, αλλά εμείς αποφασίσαμε να διατηρήσουμε το μυστήριο όσο γινόταν. Δεν μπορούσαμε να πούμε και πολλά η αλήθεια είναι. Δεν ήμασταν μαζί, όχι ακριβώς δηλαδή. Φυσικά, πήρα τη Φαίη και το Ντίνο να πάμε για απογευματινό μπάνιο κι εκεί τους τα είπα όλα με το νι και με το σίγμα. Ο Ντίνος προφανώς ακόμη δεν έχει αποκαλύψει τίποτα για το 'σατανικό' του σχέδιο, αλλά μόλις του είπα για το μικρό σπόιλερ του Ίαν (ότι κατά κάποιο τρόπο εμπλέκεται κι αυτός στα γεγονότα) η αντίδρασή του ήταν κάπως έτσι: "Αα το μαλάκα!" και από ότι κατάλαβα έσπευσε να τον κατσαδιάσει αργότερα.

Από τότε που επιστρέψαμε επίσης περνάω αρκετό χρόνο με τη Μάρα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ φιλική και υποστηρικτική μαζί μου από την αρχή και όπως ήταν λογικό από τα γεγονότα της συναυλίας και μετά δεθήκαμε πιο πολύ. Η Μάρα λοιπόν το ίδιο βράδυ που είχαμε αράξει σχεδόν όλοι στην πισίνα με πλησίασε κι άρχισε να μου λέει τα δικά της. Η υποψία του Ίαν (και δική μου) ότι δηλαδή έπαιζε κάτι με το Χρήστο, αποδείχτηκε αληθινή. Τα γενέθλια του Χρήστου στάθηκαν ως αφορμή για να ξεκινήσουν πολλά ειδύλλια εκείνο το βράδυ. Μάλλον αναστέναξε το σπίτι καλύτερα. Φυσικά με ρώτησε τι γίνεται με εμένα και τον Ίαν. Της είπα την αλήθεια αυτή τη φορά, ότι δηλαδή είχαμε γνωριστεί πριν τις διακοπές τυχαία σε ένα μπαράκι κι ότι όντως είχαμε έρθει πιο κοντά, επομένως η έλξη ήταν αναπόφευκτη. Παρατήρησα πως το πρόσωπό της φωτίστηκε όταν τα άκουσε όλα. Οπότε θεωρώ σίγουρη την ανάμειξη της στο σχέδιο του Ντίνου. Να αναφέρω βέβαια πως δεν είμαι καν θυμωμένη με αυτό το θέμα πλέον. Ίσως υποσυνείδητα να τους ευχαριστώ κιόλας.

Η Φαίη κι ο Ράιαν είναι επιτέλους μαζί. Εκείνοι δεν έχουν κανένα εμπόδιο ανάμεσά τους και φαίνονται αρκετά τσιμπημένοι ο ένας με τον άλλο. Μάλιστα κανονίζουν να περάσουν λίγες μέρες ακόμη μαζί, αυτή τη φορά στη Μήλο. Φεύγουν την επόμενη εβδομάδα και η Φαίη δεν θα μπορούσε να είναι πιο ενθουσιασμένη! Τις τελευταίες μέρες πιο πολύ με βλέπουν τα δοκιμαστήρια των καταστημάτων με ρούχα παρά το σπίτι μου! Αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί είναι ο τελευταίος μήνας που περνάω με την κολλητή μου και θέλω να περάσω ποιοτικό χρόνο μαζί της. Ο Ντίνος από την άλλη έχει πάρει τη Βίκυ και έχουν πάει για μερικές μέρες στο εξοχικό του. Τα πιτσουνάκια κλείνουν 2 χρόνια σε λίγες μέρες και ήθελε να την πάει κάπου ήσυχα για να απολαύσουν ο ένας τον άλλο.

Όσο για μένα, πέραν του ότι μοιράζω το χρόνο μου μεταξύ Φαίης και Μάρας έχω παραμείνει στην Αθήνα. Οι γονείς μου σχεδόν με παρακάλεσαν να πάω να περάσω μερικές μέρες μαζί τους στο εξοχικό μας στη Λευκάδα αλλά εγώ επινόησα κάθε είδους δικαιολογία για να το αποφύγω. Δεν το κουνάω ρούπι από την Αθήνα τώρα ειδικά που ξέρω ότι οι μέρες μου με τον Ίαν είναι μετρημένες. Ξέρω ότι υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλο να μην το σκεφτόμαστε, αλλά είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν έχει ξεχάσει. Τον βλέπω μέρα με τη μέρα όλο και πιο σκοτεινιασμένο και κάθε φορά είμαι έτοιμη να τα παρατήσω όλα και να μείνω πλάι του. Είμαι σίγουρη πως ο Ίαν είναι η μεγάλη αγάπη της ζωής μου, αλλά σε ποιον να το παραδεχτώ;