Chasing the Sunset

15*

Γυρίζω στον κήπο και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να τραβήξω τη Φαίη στις πίσω πίσω ξαπλώστρες για να της πω τι έχει παιχτεί. Εκείνη δείχνει ενοχλημένη γιατί καθόταν με το Ράιαν αλλά θα το ξεπεράσει, δεν ανησυχώ. Οι υπόλοιποι χτυπιούνται σαν τρελοί στο ρυθμό της μουσικής και πίνουν μπύρες μέχρι να έρθουν τα κοκτέιλ.

"Τι έγινε καλέ; Μύγα σε τσίμπησε;", μου λέει μόλις βεβαιώνεται ότι δεν μας δίνει κανείς σημασία.

"Ένα θα σου πω... Τον έκανα τούρμπο τον ροκσταρ!", λέω και σκάω από υπερηφάνεια.

"Ποιον;", ρωτάει περίεργη.

"Τον Ίαν ρε χαζή! Τι ποιον;"

"Ααα σου έχω νέα γι αυτόν! Κάτσε να πω πρώτη."

"Άντε πες αλλά γρήγορα πριν βγει έξω γιατί υπάρχει κίνδυνος δολοφονίας."

"Ωχ, το εννοούσες όταν έλεγες τούρμπο; Τελοσπάντων, ο δικός σου είναι μεγάλη φίρμα! Το ήξερες εσύ ότι κέρδισε το X-factor;"

"Τι έκανε λέει; Πού να το ξέρω βρε χαζή, έλειπα τόσο καιρό στο εξωτερικό. Ιδέα δεν είχα."

"Ναι σου λέω! Μου έβαλε πριν ο Ράιαν στο tablet να ακούσω τα τραγούδια τους και μου έδειξε και κάποια cover στα οποία τον βοήθησαν όταν ήταν στο παιχνίδι. Σοφία, έχει φωνάρα! Βάλτον να σου τραγουδήσει και θα με θυμηθείς!", λέει εντυπωσιασμένη.

"Ααα όσο γι' αυτό δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ. Ξέρεις γιατί κουβαλήθηκε μαζί μας όλη η μπάντα; Θα τραγουδήσουν στα γενέθλια του Χρήστου!"

"Πλάκα κάνεις; Αχ, θα ακούσω το Ράιαν επιτέλους! Ραπάρει το αγοράκι μου...", λέει και κοιτάζει περήφανη προς το μέρος του.

"Πέρα από την πλάκα τι γίνεται με αυτόν; Έχω χάσει επεισόδια.", της λέω με παράπονο.

"Καλά θα στα πω στο δωμάτιο αυτά πριν κοιμηθούμε. Λέγε εσύ τώρα τι έγινε πριν με το ροκάκι."

Αρχίζω να της λέω για τις υποψίες μου και για τα σκηνικά που παίχτηκαν με τον Ίαν και το Ντίνο στο πλοίο όπου ουσιαστικά παραδέχτηκε πως υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρω. Και μετά άρχισα να εξιστορώ λέξη προς λέξη τα σκηνικά της κουζίνας.

"Αι στο διάολο! Εσύ όλα αυτά; Ποια είσαι και τι έκανες στη Σοφία που ξέρω;", λέει και σκάει από περηφάνια.

"Σκάσε ηλίθια! Το απόλαυσα τόσο πολύ στο ορκίζομαι. Ένιωθα τόσο απελευθερωμένη! Πάντως υπάρχουν κάποια πράγματα από εκείνο το βράδυ στο μπαράκι που δεν ξέρεις. Θα στα πω κάποια άλλη στιγμή. Γενικά να ξέρεις ότι ήρθαμε κοντά και για να σε προλάβω, ΟΧΙ δεν έγινε κάτι μεταξύ μας.", της λέω και βλέπω το χαμόγελό της να σβήνει.

Λογικά περίμενε να ακούσει ζουμερές λεπτομέρειες. Της ρίχνω ένα προβληματισμένο βλέμμα και πάω να ανοίξω το στόμα μου να τη ρωτήσω, αλλά το κλείνω αμέσως.

"Τι είναι;", με ρωτάει καθώς το πιάνει όλο αυτό.

"Να μωρέ. Είμαι λίγο περίεργη. Λες να παίζει τίποτα με την Έλενα; Στο πλοίο ήταν κολλημένη πάνω του."

"Χμμ, ναι κι εγώ το παρατήρησα αλλά δε νομίζω. Και να παίζει πάντως λυπάμαι αλλά θα της το χαλάσεις! Θες να ψαρέψω το Ράιαν;"

"Σκάσε, έρχεται...", της λέω και τη σκουντάω καθώς ο Ίαν και ο Πάνος βγήκαν επιτέλους στον κήπο και άρχισαν να δίνουν τα κοκτέιλ στα παιδιά.

Το πάρτι έχει ανάψει για τα καλά, όλοι πίνουν, χορεύουν και τραγουδάνε. Ο Χρήστος έχει αρχίσει να λέει τις κλασικές ατάκες του, η Φαίη και ο Ράιαν έχουν επιδωθεί σε χορευτική μάχη κι εγώ κάθομαι με τον Ηλία και την Ήβη και τους δίνω tips για το νησί γιατί σαν ζευγάρι είναι λογικό να θέλουν να περάσουν λίγο χρόνο μόνοι τους.

"Θα πάρετε το καραβάκι από την Κόκκινη παραλία και θα σας πάει απευθείας εκεί! Θα την λατρέψετε την Άσπρη παραλία είναι πολύ απομονωμένη, τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και μπορείτε να αράξετε στα βράχια μέχρι το βράδυ. Απλά να φροντίσετε να μη χάσετε το τελευταίο καραβάκι γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να γυρίσετε!", λέω και γελάμε όλοι.

"Σε ευχαριστούμε Σοφάκι! Θα το έχουμε υπόψιν μας.", λέει ο Ηλίας.

"Αλήθεια πώς και ξέρεις τόσα για τη Σαντορίνη; Έχεις σχέσεις με το νησί;", με ρωτάει αμέσως η Ήβη.

"Η θεία μου είχε παντρευτεί εδώ πριν μερικά χρόνια και το συνδυάσαμε με διακοπές οπότε είχα χρόνο να εξερευνήσω τις ομορφιές του νησιού! Στην Οία να πάτε οπωσδήποτε τώρα που το θυμήθηκα! Αυτό το ηλιοβασίλεμα είναι από τα πράγματα που θέλετε να δείτε πριν πεθάνετε σας το ορκίζομαι!", τους λέω όλο ενθουσιασμό.

"Εε ναι, αυτό δεν θα το χάναμε με τίποτα!", απαντά η Ήβη, η οποία το ζει μαζί μου. "Έτσι δεν είναι, Ηλία μου;", λέει και τον κοιτάζει μέσα στα μάτια τόσο ερωτευμένη.

"Σου χαλάω εγώ χατήρι, μωρό μου;", της λέει και αμέσως της δίνει ένα τρυφερό φιλί.

Τι cute που είναι μαζί, σκέφτομαι και τους αφήνω να μείνουν μόνοι τους. Γυρίζω αδιάφορα να δω τι γίνεται τριγύρω και παρατηρώ τον Ίαν να κάθεται απέναντι σε μια ξαπλώστρα και να με κοιτάζει επίμονα. Μάλλον ήρθε η ώρα να τον αντιμετωπίσω. Σηκώνομαι αποφασιστικά και βαδίζω προς το μέρος του. Νιώθω λίγο ζαλισμένη από τα τόσα κοκτέιλ και σφηνάκια που ήπιαμε, αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Καθώς φτάνω στα δύο μέτρα από αυτόν, τον βλέπω να σηκώνεται και να με προσπερνάει αδιάφορα. Τα μάτια μου τον ακολουθούν και βλέπουν ότι κατευθύνεται προς το σπίτι. Δεν θα το αφήσω έτσι. Αργά ή γρήγορα κάποιος θα καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά μεταξύ μας και θα αρχίσουν τα σχόλια. Ο Πάνος ήδη νόμιζε ότι αυτό που είδε πριν ήταν κάτι, αν κρίνω από το υφάκι του. Γιατί δεν ήταν; Διώχνω βιαστικά τη σκέψη από το μυαλό μου και περπατάω διακριτικά προς το σπίτι. Πρέπει να λύσω την όποια παρεξήγηση.