The maze runner imagine/preference

Thomas imagine #5

Deze imagine is voor Xcallmemrshoranx.

Diantha P.O.V
Langzaam gingen mijn ogen open. "Hey slaapkop." ik voelde iemand me een kus geven op mijn hoofd. Ik draaide me voorzichtig om. thomas keek me aan. "Hey." hij veegde mijn haren uit mijn gezicht. "Lekker geslapen?" Ik knikte. "goedzo." ik kroop tegen hem aan. "thomas?" "Ja?" "Wil je hier blijven vandaag?" "Hoezo voel je je niet zo lekker." "ik wil gewoon meer tijd met je door brengen. Je bent altijd weg. Of je ligt te slapen." "maar ik ben nu toch bij je?" "Ja nu. Maar over een kwartier ben je weer weg. Je bent alleen nog maar aan het rennen." Ik ging recht op zitten. "Dat is mijn werk. Diantha begrijp het dan. Ik moet wel. Als ik het niet doe. Dan doet niemand het." "Minho?! Hij rent toch ook." "ja. Maar een rennen rent altijd met zijn tweeën. Alleen ik en minho rennen nog. " "Vind je het gek." Kwaad stond ik op. "Weetje ga jij maar lekker tussen de varkens en de plantjes zitten. Lekker niks doen." Thomas stond op. En liep me kwaad voorbij. "ja ga ik dadelijk ook doen!" Ik keek hem na tot hij niet meer te zien was.

*4 uur later.*

Chuck zat langs me. "Het komt wel goed." Ik knikte. "Thomas is een goeie jongen. Toch?" "Ja. Hij is." "Dus hij werd boos op je?" "Ja." "Alleen omdat je wilde dat hij vandaag bleef?" "Ja." hij schudde zijn hoofd. "Thomas is inderdaad alleen maar bezig met een uitweg te vinden. Dat is oke. Maar hij moet echt eens tijd maken voor jou." "ik weet het niet hoor Chuck. Maar normaal ben ik al blij als hij Hey zegt tegen me. Maar vanmorgen kreeg ik een raar gevoel." "Er zal toch niks gebeuren met hem?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik hoop het van niet." "Dat hoop ik het niet Chuck." "Kom." Chuck stond op. "Dan gaan we de varkens eten geven." Ik knikte. Ik stond op. En liep samen met Chuck naar de varkens toe.

*Voor het avond eten*
Thomas en minho zijn nu nog steeds niet terug. En de muren kunnen elk moment dicht gaan. "Ze halen het wel." Ik knikte. Ineens gingen de labyrint muren langzaam dicht. Iedereen keek gespannen elkaar aan. ik stond op en liep naar mijn slaapplek toe. Een hard geluid was te horen. De muren waren dicht. Thomas en ik. Zullen elkaar nooit meer zien. Ik heb nog niet eens de kans gehad om sorry te zeggen. Dat ik te fel reageerde. Dat ik hem gewoon nodig heb. En nu. Nu zie ik hem nooit meer terug. Mijn Thomas. Mijn enigste echte Thomas was nu voor altijd weg.

---------
Dit was het. Als jullie willen kan ik een part 2 erbij maken. :)