The maze runner imagine/preference

Thomas imagine

Thomas P.O.V
Haar mooie (Je oogkleur) ogen keken me aan. 'Thomas. Ik ben bang.' Ik trok haar in een knuffel. 'Ik ben bij je. Alles komt goed.' Het komt niet goed. Ze nemen haar van me af. Ze stoppen haar in de maze. Als proefdier. Gewoon net als het de normaalste zaak van de wereld is. Iemand in een maze zetten. Geheugen verlies, tussen de jongens, enge metalen beesten. Ze komt bij newt. Haar tweeling broer. Ik herinner me nog heel goed wat newt tegen me zei

Flashback
'Thomas beloof me dat je mijn zusje zult beschermen. Ook al brengt het je zelf in gevaar.' 'Ik beloof het. Newt ik hou van haar. Natuurlijk zal ik alles doen dat zij veilig is.' 'Ik vertrouw je Tommy. Ik vertrouw je.'

Einde flashback

'Thomas. Ik wil niet. Ik wil bij jou blijven.' '(Y/N) je moet. Newt is daar ook. Jullie zullen elkaar wel niet herkennen. Maar diep van binnen vergeten jullie elkaar nooit. Ik kom zo snel mogelijk achter je aan. Dat beloof ik je. Ook al zullen onze geheugens gewist zijn. En herinneren wij elkaar niet meer. Ik zou zo weer verliefd op je worden. Hoe dan ook wij zullen altijd samen zijn. Met of zonder geheugens.' 'Ik hou van je.' 'Ik hou ook van jou.' Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd. 'Nooit vergeten dat ik van je hou. Denk maar zo lang mogelijk aan mij. Droom maar straks over mij. Ik kom jullie redden. Ik hou je in de gaten.' 'Thomas ook al worden wij misschien geen vrienden. Door bepaalde dingen. Ik hou altijd van je. Diep van binnen ben je altijd mijn lieve Thomas.' '(Y/N) het komt goed. Vertrouw me.' Ze knikte. 'En laat je niet gek maken.' Ze lachte. Haar mooie lach ga ik missen. Net als haar mooie (je haar kleur) haren. 'Je moet gaan. Ik ben aan deze kant van de kamer. En ik zal ook bij de waterbak zijn. Ik waak over je.' Ze gaf me een stevige knuffel. 'Ik hou van je.' Ze liet me los en liep de kamer in. De artsen stonden klaar. Ze keek me aan. En zwaaide voor de laatste keer. Toen ging de deur dicht.

*maand later*

'Alles komt goed. Wicked is goed Thomas.' Alles begon wazig te worden. 'wicked is goed.'

Ik schrok wakker. Alles was nat, een ijzer gepiep galmde door mijn oren heen. 'HELP!' Ik stond op. 'IEMAND! HELP ME.' De door achtig ding stond ineens stil. Ik viel hard op de grond. Langzaam gingen er grote deuren boven me open. Waar ben ik. Zachtjes hoorde ik geluid van mensen. 'Een nieuwe bange greenie.' De luiken boven me gingen open. Een gespierde jongen sprong naar beneden. 'Hey greenie welkom in de glade.' Ik keek om me heen. 'Kom.' Ze hielpen me omhoog. 'Ik kan hem wel gebruiken voor in de keuken.' 'Nee laat hem maar het vieze werk doen.' Ik stond op en rende als een gek weg. Iedereen begon te schreeuwen. 'WE HEBBEN EEN RENNER!' Ik kwam steeds dichterbij een grote opening in de muur. Ineens viel ik vol op op mijn gezicht. Ik hoorde de rest lachen en klappen tegenlijk. Voorzichtig stond ik op en keek om me heen. 'Hey.' Een meisje liep voorzichtig naar me toe. 'Jij ging snel.' Ik keek haar aan. 'Sorry ik ben (Y/N).' Ze stook haar hand uit. Voorzichtig pakte ik haar hand en schudde het. 'En jij bent?' Wie ben ik. Oh nee ik weet mijn naam niet. Hoe kan ik mijn eigen naam niet eens weten. 'Het is oke. Over een paar dagen weet je het wel weer.' 'Hoe...' 'Iedereen heeft het gehad. Het is oke.' Ik knikte. 'Loop je mee terug of wil je gehaald worden door Gally.' 'Gally?' 'Die grote jongen die jouw hielp in de box.' 'Oh. Nee ik loop wel mee terug.' 'Verstandige keuzen.' Samen liepen we terug naar de andere toe. Ze blijft maar in mijn hoofd zitten. Haar mooie ogen. Hoe ze me aan keek. Het leek net dat ik ze al eens eerder gezien heb. Lee lijkt net een engel. Nee ze is een engel en ze komt me helpen. Waar ik ook ben. En wie ik ook ben. (Y/N) gaat me helpen.

----------
:D