Rodzinny sekret

Sojusznicy?

-W co ty pogrywasz Heninng.-Spojrzał na mnie.

-W prawdę.-Pochylił się nade mną.

-Nie no znowu.Ja chce spać.-Lena rzuciła się na łóżko.

-Więc idź spać.

-Nie mogę.Ty tu jesteś.-Wstał.

-No już.To mój pokój.-Machnęła lekceważąco ręką.Brant rzucił jej wściekłe spojrzenie, ale wyszedł.

-Co jest między wami?-Spytała po chwili.

-Nic.

-Yhm.A to co było w kuchni?Wieczorek zapoznawczy?

-Nie.Nic.Nie spytałam was kim jesteście?

-Podróżnicy.

-Naprawdę?Sądziłam, że wygineliście.

-Jak widać jeszcze nie.

Pożyczyliśmy motory od państwa Smith oczywiście Lena pojechała z nami.Jest okropnie zawzięta.

Jechaliśmy gęsiego.Na początku jechał Bruno,potem Lena, ja i na końcu Brant.

Szatyn zrównał się ze mną.

-Zamierzasz się do mnie nie odzywać?-Patrzyłam na rozwiane włosy blondynki.

-Kalissa.Co jest?

-Nic.Po prostu nie wierzę, że od tak ktoś potrafi się zakochać, a tym bardziej zmienić.

- Chodzi o moje zachowanie.

-Nie...tak.Nie sądzę żebyś się zmienił.

-Masz już o mnie zdanie.Daj mi je zmienić.

-Nie.Nie d...-Urwałam kiedy zobaczyłam ogromne tornado.

-Witaj w Kansas.-Zawołała niebieskooka.

Usłyszałam jak Brant przyśpiesz i podjeżdża do brata.Po chwili Bruno pojawia się obok mnie.

-Co masz minę taką niewyraźną?

-Wydaje ci się.

-Nie.

Zauważyłam jak kilka postaci biegnie za nami.

-Bruno?

-Jedz już!-Wcisnęłam gaz.Ktoś gwałtownie zachamował.

-Nie obracaj się!-Nie posłuchałam go.Obróciłam głowę i to był błąd.

Coś wyrosło centralnie przede mną.Próbowałam go ominąć, ale wylądowałam na plecach.

Postać podchodziła do mnie.Wygląda jak miś jeleń tylko, że on się poruszał i to na dwóch kopytach!!!Kiedy była metr ode mnie podniosłam się na plecy.Uśmiechnęło się ukazując kły.Chciałam uciec, ale było za póżno złapało mnie za nogę i podniosło.