ANDY POV :
hindi ko alam kung ilang oras na akong nandito. Nagtataka na sguro sila kung bakit hindi pa ako pumapasok.
Hanggang ngayon nagpaulit ulit pa rin sa akin ang snbi ni lazaro. Damn! Parang nakaramdam ako ng masakit sa puso ko. Bakit nasaktan ako? Bakit nakaramdam ako ng sakit?
"Bakit? Bakit ako nasasaktan?". Bulong ko sa hangin.
Ilang oras yata akong nakatayo sa parking lot simulang snbi nya yun. Ang tagal nagsink in sa akin ang snbi nya. Parang hindi matanggap ng isip ko or ng puso ko man lang ang snbi nya.
Nabalik lang yata ako sa realidad ng may tumulo sa mukha ko. Para nga akong tanga e. Akala ko umuulan na, yun pala luha galing sa mata ko. Oh ya! Lumuha ako. Nakakatawa! Geeez.
Nandito ako ngayon sa tapat ng bahay namin. Kanina pa ako nandito, im sure nagtataka na si manong guard kung bakit hindi pa ako pumapasok. Nakakailang buntong hininga na nga ako e.
Iniisip ko, papano nga ba ako nakauwe? E lutang na lutang ako kanina. Dahil sa snbi ni lazaro. Sguro talagang malakas lang ako kay papa god, hinayaan nya pa akong makauwe ng buhay.
Naisipan ko ng bumaba. Pero bago ako bumaba bumuntong hininga na naman ako. Haaaay! Pag pasok ko sa gate binati ako ni manong guard. Pero parang wala man akong nakita. Ugh! Bwisit ka lazaro.
Aakyat na sana ako sa taas ng mapatingin ako sa garden. Bukas ang sliding door doon. Tumingin ako sa garden at doon ko nakita si ate na nakahiga sa grass, habang nakatingin sa langit. May katabing wine.
"May problema na naman sguro ang ate ko". Napatingin ako sa langit. "Ang ganda".
Ang daming stars sa langit. Nakakarelax tuloy silang tignan. Napatingin ako kay ate, narinig ko syang nagbuntong hininga. May problema nga ang babaeng to.
Dahan dahan akong naglakad papunta sknya. Nakatingin pa rin sya sa langit, parang hindi nya man lang napansin na may kasama na sya dito. Umupo na ako sa grass, hindi pa rin sya tumitingin sa akin.
"Iniisip mo na naman ba sya?". At doon sya napatingin sa akin.
"Hey. Your here na". Nginitian nya ako, pero may lungkot ang ngiti nya.
"Yaaa". Tumingin ako sa wine na katabi nya. Agad kong tinungga ang wine na yun.
"Mukhang may problema ka kiddo". Umupo sya at tinignan ako ng seryoso. "So anong problema ng kapatid ko".
"Ate bakit ka nasasaktan sa isang tao? Bakit kaya nya akong saktan gamit lang salita ate. Bakit?".
"Kse kiddo hindi mo kayang tanggapin ang snbi nya. Kaya ka nasasaktan. Alam mo bang mas pipiilin ko pang masaktan gamit ng physical, kse doon agad mawawala ang sakit. Pero pag ang salita ang ginamit sayo, maiiwan yan sa utak mo. At lalo na sa puso mo. Maaalala mo ang sakit. Kaya mas masaktan ka don".
"Ate ang sakit lang kse. Akala ko okay na kami, ngumingiti na sya sa akin e. Nababawas na ang pagbabangayan namin, yung parang unti unti nya na akong tinatanggap". Tumingin ako sa langit. "Pero akala lang pala yun ate. Alam mo bang kanina, snbihan nya na akong wag na wag ko na syang lalapitan. Ate ang sakit! Yung pagpapahiya at pagtulak nya sa akin, tinatanggap ko yun. Pero yung wag ko na syang lapitan. Tumama sa puso ko ate. Nasasaktan ako". Tinignan ko sya. "Ate bakit nasasaktan ako".
"Kse gusto mo sya". Napapikit naman ako sa snbi nya. "Kaya ka nasasaktan ng ganyan kse nagugustuhan mo na sya". Dagdag pa nya.
Dahil sa snbi nya, nagflashback lahat sa akin ang pag ngiti ni lazaro. Una kong nakita ang ngiti nya nung christmas party, ang saya ko nga non. Para akong nakatanggap ng regalo. Kung regalo man yun, yun ang pinakagusto kong regalo.
