The maze runner imagine/preference

Ziek part 3

(Y/N) P.O.V

Ik liep de meiden zaal binnen. "Hey Teresa. Ik heb wat bij me voor je." Ik legde den zware zak met chocola op de tafel. "Nee meen je die." "Kijk zelf maar." Ze keek gelijk in de zak. "Dankjewel. Jij bent echt geweldig." "ach geen probleem joh." "Ik ga gelijk uitdelen. Echt bedankt." Ze pakte de tas en liep ermee weg en begon iedereen een reep te geven. Gelijk ging ik ook weg.

---- Bij de jongens

"Dus hebt chocola?" "Ja in deze tas." Ik legde de tas op een van de bedden. "En we krijgen friet?" "Ja." Newt zat op zijn bed. "Waarom doe je dit?" Ik keek hem aan. "Hoe bedoel je?" "Waarom geef je ons van alles. Maar voordat je ons überhaupt kende deed je niks voor ons." "Newt doe eens normaal." "Nee Thomas ik zeg hoe het er op staat." "Je doet belachelijk ze is gewoon aardig." "Ja maar waarom nu ineens?" "Ja weet ik veel. Ben toch eens blij joh." Newt keek naar zijn handen. "Vind het gewoon een gemene opmerking van je." "Ja omdat je haar leuk vind." Newt sprong van zijn bed en liep de kamer uit. "Waar heeft hij het over?" Ik voelde me ineens ongemakkelijk. Thomas mij leuk vinden. Nee dat is niet de bedoeling. "Thomas ik moet gaan sorry." Gelijk liep ik weg. "(Y/N) je bent toch niet boos he?" "Nee ik moet gewoon gaan." "Is goed."

--- s 'avonds

Ik zat achter mijn computer de groepen te maken. Niet moeilijk om ze samen te stellen maar ik kan me niet concentreren door die zin van Newt. Het zou toch niet zo zijn. Ik bedoel Thomas is niet lelijk maar ik mag me niet binden aan een van hun. Misschien is Newt gewoon een beetje boos. Hij heeft gelijk ineens ben ik er en ze hebben alles. Maar ik bedoel het goed.

------ belangrijkste dag

"(Y/N) ik wil dat je de eerste proefpersonen gaat halen en ze begeleid. Het is tijd." Ik knikte. Ik liep de zaal in. Er zaten 4 personen. 2 jongens 2 meiden. "Zouden jullie mee willen komen." Ze liepen me achterna. "(Y/N) is er iets mis met onze gezondheid." "Ja we zijn iets vergeten. Dat word hier een voor een gedaan." Ze stonden op een rijtje. "Nina loop jij even mee?" Ze knikte. We liepen een kamer in. Er stond een dokter. "Ga daar maar zitten." Ze ging zitten. "Het zal even pijn doen." Hij zetten een apparaat tegen haar hoofd en schoot er een kleine chip in. Haar gezicht trok samen van de pijn. Hun 2e chip. De 1e herinneren ze zich niet meer. "Je bent klaar. Je mag daar naar binnen gaan." Ze liep een kamertje in. Ineens zag ik haar voor de raam staan. En de kamer vulde met water.  "Hey! help me" Het water stroomde snel naar binnen. "(Y/N) help me!" Ik draaide weg. Ineens was ze stil. Gelijk werd ze er uit gehaald en weggebracht. "De volgende kun je halen." Ik knikte. Ik liep naar buiten toe. "Wessel." Hij liep naar binnen toe. "Het kan pijn doen."

----Bij de vergadering

"De eerste zijn in het labyrint. We volgen hun elk moment. Overal zijn camera's. (Y/N) Houdt ze samen met Tamara in de gaten. James zorgt voor de obstakels. En we focussen nu alleen nog maar op de toekomst. Nog vragen?" Tamara stak haar hand omhoog. "Ja?" "Nou wat doen we met de andere. Die zullen zich wel afvragen waar ze zijn." "(y/n) Gaat morgen nog voor de laatste keer langs om te zeggen dat er een virus heerst en dat ze voorlopig onder toezicht gehouden worden." Tamara knikte. "was dat het?" Niemand zei wat. "Dan is de vergadering voorbij. Tot morgen."

----- De dag erna

"Dus er heerst een virus?" "Ja en daarna houden we ze effe onder toezicht." "Ohh. En wij dan kunnen wij het nu ook hebben?" " De kans is groot van wel. Maar we kunnen niet iedereen gelijk behandelen. De behandeling duurt ongeveer 4 weken." "Verdorie hoor je dat Newt. 4 Weken. 4 Weken man dat is super lang." Newt knikte. "Komt goed. Dat beloof ik jullie." Ze knikte. "Maar ik moet gaan. Moet nog veel doen." "Is goed. En doe voorzichtig je mag niet ziek worden he." "Komt goed." En ik liep de zaal uit. Terug naar mijn wereld.

--- week later

" Je moet Thomas halen. Zijn hersenen ontwikkelen heel snel." Ik knikte. "Je gaat hem deze week in de gaten houden. Hij word gevaarlijk als hij er achter komt. En we gaan hem heel goed in de gaten houden. Misschien word hij van deze missie geschrapt." "Oke ik zal hem halen."

----- Bij de jongens

"Thomas je moet mee. We zien in je resultaten dat je erg snel vooruit loopt. Niks ernstig." Hij knikte. "Hoelang ben ik weg dan?" "Een weekje." "Oke." Newt keek hem aan. " Je komt terug beloofd?" "Ja ik beloof het. Hij jij Chuck in de gaten dan deze week?" "Ja beloof ik." Hij knikte. "Klaar?" Hij knikte weer. Hij liep achter me aan. "Waar verblijf ik?" "Bij mij op de kamer." "Serieus?" "Ja maar haal maar geen gekke dingen in je hoofd. Je slaapt op een matras." Ik hoorde hem zachtjes lachen. We liepen voorbij de grote zaal. "Het is wel groot hier zeg."  "Ja. En we ontbijten elke morgen om half 7 hier en het avondeten om 6 uur." "Oke." We liepen voorbij de vergaderzaal.  "Hier is elke avond om 5 uur een vergadering. En in die gang zijn de onderzoeken." Hij knikte. "Maar wij gaan eerst kleding voor je halen en een deken voor vanavond." We liepen een kamer in. "Je maat was toch L?" "Ja." Ik pakte een wit shirt en een zwarte broek en gaf die aan hem. "Deze draag je Vrijdag. Voor de rest kies maar uit wat je wilt. Ik pak alvast een deken en een kussen voor je."

----- Na het avond eten

Thomas zat op mijn tweepersoonsbed. "Wat doe je?" "Zaken." "Wat voor?" "privé." "Ik verveel me." Ik zuchtte en ik draaide me naar Thomas toe. "Ik weet dat het effe niet leuk is maar het is voor je gezondheid." "Ik vind het wel leuk. Het is gewoon effe anders. En je hebt geen tv." "Heb ik ook niet nodig. Ik heb heel veel werk te doen." "Dus je hebt nooit iets voor jezelf te doen. Nooit eens vrije tijd?" "Nee niet echt."  "Neem nu dan even rust." "Maar ik moet dit afhebben want het is belangrijk." "Morgenavond heb je ook nog tijd. Kom eens even op bed zitten." "Oke." Ik sloeg me werk op en sloot me computer af. Ik stond op en ging langs hem zitten. "Je ziet er overgespannen uit." "Ja maar dat is morgen wel weer over." "Heb je pijn?" "Thomas hoe bedoel je?" Hij keek naar zijn handen. "Hoe ik het zeg. Heb je pijn?" "Soms." Hij keek me aan. Voorzichtig pakte hij mijn hand. "Ik ga die pijn bij je weghalen. Dat beloof ik." Ik keek hem aan. "Ik zie het aan je (Y/N). Je hebt pijn, Je voelt je alleen. Ik ben er voor je." Ik voelde me verdrietig worden. Deze jongen loopt vooruit. Hij ziet alles. "hey niet huilen." Tranen liepen voorzichtig over mijn wangen heen. Hij trok me in een knuffel. "ssst. Ik ben er voor je." Hij heeft zonder dat ik het door had al een plekje in mijn hart gekregen. Het gaat heel moeilijk worden.

-------

Verliefheid oehhh hahaha. Wat zal er gaan gebeuren