ANDY POV :
Alam kong para na akong tanga ngayon, hindi mawala ang ngiti sa labi ko.
Hanggang ngayon hindi ko pa rin makalimutan ang pag ngiti sa akin ni lazaro, ang ngiting tunay. Doon ko lang nakitang ngumiti ng ganon si lazaro, akala ko hindi na ako bibigyan ni lazaro ng ngiting tunay. Pero pinakita nya sa akin ang ngiting tunay.
Nang makita ko ang ngiti na yun, para akong nakaramdam ng kiliti sa katawan ko. Parang lahat ng nakapaligid sa amin noon, naging tahimik. Parang kami na lang ang tao sa lugar na yon.
Naalala ko na naman tuloy ang nangyari sa christmas party. Kaya na late ako ng dating dahil nagkaroon ng maliit na party sa gym, party ng mga team mate ko. At dahil doon hindi na ako nakapagayos ng maayos para sa christmas party.
Pag labas ko ng gym nakita ko agad ang mga students na nageenjoy. Pero may isang tao akong hinahanap noon, parang nung oras na yun, gusto ko sya agad makita. Kaya nga hindi na ako nakapagayos dahil nagmamadali din akong makita sya.
Nang makalapit ako sa grupo nila Jt, doon ko sya nakita. Para akong na hypnotized ng makita ko sya. Nakasuot sya na blue dress at masasabi kong lalo syang gumanda sa suot nya na yun.
Dahil sa sobrang pagkatulala ko sknya, nasabi ko tuloy na maganda sya. Oo sknya ko snbi yun, pero bgla akong nagising ng masabi ko sknya yun. Kaya bgla kong nasbi na kay lianne ako nagagandahan.
Dahil sa nsbi ko napansin kong bglang umiba ang aura ni lazaro. At nabigla na lang ako ng bgyan nya ako ng sampal. Natawa na lang ako pag naiisip ko yun. Kaylan ka mangyayari yung wala akong makukuhang sampal or batok galing sknya.
Anyway, speaking lianne. Nang makita ko sya, well napatigil din ako. Akalain ko bang may tinatago pa lang ganda ang babaeng yun. Pero pinagtataka ko bakit tinatago nya ang ganda nya sa pagiging nerd nya?
"Nandito ka lang pala". Napaayos ako ng upo ng tumabi bgla sa akin si ate.
"Bakit namiss mo agad ako?". Pangaasar ko.
"Mukha mo. Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala sa labas. Ano pang ginagawa mo dito, malapit ng mag dinner nandito kapa".
"Nagpapahangin lang. Haaay! Pasko na agad bukas. Ang bilis ng panahon".
"Oo nga. Dati lang binabantayan pa kita at inaalagaan. Pero ngayon, kaya mo na. Kaya mo ng alagaan ang sarili mo". Napangiti na lang ako sa snbi ni ate.
"Kaylangan ate e. Lalo na walang magaalaga sa akin". Bglang tumahimik ang paligid.
Nandito kami ngayon sa bahay namin sa baguio. Dito namin naisipan mag celebrate ng christmas. Kasama din namin sina lola mame at ang dalawang bata.
"Ayaw mo bang bumalik ulit sa us andy?". Eto na naman tayo sa topic na to.
"Alam mo ang sagot dyan ate".
"Ano pa nga ba. Hindi mo ba namimiss sina dad and mom? Dba dati ayaw mong nawawalay sknila".
"Dati yun ate. Iba na ngayon. Tsaka namimiss?". Tumingin ako sknya at binigyan ko syang ngiting peke. "Namimiss ba nila ako? Iniisip ba nila? Iniisip ba nila kung kamusta na ako? Anong kalagayan ko ngayon? Kung okay ba ako? Kumakain ba ako? Inaalagaan ko ba sarili ko? Iniisip ba nila yan?".
"Andy".
"Naaaa. Nevermind, pwede bang wag na natin pagusapan yan ate. Pasko na later, ayoko naman maging malungkot sa pasko". Ngumiti ako sknya, ngiting totoo.
"Alam mo ngayon ko lang napansin. Parang yung mga ngiti mo bumabalik na. Hindi na mga peke ngiti mo". Dahil sa snbi nya bgla akong napangiti.
Napapansin ko din ang pagbabago nangyayari sa akin. Napapadalas na ang pag ngiti ko, oo ngumingiti ako. Pero peke lang yun, pero ngayon lahat ng ngiti ko. Ngiting tunay na, at dahil doon. Isang tao lang ang nakakapgbigay sa akin ng gnon.
